Δημήτρης Μυράτ: Η φωνή της «Καταχνιάς»

Στις 10 του Γενάρη 1991 έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και θεωρητικός του θεάτρου Δημήτρης Μυράτ.

Ο Δ. Μυράτ γεννήθηκε στις 5 του Δεκέμβρη 1908 στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν  ο ηθοποιός Μήτσος Μυράτ και μητέρα του η Χρυσούλα Κοτοπούλη, αδελφή της Μαρίκας Κοτοπούλη.

Σπούδασε φιλολογία και υποκριτική στο Βερολίνο και στην Αθήνα.

Πρωτοπάτησε στο θεατρικό σανίδι στα 11 του χρόνια δίπλα στη θεία του Μαρίκα Κοτοπούλη.

Δημήτρης Μυράτ (1908-1991) – Πηγή φωτογραφίας: Facebook/Δημήτρης Μυράτ

Το 1957 με τη σύντροφό του Βούλα Ζουμπουλάκη θα δημιουργήσουν δικό τους θίασο.

Ο Δ. Μυράτ, ήταν ένας βαθιά καλλιεργημένος άνθρωπος. Δίδαξε για πολλά χρόνια στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, υπήρξε διευθυντής του Ωδείου Αθηνών, ήταν γνώστης της  λατινικής γλώσσας και άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο.

Εκτός από τη σπουδαία πορεία του στο θέατρο και τον κινηματογράφο, ο Δημήτρης Μυράτ ξεχώρισε για έναν ακόμα ρόλο.

Το εξώφυλλο του δίσκου «Καταχνιά»

Το 1964 κυκλοφορεί ο κύκλος τραγουδιών «Καταχνιά (κατοχή – αντίσταση – απελευθέρωση)» με στίχους του Κώστα Βίρβου και μουσική του Χρήστου Λεοντή. Τα τραγούδια του δίσκου ερμηνεύουν συγκλονιστικά ο Στέλιος Καζαντζίδης, η Μαρινέλλα  και η Χορωδία Κορίνθου, την ορχήστρα διευθύνει ο συνθέτης, ενώ το εξώφυλλο του δίσκου φιλοτεχνεί ο σπουδαίος ζωγράφος Σπύρος Βασιλείου.

Ανάμεσα στα μουσικά κομμάτια παρεμβάλλονται μικρά κατατοπιστικά κείμενα που επιμελήθηκε ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος και λειτουργούν ως συνδετικός κρίκος μεταξύ τους, αλλά και μεταξύ των περιόδων στις οποίες αναφέρεται το έργο (κατοχή – αντίσταση – απελευθέρωση).

Σπύρος Βασιλείου, Χρήστος Λεοντής, Κώστας Βίρβος, Μάκης και Μίνως Μάτσας, στην παρουσίαση στον τύπο του δίσκου Καταχνιά – Πηγή φωτογραφίας: makismatsas.gr

Ο Δημήτρης Μυράτ, συμμετέχει κρατώντας το ρόλο του αφηγητή. Η στιβαρή του άρθρωση και η ιδιαίτερη χροιά της φωνής του καταθέτουν στο μνημείο της «Καταχνιάς» ένα μπουκέτο από συναισθήματα, κρατώντας αμείωτη την ένταση και τη συγκίνηση μέχρι το τελευταίο λεπτό.

Αν και κυκλοφόρησε το 1964, η Καταχνιά περιλαμβάνει τραγούδια που γράφτηκαν τα χρόνια της Κατοχής. Κάποια ο ποιητής τα εμπνεύστηκε  στην απομόνωση του κολαστηρίου της οδού Ελπίδος 5, όπως το «Δεν θέλω να μου δέσετε τα μάτια» και «Ένας ξύλινος σταυρός», όταν μαθαίνει για την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, και κάποια άλλα στο βουνό.