«Διψάσαμε πολύ./ Πολύ πεινάσαμε./ Πολύ πονέσαμε…» – Ο Τάσος Γκρους μελοποιεί Γιάννη Ρίτσο και η Αργυρώ Καπαρού ερμηνεύει τις «Ρίζες του κόσμου»

«Οι ρίζες του κόσμου»: Το τραγούδι αυτό ηχογραφείται και δισκογραφείται για πρώτη φορά. Σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, μουσική Τάσου Γκρους κι ερμηνεία Αργυρώς Καπαρού, αποτελεί μέρος τραγουδιών που γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας και είναι προπομπός του νέου βιβλίου-cd «Οι ρίζες του κόσμου. 1970-1974 τραγούδια ενάντια στη δικτατορία», που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο από τις εκδόσεις Μετρονόμος.

Το cd περιλαμβάνει τραγούδια σε μουσική Τάσου Γκρους και ποίηση των Κώστα Βάρναλη, Κώστα Καρυωτάκη, Γιάννη Ρίτσου, Πάμπλο Νερούδα και Ναζίμ Χικμέτ.

Tο πρώτο τραγούδι του άλμπουμ με τίτλο «Οι ρίζες του κόσμου» σε ποίηση του μεγάλου ποιητή Γιάννη Ρίτσου που μελοποίησε εξαιρετικά ο Τάσος Γκρους και ερμηνεύει μοναδικά η Αργυρώ Καπαρού,

μπορείτε να ακούσετε εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=ZBq-2Tj1A-s

Ο Τάσος Γκρους, σημειώνει:
«Η έκδοση μετά από 50 χρόνια τμήματος ενός έργου που θέμα του έχει τον αγώνα ενάντια στη δικτατορία των συνταγματαρχών είναι εύκολο να προκαλέσει πολλά και αντιφατικά συναισθήματα όπως επίσης και αντικρουόμενες τοποθετήσεις. Προσωπικά νιώθω ανακούφιση γιατί έστω και τώρα όλα όσα δημιούργησα θα φτάσουν στο κοινό που ενδιαφέρεται και έχει άποψη για τα γεγονότα της εποχής. Παράλληλα θεωρώ ότι δίνεται η δυνατότητα να φανεί ότι η πορεία που ακολούθησα δεν είχε και δεν έκρυβε καμία υστεροβουλία για εκμετάλλευση σε προσωπικό επίπεδο των γεγονότων. Δεν έγινε το άλογο που θα με έφερνε στην κορυφή και την εμπορική επιτυχία. Ήταν και εξακολουθεί και σήμερα να είναι η έκφραση της γενικότερης θεώρησής μου σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο. 
Από την άλλη πλευρά τα γεγονότα που διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια σε πολιτικό επίπεδο, πανευρωπαϊκά, δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι ακροδεξιές θέσεις και απόψεις επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τις λαϊκές μάζες. Το γεγονός αυτό είναι απόρροια της οπισθοχώρησης των δυνάμεων της προόδου αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στο σύστημα να  πάρει πίσω όλες τις κατακτήσεις που είχε κερδίσει το λαϊκό κίνημα με αίμα και αγώνες.
Στο σημείο αυτό παραθέτω την τελευταία τοποθέτησή μου από το βιβλίο-cd με τίτλο «Οι ρίζες του κόσμου» με τον τίτλο «Ουαί τοις ηττημένοις»:
Όταν χάνεται ή αλλοιώνεται η συλλογική μνήμη επικρατεί νομοτελειακά η αντίδραση και ο φασισμός. Το σύστημα χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που έχει τη δύναμη και ελέγχει παρουσιάζει τα γεγονότα με τη δική του λογική εξωραΐζοντάς τα, παρουσιάζοντας μια στρεβλή εικονική πραγματικότητα. Μα η εικόνα αυτή όσο ωραία και φανταχτερή και να δείχνει δεν μπορεί να κρύψει την ασχήμια και την αδικία αυτού του κόσμου. Δεν μπορεί να εξηγήσει και να πείσει για την ύπαρξη των πολέμων και την καταστροφή. Δεν μπορεί να δικαιολογήσει την υποταγή και την εξαθλίωση των λαών. Δεν μπορεί να αναστρέψει τη ροή της ιστορίας. Αργά ή γρήγορα οι ηττημένοι θα γίνουν νικητές.»

Χορωδία: Λητώ Αθανασοπούλου, Βασούλα Δελλή, Ειρήνη Κωνσταντίνου, Δημήτρης Μαγκλάρας, Άρης Ντεληθέος, Μαργαρίτα Παπαντώνη, Φανή Σκληρού

Ενορχήστρωση: Αλέξανδρος Καψοκαβάδης

Εικονογράφηση: Αλεξία Γκρους

Έπαιξαν οι μουσικοί: Αλέξανδρος Καψοκαβάδης: κιθάρες, λαούτο, τζουράς, μπαγλαμάς, μπάσο, Simone Mongelli: κρουστά, Μάριος Παπούλιας: βιολί, Δημήτρης Κουφαλάκος: φαγκότο – φυσαρμόνικα, Βασίλης Καραγιάννης: κλαρινέτο, Αλέξανδρος Χαραλάμπους: τσέλο, Χρυσή Τζάβλα: βιολί, Στέφανος Χατζηαναγνώστου: φλάουτο

Στίχοι:
Λίγα καψαλιασμένα σκοίνα
στη μασκάλη του καλοκαιριού
λίγες ασφάκες
το θυμάρι.

Διψάσαμε πολύ.
Πολύ πεινάσαμε.
Πολύ πονέσαμε.

Δεν το πιστεύαμε ποτές,
νάναι τόσο σκληροί οι ανθρώποι.
Δεν το πιστεύαμε ποτέ
νάχει τόση αντοχή η καρδιά μας.

Αξούριστοι
μ’ ένα κομμάτι θάνατο στην τσέπη μας
– πούναι ένα στάχυ να πει καλημέρα;

Διψάσαμε πολύ
δουλεύοντας ολημερίς την πέτρα.
Κάτου απ’ τη δίψα μας
είναι οι ρίζες του κόσμου.

«Οι ρίζες του κόσμου» όπως και τα υπόλοιπα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου που περιέχονται στο βιβλίο-cd, ανήκουν στον κύκλο «Πέτρινος Χρόνος». Γράφτηκαν στη Μακρόνησο τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1949 στο ΙV τάγμα πριν ακόμη ο ποιητής βιώσει όλο τον τρόμο του ΙΙ τάγματος. Τα χειρόγραφα είχαν τοποθετηθεί θαμμένα στη γη μέσα σε μπουκάλια σφραγισμένα. Ξεθάφτηκαν τον Ιούλιο του 1950. Μελοποιήθηκαν στο διάστημα μεταξύ 1971-1973.