Ενισχύστε τους Υπεραστικούς, τη φωνή του εργαζόμενου λαού

Αν κάποιος δε γνωρίζει τους Υπεραστικούς ως συγκρότημα, τον περιμένει μια πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψη -μουσική και όχι μόνο. Έχει αργήσει βέβαια, αλλά γι’ αυτούς που χτίζουνε τον κόσμο, ποτέ δεν είναι αργά. Και θα έχει ένα σωρό ευκαιρίες να κάνει αυτή την ανακάλυψη, γιατί οι Υπεραστικοί είναι παρόντες σε κάθε αγώνα, και δύσκολα θα πουν όχι σε ένα σωματείο, έναν μαζικό φορέα και σε έναν καλό ταξικό σκοπό -σαν αυτούς που τραγουδάνε- και σε όσους όρισαν στη ζωή τους να φυλάνε Θερμοπύλες.

Ήταν παρόντες στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, στην εκδήλωση της ΕΕΔΥΕ ενάντια στις βάσεις, στη διεθνιστική συναυλία των Grup Yorum, στην αντιφασιστική συναυλία της Κατιούσα, στο Φεστιβάλ των Εστιών και των Πολιτιστικών τους Ομάδων, στη συναυλία στους Αμπελόκηπους για την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, στην εκδήλωση των σωματείων για την Πρωτομαγιά… Και όλα αυτά είναι απλώς ενδεικτικά από τις εμφανίσεις τους των τελευταίων μηνών -κι ενώ μεσολάβησε και το καλοκαίρι.

Ξεκίνησαν ως “Περαστικοί”, για να καταλήξουν “Υπεραστικοί”, μετά από μια τηλεφωνική… “παρεξήγηση”, που έδωσε όνομα σε αυτό που σκέφτονταν: την αντίθεση στο σύστημα και την υπέρβαση του κόσμου της αστικής σκλαβιάς. Μες στα χρόνια πέρασαν διάφορες φάσεις και άλλαξαν συνθέσεις και αρκετά μέλη. Αυτό που δεν άλλαξε όμως είναι η θέση τους στον αγώνα, ως κομμάτι του κινήματος, όχι δίπλα του να το χειροκροτεί, αλλά σπλάχνο από τα σπλάχνα του, οργανικό τμήμα της εργατικής τάξης. Ή αλλιώς “οργανικοί καλλιτέχνες” -κατά τον όρο “οργανικοί διανοούμενοι” του Γκράμσι.

Δεν άλλαξαν ποτέ τα βασικά μέλη του συγκροτήματος, που είναι μέχρι σήμερα η ψυχή του. Δεν άλλαξε ποτέ η στόχευση των τραγουδιών τους: για τον Προλετάριο, την εξουσία που πρέπει να πάρει, τον Ουλιάνοφ, τον Ερνέστο και τον Άρη, το Γεωργιανό που τρέμει η σαπίλα του ντουνιά. Ενάντια στη Μαύρη Χρυσή Αυγή και τον “Ελληνάρα”, τα βρωμερά φτιασίδια της πόλης, τους βασιλιάδες εντός κι εκτός σκακιού και τα ΜΑΤ στις Σκουριές. Δεν άλλαξαν ποτέ οι αξίες που τους εμπνέουν και γεμίζουν το έργο τους. Το πάθος και η ενέργεια που βγάζουν στις συναυλίες τους. Η ταξική τους σκοπιά, η στρατευμένη τέχνη που κάνουν -χωρίς να κάνει εκπτώσεις στο χαρακτήρα της ως “στρατευμένη”, ούτε όμως και στο τεχνικό κομμάτι.

Πάνω από όλα δεν άλλαξε η βασική τους αρχή: να πηγαίνουν όπου τους χρειάζονται, να μη λείπουν από κανέναν αγώνα, να σπεύδουν να παίξουν και να βοηθήσουν όπου μπορούν, χωρίς κανένα αντάλλαγμα, χωρίς να προβάλουν τον εαυτό τους, χωρίς να δίνουν καν συνεντεύξεις για να αποκτήσουν ευρύτερο κοινό. Αντί για αυτούς, μιλάει από μόνη της η μουσική δουλειά τους, που την κάνουν πάντα παράλληλα με τις βασικές, βιοποριστικές τους ασχολίες. Από το υστέρημα του χρόνου τους, και από το περίσσευμα στο μεράκι τους για αυτό που κάνουν.

Παράλληλα, προσπάθησαν να οργανώσουν ένα ταξικό, στρατευμένο ρεύμα μες στους καλλιτέχνες, μέσα από την πρωτοβουλία “Τέχνη εν Κινήσει”, που έδωσε μεταξύ άλλων ως καρπό και μια πολύ όμορφη συλλογή από τραγούδια, με τίτλο “Μέρες από Ατσάλι“. Η στρατευμένη τέχνη δεν είναι μόνο το κομμάτι της καλλιτεχνικής δημιουργίας, αλλά και η οργάνωση των μουσικών, που αναδεικνύει τη συλλογικότητα και τον αγώνα, σε ένα τοπίο εργασιακής ζούγκλας.

Σήμερα περνάνε μία από τις πιο δημιουργικές περιόδους τους ως συγκρότημα, πιο ώριμοι καλλιτεχνικά και με νέες δυναμικές προσθήκες που τους δίνουν ώθηση και νέες δυνατότητες, μαζί με τη στήριξη του κόσμου, που είναι και η μοναδική τους υλική ανταμοιβή. Αλλά για να συνεχιστεί αυτό, με τους ίδιους όρους και ακόμα καλύτερα, χρειάζεται να τους ενισχύσουμε. Να τους δώσουμε πίσω ένα μικρό μόνο κομμάτι από όσα μας έχουν προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια, με τις εμφανίσεις τους -και όχι μόνο. Να τους στηρίξουμε οικειοθελώς, όπως οικειοθελώς και αφιλοκερδώς έρχονται κι αυτοί να στηρίξουν κάθε αγώνα.

Μπορείτε να επισκεφτείτε το ιστολόγιο του συγκροτήματος και να πάτε δεξιά στην επιλογή να χρηματοδοτήσετε το συγκρότημα με το ποσό που προτιμάτε. Τους έχουμε ανάγκη και μας έχουν και αυτοί, γιατί είμαστε ο μοναδικός “χορηγός” τους. Και στην τελική, αν δεν υπήρχαν οι “Υπεραστικοί”, θα έπρεπε να τους επανεφεύρουμε -αλλά αυτό μόνο εύκολο δεν είναι. Αυτό που είναι πιο εύκολο, αντιθέτως, είναι να τους στηρίξουμε ολόψυχα, με κάθε τρόπο, για να συνεχίσουν αυτό που κάνουν και να τους δώσουμε φόρα να κάνουν ακόμα περισσότερα -όπως τον πρώτο τους δίσκο, που θα κυκλοφορήσει σύντομα, αλλά και νέα τραγούδια που ‘ναι στο στάδιο της ηχογράφησης. Και να το διαδώσουμε σε όλους, στόμα με στόμα, γιατί από μόνοι τους είναι πολύ σεμνοί για να το κάνουν -και αυτό δεν περιέχει ίχνος υπερβολής.