Kepler Is Free: Νεοτζάζ για προ- και μετά-λοκντάουν φάσεις

Ήθελα να γράψω για τον βανάλεν, ελαφρύ το χώμα, αλλά με πρόλαβε ο σνάιπερ, πάλι. Δε βαριέσαι, οι πεθαμέν’ με τς πεθαμέν’,  οι ζωντανοί με τους ζωντανοί. Και μια και μιλάμε για ζωή, αυτή πρέπει με κάθε θυσία να συνεχιστεί, δεν γίνεται αλλιώς. Οι λέικερς πήραν το πρωτάθλημα, οι χρυσαυγίτες θα παν φυλακή και κάποτε ο γαμωιός θα σταματήσει να κόβει βόλτες, σα φάντασμα που πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη, λες και την είδε κομμουνισμός.

Κι όταν, λέει, κυοφορούνται επαναστάσεις, υπάρχει ένας οργασμός δημιουργικότητας και πάθους αντικατάστασης του παλιού απ’ το καινούριο, κι όλο αυτό αντανακλάται στην τέχνη, έτσι βγήκε και όλη η ρώσικη αβανγκάρντ που έφερε τα πάνω κάτω στην τέχνη. Τι να σας πω, τα παν άλλοι πριν από μας, κάτι θα ξεραν.

Δεν ξέρω αν οι Kepler Is Free είναι μέρος μιας τέτοιας προεπαναστατικής δημιουργικότητας. Εκείνο που ξέρω είναι ότι τα μέλη της μπάντας απ’ την Αθήνα – χιντ, δυο είναι Γρεβενιώται -, δουλεύουν σα τους μαλάκες στον  επισιτισμό και στο εμπόριο-υπηρεσίες για το μεροκάματο, να μαζέψουν κάνα φράγκο και να κάνουν νεοτζάζ τέγνη. Το όνομα που κολλάει θα μου πεις;  Ιδέα δεν έχω, αλλά δεν μπορεί να μην υπάρχει μια υπερβατική σύνδεση με την Πράγα όπου μας έφερε η μοίρα κι όπου έζησε ο περίφημος αστρονόμος Γιοχάνες Κέπλερ κάπου στο δεκατοπέμπτο αιώνα. Ωραίος αιώνας, όλα τα δεκαταπέμπτα στη ζωή καλά είναι, το πιάσατε το υπονοούμενο έτσι; 😉 (ιντέρναλ κουκουέδικο joke). Παπάρια, δεν υπάρχει καμιά υπερβατική σύνδεση, απλά ψάχνω “πιασάρικα” σχήματα λόγου. Το μόνο που υπάρχει ζμπράγα αυτό τον καιρό είναι πέντε χιλιάδες κρούσματα την ημέρα! Ασχολίαστο, παρακάτω.

Ποιος είπε ότι οι σύγχρονοι τζαζίστες, στην Αθήνα το δυο χιλιάδες είκοσι, ζουν μποέμικα στα ιν στενοσόκακα της πρωτευούσης – ιδέα δεν έχω από πρωτεύουσα να το παίξω έξυπνος, την άλλη φορά θα κάνω τον έξυπνο με λαδάδικα και Βαλαωρίτου – καπνίζουν ανέμελα την πίπα τους και άλλες τέτοιες παπαριές; Στο μεροκαματάκι δουλεύουν και στον υπόλοιπο χρόνο βγάνουν δίσκους σαν το Teegarden. Που μέχρι τη τζαζομάνα Νέα Υόρκη έφτασε η χάρη τους κι απολαμβάνουν ριβιούζ  γνωστών σάιτ του χώρου.

Η ποιότητα δεν είναι προνόμιο των ντεμέκ που σπούδαξαν μουσικές στα καλύτερα πανεπιστήμια. Η ποιότητα θα βγει από τέτοια παιδιά, αν κρίνω απ’ τις φάτσες καναδυό από δαύτους περάσαν κι από το μεταλ-λίκι. Κάτσαν, μελέτησαν μουσική, εξασκήθηκαν, βγάλαν άκρη, βγάλαν ήχους και πάν’ απ’ όλα, δουλέψαν εδώ κι εκεί για να μαζέψουν κάνα φράγκο να κάνουν το κέφι τους, κι όχι μόνο. Να αφήσουν και κάτι που θα μείνει, αλίμονο από μας που δεν αφήσαμε μήτε σκουπόξυλο.

Πέντε τραγούδια έχει το άλμπουμ, το οχτάλεπτο “Bennu” με τις περίεργες εισαγωγές και τις ντίζοναντ στριγγλιές – πώς να τις πω- της τρομπέτας, κάτι έπιασε τ’ αυτί μου απ’ τα ανύπαρχτα ρώσικα που (δεν) ξέρω στην εισαγωγή του “Teegarden B” για τον Γιούρι Γκαγκάριν, δεν μπορεί, ένα τρίμπιουτ θα ναι για την σοσιαλιστική κατάχτηση του διαστήματος, εγώ τουλάχιστον έτσι θα το εκλάβω, μαστούρωσα με το “Habitable Zone”, απόλαυσα τα σόλα στο “cluster 3” και τα φωνητικά στο “Juno”. 

Αξίζει να ρίξετε μια ματιά στο βιντεοκλίπ για το τελευταίο που επιμελήθηκε το Replica Studio στη Σαλονίκη για να καταλάβετε ότι όταν λαλούν πολλοί δημιουργικοί κοκκόροι αργεί να σουρουπώσει.

Απ’ ότι έμαθα ξεπούλησαν τα βινύλια που βγάλαν, δεν πειράζει, αγοράστε τα απ’ το bandcamp

Δεν πρέπει να εκπλησόμεθα που η Ελλάς βγάνει καλές μπάντες και να λέμε κάθε  φορά “τίποτα δεν έχει να ζηλέψει με το εξωτερικό (τρομάρα του)” κλπ κλπ. Εχτός του ότι η ζήλεια είναι κακό πράμα, και πέρα απ’ το ότι δεν υπάρχει παρθενογένεση στη μουσική, ο κόσμος ζει εδώ που  ζει, με τα συγκεκριμένα κοινωνικοπολιτικά και πολιτιστικά ερεθίσματα και είναι αυτοτελής καλλιτεχνικά. Κάποτε λέγαμε δεν θα ξεφύγουμε ποτέ απ’ τα κλαρίνα, με την κακή έννοια “κλαρίνα”, μια χαρά όργανο είναι ας όψεται ο κάθε Πετρολούκας. Το θέμα δεν είναι να ξεφύγεις απ’ τα κλαρίνα, το θέμα είναι να είσαι ορίτζιναλ με τα μέσα που διαθέτεις.

Άντε, βγάλτε το εμβόλιο, να πάμε σε κάνα λάιβ και να παίξουν κι όλες αυτές  οι μπάντες που ασφυκτιούν. Ποιος ξέρει άλλωστε τι τους επιφυλάσσει το μέλλον;