Μουσικά στιγμιότυπα του Σαββάτου στη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζόμενων

Φέτος, ξεφεύγοντας λίγο από τη σταθερή μας πορεία τόσα χρόνια που μας βρίσκει στην Κεντρική Σκηνή κάθε τρίτη μέρα του Φεστιβάλ, βρεθήκαμε στη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζόμενων. Εκεί μας περίμενε λίγο μετά τις 22:00 ο Φοίβος Δεληβοριάς και λίγο αργότερα ο Στάθης Δρογώσης και ο Μανώλης Φάμελλος. 

Ο Φοίβος μπορούμε να πούμε πως αποτελεί εγγύηση σε κάθε του εμφάνιση. Λίγα λεπτά μετά τις 22.00 και από τα πρώτα λεπτά φάνηκε το τι θα επακολουθήσει. Γεμάτος ενέργεια και έχοντας κοντά του αξιόλογους μουσικούς που τον συνοδεύουν χρόνια σε αυτό το μουσικό ταξίδι άρχισε να μας χαρίζει απλόχερα τα κομμάτια του. Σε δεύτερα φωνητικά μαζί του ήταν η Νεφέλη Φασούλη. Μαζί τραγούδησαν και το “Μόνο ψέματα”, το οποίο γνωρίσαμε διαδικτυακά το καλοκαίρι και πρόκειται να κυκλοφορήσει με τη νέα δουλειά του Φοίβου κάπου στις αρχές του ’20. 

Ο κόσμος που γέμισε τον χώρο κάτω από την σκηνή φάνηκε να απόλαυσε το set το οποίο περιείχε κομμάτια όπως τα “Η Υβρεοπομπή”, “Ο Καθρέφτης”, “Χάλια”, “Ένας σκύλος στο Κολωνάκι”, “Η μπόσα νόβα του Ησαϊα” “Ο μπάσταρδος γιος” και πολλά άλλα. Δεν έλειψε και μια προσπάθειά του να …ραπάρει λίγο, οπότε μας χάρισε το “Για λόγους ταξικούς” των Χατζηφραγκέτα σε μία λίγο διαφορετική εκτέλεση. 

Κάθε φορά που παρακολουθώ ένα live του Δεληβοριά φεύγω από το χώρο τόσο γεμάτος που απορώ με τον εαυτό μου όταν πολύ νεότερος και ενώ ένας φίλος είχε μόνιμα το cd του στο αμάξι, δεν έδινα μεγάλη βάση στη μουσική του. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!

(Urban Coyote)

Τον Στάθη Δρογώση και τον Μανώλη Φάμελλο δεν τους είχα παρακολουθήσει ζωντανά ποτέ ως τώρα. Με κάποιον τρόπο όμως μεγάλωσα με τις μουσικές τους. Είχα ένα γραμμένο cd στο μακρινό 2003 με τα “Μικρά γαλάζια μυστικά”, το “Μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι” και το “Η ευτυχία είναι αυτό”. Πιτσιποπάκι ήμουν και χόρευα πάνω κάτω. Λίγα χρόνια αργότερα κι επί εποχών Freedom Fm είχα στο mp3 μου το “Συγχώρεσέ με”, “Μην το πεις πουθενά” και το “Βιαστικό πουλί του Νότου”. Είναι αλήθεια πως κάποια τραγούδια αν έχουν με τον τρόπο τους σημαδέψει στιγμές της ζωής σου, δεν τα ξεχνάς. Στο άκουσμά τους, λοιπόν, οι στίχοι ήρθαν στο νου ως δια μαγείας – αν και καμιά φορά ξέφευγε κάποια συλλαβή. 

Παρέα τους στη σκηνή είχαν τον Σπύρο Λιβάνη στην κιθάρα, τον Βαγγέλη Μαρκαντώνη στο μπάσο και μια έκπληξη στα τύμπανα, τον Οδυσσέα Τσάκαλο. 

Στα γνώριμα τραγούδια τους παρεμβλήθηκαν τραγούδια του κόσμου με ιδιαίτερο νόημα όπως τα: “Mary don’t you weep”, “Which side are you on?”, “Guantanamera”, “People have the power”, “Bella Ciao” – πάντα με κοινό παρονομαστή τον λαό και τους αγώνες και τη δύναμή του.

Δύο από τις εκπλήξεις της βραδιάς, ο Οδυσσέας Τσάκαλος να παίρνει την κιθάρα και να μας ταξιδεύει στον χρόνο με το “Δεν πειράζει” κι ο Βαγγέλης Μαρκαντώνης με το “Άλεφ”. Θα το έλεγες και βραδιά flash back για την γράφουσα. Από τον χορό σαν μικράκι, μέχρι και τα γυμνασιακά – λυκειακά χρόνια. 

Χαμόγελα, οικειότητα πάνω στη σκηνή, επικοινωνία με τον κόσμο που παρέμενε παρότι η ώρα είχε περάσει… 

Αυτό είναι η μουσική, αυτό είναι το φεστιβάλ.

Και στα επόμενα!

(Ελπίδα Πουρναρά)