Μπόμπιρας – Το Τέρας

Το τρίτο κομμάτι από το EP “Κοιλάδα του Γκρίζου”

Produced by Το Σφάλμα
Στίχοι, Ερμηνεία: Μπόμπιρας
Μουσική Επιμέλεια: Το Σφάλμα, Μπόμπιρας
Ενορχήστρωση φυσικών οργάνων: Τζίνα Καρδιόλακα

Φλάουτο: Δημήτρης Λιάσκος
Πιάνο: Τζίνα Καρδιόλακα
Ηλεκτρικό Μπάσο: Βαγγέλης Τσιμπλάκης
Τσέλο: Δήμητρα Κεκεδάκη
Scratches: Crash Override

Προγραμματισμός: Το Σφάλμα, Μπόμπιρας
Mixing & Mastering: Το Σφάλμα

Εικονογράφηση: Δήμος Στάθης
Επιμέλεια βίντεο: Ηλίας Στάθης, Κωνσταντίνος Μαδαρός

Έστω κι αργά έμαθα ότι το να ζητάς βοήθεια είναι δύναμη κι όχι το αντίθετο. Για όσους παλεύουν με το τέρας τους.

Στίχοι

Κουπλέ 1ο
Πάρε όσο χρόνο θες να βρεις τον εαυτό σου
ο πόνος και η πτώση είναι η γνώση ο δρόμος προς τον σκοπό σου
αφιερώσου – κοίτα να δεις ποιο είναι το καλό σου
η αλήθεια σου κρυμμένη στην καρδιά και στο μυαλό σου
όλα τα λάθη κι όλα αυτά που χεις πάθει
είναι πια πάθη που αρρωσταίνουν της ψυχής σου τα βάθη
όλα σου φταίνε αυτά που που ζεις κάτι σου λένε
μα δεν μιλάς την γλώσσα και οι σκέψεις σε καίνε
σε πνίγουν οι ενοχές και οι χαρές σου στερεύουν
για μια λύτρωση σκορπάς το κορμί σου μα αυτές θεριεύουν
κάνεις έρωτα με κλάματα φιλάς ενοχικά
κανονικά όλα σου φαίνονται μα ζεις εμμονικά
μια δύναμη σε ωθεί να πληγώνεις χωρίς να θέλεις
ένα μέρος του εαυτού σου σκοτώνεις και υποφέρεις
το βάρος σου στο στέρνο δεν το σβήνει μια ακόμα αγκαλιά
μεθάς συχνά – γελάς μισά – δεν βγάζεις μιλιά
κι όλο βυθίζεσαι απ’ το αίσθημα σου κρύβεσαι
το πιο μεγάλο ψέμα που λες, είμαι καλά
σε μάτια άλλων ψάχνεις εσένα και τους χαρίζεσαι
τα μάτια σε προδίδουν ανεβαίνεις γολγοθά

Ρεφρέν
Και πνίγεσαι και ψάχνεις μάταια το φως της μέρας
στον πάτο σε τραβάει ένα μαύρο κακό
ανίκητο φαντάζει μα νικιέται αυτό το τέρας
το χέρι άπλωσε κράτα να σε κρατώ

Και πνίγεσαι και ψάχνεις μάταια το φως της μέρας
στον πάτο σε τραβάει ένα μαύρο κακό
ανίκητο φαντάζει μα νικιέται αυτό το τέρας
το χέρι άπλωσε και θα ‘ρθω να σε βρω

Κουπλέ 2ο
Βαραίνεις, και πιο πολύ σωπαίνεις
κάτι δεν κολλάει αρνείσαι δεν καταλαβαίνεις
το τέρας σε κοιτάει παίζεις μαζί του κρυφτό
το κλάμα σου ασταμάτητο με αναφιλητό
Και τότε πέφτεις! Βρίσκεσαι τώρα εδώ
σηκώνεις το κεφάλι σε ένα μαύρο ουρανό
μην απελπίζεσαι που ζεις αυτή τη ζοφερή στιγμή
έχουν όλα μηδενίσει ξεκινάει η αρχή
είσαι γυμνός δεν έχεις βάρη γεννημένος ξανά
ο κόσμος είναι αλλιώτικος με άλλη θωριά
στέλνεις στο διάολο την φωνή που σε φωνάζει φταίχτη
και μια άλλη σιλουέτα αντικρύζεις στον καθρέφτη
δίπλα σου στέκονται αυτοί που σε αγαπάνε
πονάγαν και κρατάγανε τώρα χαμογελάνε
τον εαυτό σου με το χέρι που χτυπούσες παίρνεις τώρα αγκαλιά
τον συγχωρείς – του δίνεις φιλιά
αγάπησέ τον και θα δεις θα αγαπηθείς
σιγά σιγά στο ξέφωτο θα βγεις θα ανταμειφθείς
αγάπησέ τον και θα δεις θα αγαπηθείς
σιγά σιγά στο ξέφωτο θα βγεις θα ανταμειφθείς

Ρεφρέν
Και τώρα λούζεσαι από το φως της μέρας
μια σκάλα ανεβαίνεις σε ένα μέρος ζεστό
στον πάτο καρφωμένο βρίσκεται τώρα το τέρας
τα χέρια μας ενώθηκαν γερά σε κρατώ