Neil Peart: ο τεράστιος μουσικός έφυγε απ’ τη ζωή

Στις 7 του μήνα πέθανε ο ιστορικός ντράμερ των Rush, Neil Peart. Όπου και να ψάξετε, όπου και να κοιτάξετε, θα τον βρείτε πιθανότατα σε λίστες με τους μεγαλύτερους ντράμερ όλων των εποχών και όχι άδικα. 

Οι Rush, χαλαρά η καλύτερη ροκ μπάντα που έβγαλε ο Καναδάς, καθόρισαν την πορεία του progressive rock, hard rock & heavy metal και επηρέασαν άπειρες μπάντες και μουσικούς. Ιδιαίτερα οι δίσκοι τους απ τα 70’s: Fly By Night (2ο άλμπουμ της μπάντας όπου πρώτη φορά παίζει ο Neil), Caress Of Steel, 2112, Farewell To Kings, Hemispheres. Ο αδερφός μου, που τους είχε ανακαλύψει πριν από μένα, είχε πουλήσει τα πρώτα μας βινύλια για να πάρει αυτούς τους δίσκους. Τον έβριζα στην αρχή επειδή είχε πουλήσει τις πρώτες μας “επενδύσεις” στη μουσική αλλά ντάξ’, συγχωρεμένος. Τα κομμάτια αυτά αποδείχτηκαν δέκα φορές πιο κλασικά απ’ ό,τι είχαμε μέχρι τότε στη δισκοθήκη μας. 

Εκτός απ’ το παίξιμό του που τον τοποθετεί στην κορυφή του είδους του, ο Peart έγραψε και τους περισσότερους στίχους της μπάντας όπου δεν έκρυβε την προτίμησή του σε θέματα φαντασίας αρχικά και τις απόψεις του αργότερα στην καριέρα του. 

Έχει εκφράσει παλιότερα την επιρροή του απ’ την ρωσοαμερικανίδα φιλόσοφο Ayn Rand, γόνος αστικής οικογένειας στη Ρωσία, που τα χασαν όλα – ασφαλώς – στην οχτωβριανή επανάσταση, που παρόλα αυτά έμεινε στην ΕΣΣΔ να τελειώσει τις σπουδές, τελικά την έκανε στις ΗΠΑ, έκανε τη συγγραφέα και την φιλόσοφο, ασφαλώς – τι έκπληξη! – αντικομμουνίστρια αλλά και άθεη. Η Rand θεωρείται απ’ τους βαμμένους libertarians & conservatives κάτι σαν ίνδαλμα. Οι απόψεις της είναι κωμικοτραγικές ασφαλώς, κι όποιος διαβάσει δυο γραμμές απ’ τα γραφτά της αμέσως καταλαβαίνει ότι εκφράζει “αποψάρα” βασισμένη στον ψυχικό πόνο ξεπεσμένων αστών που πήραν τον μπούλο απ’ τον κόκκινο Οχτώβρη. Τι να γίνει, νιώθουμε τη στεναχώρια των ξεπεσμένων αστών αλλά νιώθουμε πολύ περισσότερο τις άπειρες δυστυχίες των καταπιεσμένων λαών. Οπότε ξίδι. Πέστε τα, βγάλτε τα σώψυχά σας, σίγουρα θα βρείτε κοινό. 

Έτσι κι ο Neil Peart υποθέτουμε, όπως πολύς κόσμος στη δύση, φλομωμένος απ’ την προπαγάνδα για κάθε “ολοκληρωτισμό”, γοητεύτηκε απ’ τις αρλούμπες της. Αλλά δεν κρίνουμε εδώ μόνο τις απόψεις του αλλά τη συνολική του μουσική προσφορά που υπερβαίνει χίλιες φορές οτιδήποτε άλλο. 

Κι ο Neil πέρασε στην ιστορία για το παίξιμό του, τα απίστευτα σόλο του στις συναυλίες. Και πάντα την έψαχνε, πάντα προσπαθούσε να βελτιωθεί όπως κάθε μουσικός που υπηρετεί συνειδητά την τέχνη του. Αφού έκανε και μαθήματα για να βελτιώσει την τεχνική του το 2007, μετά από τριάντα και βάλε χρόνια καριέρας και αμέτρητες επιτυχίες. 

Το 1997 τον βρήκαν απίστευτες δυστυχίες, η 19χρονη κόρη του είχε σκοτωθεί σε δυστύχημα και μετά από 10 μήνες έχασε και τη γυναίκα του από καρκίνο. 

Οι απώλειες αυτές τον συνέτριψαν με αποτέλεσμα να αποσυρθεί απ’ τη μουσική. Καβάλησε τη μοτοσυκλέτα του κι άρχισε τα ταξίδια σε όλη τη Βόρεια και Κεντρική Αμερική μεταφέροντας αργότερα τις εμπειρίες του σε βιβλίο. Τελικά μετά από αρκετούς μήνες επέστρεψε στη μουσική, ξαναπαντρεύτηκε και συνέχισε την προσφορά του μέχρι και το 2015 που ανεπίσημα – επιβεβαιωμένα και από μεταγενέστερες δηλώσεις του Lifeson – οι Rush σταμάτησαν να παράγουν μουσική και να βγαίνουν σε περιοδείες. 

Πέθανε από Γλιοβλάστωμα σε ηλικία 67 ετών στην Καλιφόρνια. 

Εις μνήμην του, πάρτε ένα δείγμα της τέχνης του απ το 1989.