Ντοκουμέντο: Ανέκδοτο γράμμα του Μάνου Λοΐζου από το ημερολόγιο της Μόσχας
Με αφορμή την επέτειο από τη γέννηση του Μάνου Λοΐζου (22 Οκτωβρίου 1937 – 17 Σεπτεμβρίου 1982) δημοσιεύουμε το παρακάτω απόσπασμα από το ανεπίδοτο γράμμα που είχε γράψει στο ημερολόγιο που κρατούσε στη Μόσχα, στις 21.12.81, προς άγνωστο παραλήπτη.
Με αφορμή την επέτειο από τη γέννηση του Μάνου Λοΐζου (22 Οκτωβρίου 1937 – 17 Σεπτεμβρίου 1982) η ιστοσελίδα musicpaper.gr δημοσίευσε το παρακάτω απόσπασμα από το ανεπίδοτο γράμμα που είχε γράψει ο αξέχαστος συνθέτης στο ημερολόγιο που κρατούσε στη Μόσχα, στις 21.12.81, προς άγνωστο παραλήπτη. Το γράμμα είχε ακόμη τρεις σελίδες και παραχωρήθηκε ευγενικά στην ιστοσελίδα από την την κόρη του Μάνου Λοΐζου, Μυρσίνη.
“…Εμείς θα βλεπόμαστε όλο και λιγότερο. Θα χαθούμε σιγά σιγά μες τη σκόνη του χρόνου και της φθοράς της Αθήνας που τόσο φοβόμασταν. Θα χαθούμε και όσο περνάει ο χρόνος τόσο θα αντιλαμβάνομαι την αξία σου την αλήθεια σου την ομορφιά σου. Μα κι εγώ υπήρξα κάτι στη ζωή σου. Το ξέρω, θα το μετράς κι εσύ με τα πλην και με τα συν. Τα πλην θα είναι περισσότερα. Με την λογική μάλλον ναι – Εγώ τώρα λέω να μην έρχομαι. Να συνηθίσω να ζω χωρίς έρωτες και πάθη. Πιο μόνος πιο αποτραβηγμένος καθόλα δυστυχισμένος Εξακολουθώ το παραμιλητό μια και υπάρχουν ακόμα δυο αυτιά να με ακούνε”