Ο νικηφόρος άγγελος του θανάτου

Ένα από τα πράγματα που με συνέδεαν μαζί του ήταν η μουσική. Τα άλλα ήταν το αίμα, τα συναισθήματα και οι ιδέες. Μόνο που ήταν πολύ αγγελικός ακόμα και με τους εχθρούς του, ενώ εγώ, για τους δικούς μου εχθρούς, ιδιαιτέρως τους ταξικούς, κατέχομαι από ισχυρά αρνητικά συναισθήματα και συχνά αντιδρώ άσχημα. Μετά το θάνατό του, κάποιος που τον γνώρισε έγραψε στη Lifo: «Μακάρι να υπάρχει Θεός, γιατί τώρα ο Γιώργος θα είναι στον Παράδεισο..». Προφανώς, αναφερόταν στον χαρακτήρα και όχι στην επαναστατική του ιδεολογία. Κι ένας άλλος καλλιτέχνης, ο Kay Darens, έγραψε γι αυτόν ό,τι «…δεν είναι πλέον ανάμεσά μας, αλλά πίσω μένει όλη η κληρονομιά που άφησε ως καλλιτέχνης πέρα από άνθρωπος που είναι από μόνη της πολύ μεγάλη: στο όνομά του 23 σχήματα της ανεξάρτητης σκηνής κατάφεραν να παραμερίσουν τον εγωισμό τους και να γίνουν μια γροθιά για εκείνον. Αυτό είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι της κληρονομιάς που μας άφησε ο Γιώργος και τον ευχαριστούμε για αυτό. Να ‘σαι καλά μεγάλε και να γεμίζεις με τις ρίμες σου και την ενέργειά σου το σύμπαν γιατί δεν ήσουν τυχαίος! »

Κλείνω σήμερα το ελάχιστο αφιέρωμα που έγραψα για τον Tug, μαζί με ένα ρέκβιεμ που συνέθεσα για εκείνον, μετά το θάνατό του. Η φωνή που ακούγεται είναι της Irina Brochin.

Παράλληλα, παραθέτω ένα link για ν’ ακούσετε τα τραγούδια από τον τελευταίο του δίσκο («Άλλη μια μέρα τοξική»).

«Τι κι αν η μέρα σου γκρεμίζει τα όνειρα των πεινασμένων, άλλη μια μέρα τοξική …»

Σημείωση

Ο «νικηφόρος άγγελος του θανάτου» βρίσκεται μέσα σ’ ένα δάσος, στο μακρινό Οχάιο.