Όταν ο Γιάννης Κότσιρας έψηνε σουβλάκια στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ

Ο Γιάννης Κότσιρας, γεννημένος στις 5 Οκτώβρη 1969, είναι μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές του ελληνικού πενταγράμμου και της λεγόμενης έντεχνης σκηνής -όπως και αν ορίζει κανείς την τελευταία. Έχουν περάσει δύο και πλέον δεκαετίες από τον πρώτο προσωπικό του δίσκο (Αθώος Ένοχος), όταν έκανε τα πρώτα του βήματα και γνώριζε μεγάλη επιτυχία με το τραγούδι “Λέει-Λέει”, για να ακολουθήσουν δεκάδες άλλες τα επόμενα χρόνια, καθώς και πολλές σπουδαίες συνεργασίες. Μπορείτε να θυμηθείτε ενδεικτικά κάποιες επιτυχίες του εδώ και εδώ ή να επισκεφτείτε την προσωπική του ιστοσελίδα και να δείτε όλη τη δισκογραφία του.

Το 2004 ο Κότσιρας ήταν ήδη καταξιωμένος καλλιτέχνης πρώτης γραμμής, συμμετέχοντας στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, όπου ερμήνευσε το επίσημο τραγούδι της Ολυμπιακής Λαμπαδηδρομίας “Pass the Flame”. Ωστόσο ο ίδιος τοποθετεί τον εαυτό του στην Αριστερά -με γενικό κι αφηρημένο τρόπο η αλήθεια είναι. Όπως διαβάζουμε στο σχετικό λήμμα της Βικιπαίδεια.

Σε διάφορες συνεντεύξεις του ο Κότσιρας έχει κατατάξει τον εαυτό του στην αριστερά, όχι όμως την αριστερά όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα. Συγκεκριμένα, στις δηλώσεις του έχει αναφέρει ότι “Η ιδεολογία μου ξεκινά και τελειώνει σε μία φράση: ‘Η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί όπου αρχίζει η ελευθερία του άλλου!’. Είμαι αριστερός και δεν ταυτίστηκα ποτέ με κανένα κόμμα“.

Επίσης, αναφέρει ότι ”Άλλωστε, την Αριστερά την εννοώ ως ανθρωπισμό. Το ιδανικό θα ήταν μία πολιτική με κέντρο τον άνθρωπο. Εφαρμοσμένη στην καθημερινή πράξη, και όχι μόνο στα συζητούμενα πολιτικά θέματα. Ένας άνθρωπος που πιστεύει στην έννοια ‘άνθρωπος’ είναι αριστερός από τα γεννοφάσκια του. Αλλά την αριστεροσύνη του την εφαρμόζει στην επαφή του με τους άλλους στην καθημερινότητα, στο περιβάλλον της εργασίας του“.^[4]

Τέλος αναφέρει ότι “Δεξιός δεν είμαι σίγουρα. Και ούτε αριστερός με τη σύγχρονη έννοια. Είμαι παλιός ρομαντικός αριστερός. Πιστεύω σε έναν κόσμο ισότητας, καλύτερο, αλλά δεν έχω μάθει να ζω μακριά από τον καπιταλισμό. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ζω στον καπιταλισμό. Δεν ξέρω το “άλλο” πώς θα είναι. Όμως ιδεολογικά μού ακούγεται δίκαιο. Για να είμαι όμως απολύτως ειλικρινής, με τον εκσυγχρονισμένο αριστερό δεν αισθάνομαι ότι έχω και πολλές επαφές. Πάντως, δεν είμαι ούτε ΝΔ ούτε ΠΑΣΟΚ, δεξιός δηλαδή. Και σε προλαβαίνω, το ΠΑΣΟΚ το θεωρώ δεξιά. Μπορεί να εφαρμόζω την Αριστερά στην καθημερινότητά μου, επειδή εκεί έχει σημασία, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να ταυτιστώ απολύτως κάπου”^[5]

Το 2018, ο Κότσιρας ήρθε για πρώτη φορά στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, και μάλιστα στο εμβληματικό περσινό Φεστιβάλ, που ήταν αφιερωμένο στα 100 χρόνια ζωής και δράσης του ΚΚΕ και τα 50χρονα της ΚΝΕ. Ο Κότσιρας ήταν μεταξύ των τραγουδιστών που συμμετείχαν στη συγκλονιστική συναυλία-αφιέρωμα στο Γιάννη Ρίτσο, με την καλλιτεχνική επιμέλεια του Θάνου Μικρούτσικου.

Στη σχετική δήλωσή του αποκάλυψε ότι αυτή δεν ήταν η πρώτη του εμπειρία από το θεσμό του Φεστιβάλ, αφού είχε ξαναβρεθεί εκεί στα νιάτα του, και μάλιστα είχε χρέωση (;), πουλώντας σουβλάκια… Ενώ έκλεισε λέγοντας πως ο Μικρούτσικος και κυρίως ο Ρίτσος γίνονται η αφορμή για να επανασυστηθούμε και να ξαναγυρίσουμε στις σταθερές μας, αυτές που εδώ και εκατό χρόνια δεν έχουν αλλάξει.