Retro “40”: «Έχω ήττες πιο πολύτιμες από όλες τις νίκες, έχω εμπειρίες να με σώσουνε απ’ όλες τις συνθήκες…»

Ο Retro των Rebellion Connexion, την ημέρα που κλείνει τα 40 του χρόνια μας δίνει το ομότιτλο τραγούδι του «40», ένα τραγούδι συναισθηματικού καταιγισμού με δόσεις ωμού ρεαλισμού πλαισιωμένα από την μουσική παραγωγή και οπτικοποίηση του επί χρόνια φίλου και συνεργάτη Numberless.

Το τραγούδι είναι διαθέσιμο σε όλες τις πλατφόρμες από τις 5 Απριλίου.

ένα εννιά οχτώ τρία
ένα εννιά οχτώ τρία
ένα εννιά οχτώ τρία
ένα εννιά οχτώ τρία

Ο θεός δεν με θέλει ο διάολος δεν τελείωσε
ότι σε πνίγει μέσω εμού έλα και γείωσε
αεροπλανοφόρα βλέπω στην αυλή μου
κάθε που βγάζω έξω για βόλτα το σκυλί μου
Όσο βαθιά ανάσα πιο δυνατή η κραυγή
η καρδιά θα εκραγεί ένας κρατήρας στη γη
νιώθω πλούσιος για όλα όσα έχω πει
ποτέ δεν πίστεψα χρυσός είναι η σιωπή
έχω ήττες πιο πολύτιμες από όλες τις νίκες
έχω εμπειρίες να με σώσουνε απ’ όλες τις συνθήκες
έχω πίστη, αντοχή, έχω μυαλό καθαρό
δεν πνίγομαι κρατώ τη μύτη έξω από το νερό
έλα πάρε με αγκαλιά γιατί κρυώνω
είμαι ευάλωτος το λέω δεν κωλώνω
βάλε ζώνη σε λίγο αλλάζω τόνο
πριν πετάξουμε μαζί στα αφιερώνω
μπαίνω ανάποδα και μην πετάς τα φώτα
απ’ το πηγούνι τρέχει αλκοόλ με ιδρώτα
στο θολωμένο παρμπρίζ, δεν μπορείς να μας δεις
είμαστε εμείς απόγονοι αυτών που μισείς

Τώρα που τρίζουνε όλα συθέμελα
δεν ξέρω αν είχα ποτέ χρόνια ανέμελα
δεν έχω κάτι να αποδείξω αυτό το απέβαλα
έτσι γραφώ όσα νιώθω κ όσα αμφέβαλα
η μουσική μας για παιδιά που δε χωράν εδώ
για παιδιά που έχουν διαλέξει τη δύσκολη οδό
είναι για μας που το hip hop δεν κάναμε σπορ
δε μας αγγίζει κανείς τέσσερα μηδέν το σκορ

Ρωτάν γιατί δεν γράφεις ραπ πασά μου
τελειώνει στην δουλειά η δημιουργικότητα μου
είναι ο συμβιβασμός γλυκός σαν ύπνος σε καναπέ
μα όταν ξυπνάς πονάς από τις ενοχές
όσοι κοιτάν τη δουλειά τους απλά τσακίζουν οστά
είναι σαν τη μηχανή από τα 8 χιλιοστά
εμείς με σάρκα κ οστά, αυτοί με χημικά και φτυάρι
δε θα παίξουμε στο παιχνίδι με το καλαμάρι
πόλεμος εκεί έξω, κανείς ασφαλής
με μολύβι αυτοί, με μολύβι και εμείς
χωρίς αριθμό χτυπάνε ήχοι, εμείς ροκάρουμε
σαν απεργούς στα μπουθ μέσα μπουκάρουμε
από τύχη καθαρή δεν έχουμε σκοτωθεί
κάνε πολιτική ανάλυση στο ChatGTP
είναι ωραία η πλατεία, χωρίς αστυνομία
παρέες να γλεντάνε και να λένε αστεία
Οι στίχοι μου μοιάζουν – μ ‘ανατριχιάζουν
να το νιώσεις κ συ, αλλιώς υπάρχει και skip
έχω χεσμενο το φόβο να μείνω πίσω
σου παγώνω το σβέρκο σα σταγόνα απτό γείσο

Τώρα που τρίζουνε όλα συθέμελα
δεν ξέρω αν είχα ποτέ χρόνια ανέμελα
δεν έχω κάτι να αποδείξω αυτό το απέβαλα
έτσι γραφώ όσα νιώθω κ όσα αμφέβαλα
η μουσική μας για παιδιά που δε χωράν εδώ
για παιδιά που έχουν διαλέξει τη δύσκολη οδό
είναι για μας που το hip hop δεν κάναμε σπορ
δε μας αγγίζει κανείς τέσσερα μηδέν το σκορ