Σταμάτης Μορφονιός + Utopia & Νατάσσα Μποφίλιου – Θα ‘ρθει μια μέρα / Νέο τραγούδι

Απέναντι στην οχλαγωγία, τον φόβο, τα ψέματα και την τοξικότητα της προεκλογικής περιόδου, αποφασίσαμε ότι θα ήταν πιο χρήσιμο -ιδίως τώρα- αντί να γρατσουνίσουμε τις πληγές με άλλα τραγούδια που θα βρείτε στον δίσκο (“Κάτι ανθρωπάκια τόσο δα”, “Μια βουτιά βαθιά στην άβυσσο” κ.α.) , να θυμίσουμε σε όλους τούς αγνούς αγωνιστές της ζωής με ελεύθερη σκέψη, τον κόσμο τον οποίο οραματιζόμαστε και δικαιούμαστε. 

Αυτόν τον κόσμο περιγράφουμε στο “Θα ‘ρθει μια μέρα”.

Το ¨”Θα ‘ρθει μια μέρα” θα μπορούσε να είναι το τελευταίο μου τραγούδι. Όχι επειδή είναι πολύ καλό ή πολύ κακό ή οτιδήποτε τέτοιο. 

Στο “Θα ‘ρθει μια μέρα” έχουν χωρέσει όλες οι ήττες και οι νίκες μου.  Όλα τα μικρά μου όνειρα, στο μεγαλύτερο από όλα. 

Όλοι μου οι αγώνες, προσωπικοι και συλλογικοί, όποιο σκοπό κι αν είχαν,πάντα έψαχναν τον δρόμο για τον μεγαλύτερο από όλους. 

Έναν δίκαιο, ελεύθερο κόσμο. 

Έναν κόσμο που θα γυρνάει γύρω από την αγάπη και όχι γύρω από τον φόβο. 

Έναν κόσμο που θα έχει στο κέντρο του τον άνθρωπο και όχι το κέρδος. 

Αυτός ο κόσμος ζει μέσα μου όπως ξέρω καλά ότι ζει μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπου που καταφέρνει παρά την αγριάδα των καιρών να παραμένει άνθρωπος. 

Αυτός ο κόσμος μάς δίνει την ανάσα μας. Τον παλμό της καρδιάς μας. Το πάθος μας. Την ορμή μας για αγώνες, για έρωτα, για αληθινή ζωή. 

Αυτός ο τόσο ζωογόνος κόσμος δεν μπορεί παρά να υπάρχει.

Αυτόν τον κόσμο περιγράφει το “Θα ‘ρθει μια μέρα”. 

Σε αυτό το τραγούδι που θα μπορούσε να είναι και το τελευταίο μου, κάλεσα την αγαπημένη μου Νατάσσα να πει τους πιο ακριβούς μου στίχους από όλους. Τους πιο πολύτιμους μου. Όχι επειδή είναι καλοί, κακοί ή οτιδήποτε τέτοιο. Ήξερα ότι η φωνή και η ψυχή της Νατάσσας ήταν εκείνη που θα έφερνε φως από αυτόν τον δίκαιο, ελεύθερο κόσμο. 

Τραγούδησε με δάκρυα συγκίνησης, δύναμης και προσμονής στα μάτια η Νατάσσα … “Θα ‘ρθει μια μέρα που θα αναπνέουμε έρωτα… έρωτα και μουσική”. Και εγώ το πίστεψα. Πιο πολύ κι από όταν το έγραφα.

Την ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου γι’ αυτό.   

Το “θα ‘ρθει μια μέρα” είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής σε όσες και όσους αγωνίστηκαν πριν από εμάς προσφέροντας, με χαμόγελα και γαρύφαλλα στα χέρια,  ακόμα και την ζωή τους για αυτόν τον δίκαιο, ελεύθερο κόσμο που οραματιζόμαστε..

Είναι μια μεγάλη αγκαλιά σε όσες και όσους εξακολουθούν να αγωνίζονται γι΄αυτόν.

Μια μεγάλη αγκαλιά σε όλους εκείνους και όλες εκείνες που όπου κι αν τους πήγαν οι διαδρομές τους πάντα ονειρεύονταν και εξακολουθούν πεισματικά να ονειρεύονται να ξημερώσουν μια μέρα σε “Ένα ηλιόλουστο πρωινό στην Ουτοπία”.