Στη Μάγδα Φύσσα: «Πάω να ξεχειμωνιάσω»

7 χρόνια πέρασαν…

Και «Ο Παύλος ζει».

Όχι απλά σαν σύνθημα.

Αλλά σαν φλόγα που καίει στο στήθος και στα χείλη αυτών που παλεύουν να διαλύσουν τα πυκνά σκοτάδια των καιρών.

Ας είναι η παραδειγματική καταδίκη του φασιστικού βούρκου, η πρώτη δικαίωση για τους χιλιάδες που κινητοποιήθηκαν 5,5 χρόνια τώρα, για τα θύματα και τις οικογένειες τους.

Να γίνει η συνέχιση του αγώνα του Παύλου υπόθεση κάθε δημοκρατικού πολίτη, οποιουδήποτε θέλει να ονομάζεται Άνθρωπος.

Το τραγούδι μας «Πάω να ξεχειμωνιάσω» αφιερώνουμε με αγάπη και σεβασμό στη Μάγδα Φύσσα, που έδωσε και δίνει έναν αγώνα που ξανανοηματοδοτεί τις λέξεις “Αξιοπρέπεια” και “Ανθρωπιά”.

Χωρίς Ρεφρέν, 18-09-2020

Δε σ’ έχω μάνα να θρηνείς, να βαριαναστενάζεις,
να μαυροντύνεις το κορμί και να κοψομεσιάζεις,

πάν’ από κρύα μάρμαρα, χειμώνα καλοκαίρι,
και στην καρδιά μου, δάκρυα, να μπήγεις σα μαχαίρι.

Εσύ μάνα με γέννησες, μα ‘γω θα σ’ αναστήσω,
για στα στερνά σου με αϊτού, φτερά να σε θωρήσω,

να στέκεις πα’ στα κράκουρα και μπόι να ορθώνεις,
να μη σ’ αγγίζει του καιρού, ο κουρνιαχτός της σκόνης.

Για να κοιτάζουν οι σκυφτοί, γκρεμών την περηφάνια,
πλοία να γένουν που ποθούν, κύματα ωκεάνια.

Εν’ άδειο τάφο μάνα μου, φωτίζει το καντήλι˙
είναι πουλιά όσα φιλιά, μου δρόσισαν τα χείλη,

και τραγουδούν καθώς πετούν˙ τρέχω να τα προφτάσω˙
στα καλοκαίρια των καρδιών, πα’ να ξεχειμωνιάσω.