Τα 10+10 καλύτερα τραγούδια των Dream Theater

Δεν μπήκαν για λίγο στη λίστα του Sniper τα: Through her eyes, Under a Glass Moon, Misunderstood και σε αυτή του Στρώματος τα: The Root of All Evil, Another Won.

Στο 10

Peruvian Skies για τον Sniper

Το Falling Into Infinity δεν είναι κι ο καλύτερος δίσκος των Theater, όμως αυτό το κομμάτι έχει κάτι μαγικό. Από το ίντρο του που θυμίζει λίγο το Bleeding me των Metallica, το θέμα που ξεκινάει περίπου στα τρεισήμισι λεπτά, όλο το τραγούδι με κέρδισε από την πρώτη ακρόαση και δεν με έχει χάσει έκτοτε.

Space–Dye Vest για το Λαϊκό Στρώμα

Σας είπα ότι ο Kevin Moore είναι αν όχι ο καλύτερος, ο πιο συναισθηματικός πληκτράς που είχε το συγκρότημα ποτέ; Για να το εμπεδώσετε, πάρτε τον στη θέση 10 (και συγχαρητήρια στον Sniper για την επιλογή του στο… θα δείτε πού).

Στο 9

Pull Me Under για τον Sniper

Το ξέρουν και οι πέτρες. Μιλάμε για το πιο αναγνωρίσιμο τραγούδι των Dream Theater και ένα από τα πιο γνωστά μέταλ κομμάτια γενικότερα. Μπαίνει το ίντρο, μπαίνει η δεκαετία του 90 στο σπίτι σου.

Forsaken για το Λαϊκό Στρώμα

Ωμό (εντάξει, όσο γίνεται για Theater, ας το πούμε «medium–rare») με όχι τόσο πρωτότυπη αλλά απόλυτα σαφή riffάρα μας λέει το ποίημα καθαρά και σταράτα.

Στο 8

A Change of Seasons για τον Sniper

Δύσκολα δεν υπάρχει αυτό το τραγούδι σε λίστες με τα αγαπημένα των Theater. Με επική διάρκεια πάνω από 23 λεπτά, εδώ μέσα γίνονται πραγματικά τα πάντα. Ένα τραγούδι Theater που ισοδυναμεί με καριέρα μιας άλλης μπάντας.

Hollow Years για το Λαϊκό Στρώμα

Σοφτ, μπαλαντοποπίστικο αλλά στηρίζουμε ανερυθρίαστα γιατί δεν είμαστε από ατσάλι. Προτιμούμε παρασάγγας την έκδοση από το Live at Budokan, αλλά εδώ βάζουμε τη στουντιακή γιατί παίζουμε παντελονάτα.

Στο 7

Overture 1928/Strange Déjà vu για τον Sniper

Η πρώτη μου επαφή με τους Dream Theater. Αγόρασα το Metropolis Part 2 χωρίς να έχω ακούσει ούτε ένα τραγούδι, έβαλα το CD να παίξει και 19 χρόνια μετά γράφω αφιέρωμα για αυτό το υπέροχο συγκρότημα.

I Walk Beside You (τόσο ΠΑΣΟΚ, ναι) για το Λαϊκό Στρώμα

Ποτέ άλλοτε οι U2 δεν ήταν τόσο προγκρέσιβ. Τι; Δεν είναι οι U2; Δεν πειράζει. Μας αρέσει anyway.

Στο 6

Stream of Consciousness για τον Sniper

Για χρόνια το Train of Thought του 2003 ήταν ο αγαπημένος μου Theater δίσκος. Όχι πια, αλλά αυτό παραμένει το αγαπημένο μου instrumental που έγραψαν οι Theater. Το φινάλε του ειδικά είναι το κάτι άλλο.

Another Day για το Λαϊκό Στρώμα

Οκ, έχει και «τσοντέ» σαξόφωνο αλλά αυτό δεν το μειώνει σαν τραγούδι. Βέβαια δεν το κάνει και progressive, αλλά είμαστε progressive (σαν άνθρωποι) εμείς στην Κατιούσα και το ισοφαρίζουμε.

Στο 5

Blind Faith για τον Sniper

Τεράστιο κόλλημα. Πάνω από δέκα λεπτά κομμάτι και ακούγεται σαν τετράλεπτο. Το break με το πιάνο, είναι από τα πιο ωραία πράγματα που έχει γράψει ο Jordan Rudess και αμέσως μετά ξεκινά ένα από τα μεγαλύτερα prog όργια που ακούσαμε ποτέ.

Afterlife για το Λαϊκό Στρώμα

Ακατέργαστο όχι διαμάντι, αλλά τουλάχιστον σμαράγδι, ζαφείρι, τοπάζι από την (πάρα πολύ) πρώιμη περίοδο των Theater.

Στο 4

Endless Sacrifice για τον Sniper

Το αγαπημένο μου τραγούδι από το εκπληκτικό Train of Τhought. Σκοτεινό, μελωδικό και systemofadown-ικό σε κάποιες στιγμές, με φινάλε για τρομερό drumming.

In the Name of God για το Λαϊκό Στρώμα

Και αναφορές στον θρησκευτικό φανατισμό έχει, και ωμές κιθάρες έχει, και 7 δευτερόλεπτα «trance» έχει, και 6/8 έχει, και γαμάτη έξοδο έχει. Έχει πρόγραμμα.

Στο 3

Panic Attack για τον Sniper

Λοιπόν: Οι Dream Theater, από το Octavarium και μετά δεν μου αρέσουν. Ο μονός δίσκος που απόλαυσα αρκετά είναι ο ομώνυμος του 2013. Όλοι οι άλλοι μου φαίνονται σε μεγάλο βαθμό ανούσιοι, τεχνικοί χωρίς σκοπό και άψυχοι. Ακόμα και στους χειρότερους δίσκους του όμως οι Theater έχουν στιγμές μεγαλείου. Γιατί είναι πραγματικά μεγάλη μπάντα. Μια τέτοια στιγμή είναι αυτό εδώ το τέλειο τραγούδι, με σαφείς επιρροές από Muse. Το άγχος σε νότες. Ακούστε και κρατήστε το σαγόνι με τα χέρια μη σας πέσει στο πάτωμα.

Learning to Live για το Λαϊκό Στρώμα

Αυτό δεν είναι τραγούδι, οδηγός αυτοβελτίωσης της Άννας Δρούζα είναι. Κατά τ’ άλλα, ένα απ’ τα πρώιμα, και αρκετά αγνοημένα, έπη. Επη-βάλλεται να προσεχθεί.

Στο 2, φαίνεται η αρραγής ενότητα της Κατιούσας (για πρώτη και τελευταία φορά)

Metropolis Part 1 για Sniper και Λαϊκό Στρώμα

Sniper: Αρνούμαι να γράψω κάτι πέρα απ’ το ότι αυτό εδώ είναι ένα από τα κορυφαία τραγούδια στην ιστορία της μέταλ κι ότι βρίσκεται στο Images and Words του ’92, έναν από τους κορυφαίους δίσκους στην ιστορία της μέταλ.

Λαϊκό Στρώμα: Το πιο ολοκληρωμένο τραγούδι της μπάντας με την πιο… «χριστουγεννιάτικη» είσοδο που έγινε ποτέ, με… ποντιακές εξάρσεις ενδιάμεσα και την πιο ισορροπημένη μίξη τεχνικής και μελωδίας που κατάφεραν ποτέ. Τα υποτιμημένα 90’s στα καλύτερά τους.

Και στο Νούμερο 1

Space-Dye Vest, αταλάντευτα, για τον Sniper

Είναι το τελευταίο κομμάτι στο Awake του 1994 και το τελευταίο κομμάτι που έγραψε ο τότε πληκτράς τους, Kevin Moore, προτού αποχωρήσει. Το τραγούδι αυτό είναι ένα μανιφέστο μελωδίας και συναισθήματος, ένα από τα σπουδαιότερα έργα τέχνης στην ιστορία της μουσικής. Ο Kevin Moore έγραψε τα πάντα, το έδωσε στους υπόλοιπους και σε όλη την ανθρωπότητα και έφυγε. Το τραγούδι αυτό στοιχειώνει ακόμα και τώρα τους Theater, μιας και πολύ πρόσφατα το επιχείρησαν σε live τους. Αιώνιο αριστούργημα.

Stream of Consciousness, αβασάνιστα, για το Λαϊκό Στρώμα

‘Ένα 10λεπτο instrumental ταξίδι στη μαγεία των Dream Theater και προσωπικό αγαπημένο. Χωρίς πολλά λόγια (κυριολεκτικά).

Sniper, Λαϊκό Στρώμα