Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι: “Sultans of Swing”

Λονδίνο, 1977. Τέσσερις νεαροί Βρετανοί ενώνουν τις μουσικές αναζητήσεις και τα όνειρά τους και σχηματίζουν ένα τα πιο αξιόλογα και δημοφιλέστερα συγκροτήματα στην ιστορία της ροκ μουσικής, τους Dire Straits. Πρόκειται για τα αδέλφια κιθαρίστες Μαρκ και Ντέιβιντ Νόπφλερ, τον μπασίστα Τζων Ίλσλι και τον ντράμερ Πικ Γουίδερς. Εκείνη την εποχή ο Μαρκ εργάζεται ως δάσκαλος και ο αδελφός του Ντέιβιντ ως κοινωνικός λειτουργός. Πείρα από συμμετοχή σε μπάντες έχουν μόνο ο Ίλσλι και ο Γουίδερς. Την ίδια χρονιά το συγκρότημα ηχογραφεί το τραγούδι του Μαρκ Νόπφλερ «Sultans of Swing», που γίνεται δημοφιλές στο ραδιόφωνο και ανοίγει την πόρτα δισκογραφικής εταιρείας. Ο ήχος της ηλεκτρικής κιθάρας του Μαρκ Νόπφλερ και ο τρόπος που παίζει προκαλούν αίσθηση. Στις 7 του Οκτώβρη 1978 κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος των Dire Straits με τίτλο το όνομά τους, με εννιά κομμάτια, από τα οποία ξεχωρίζουν με το δυναμισμό τους και όχι μόνο τα «Sultans of Swing» και Down to the Waterline, που είναι και τα πρώτα στη σειρά σε κάθε πλευρά του δίσκου βινυλίου 33 στροφών. Η δημοτικότητα του συγκροτήματος ανεβαίνει κατακόρυφα όταν την ίδια χρονιά με την κυκλοφορία του δίσκου οι Dire Straits ακολουθούν ως σαπόρτ μπάντα σε μια μεγάλη περιοδεία τους περίφημους Talking Heads.

Το εξώφυλλο του πρώτου δίσκου των Dire Straits (1978)

Ο Μαρκ Νόπφλερ εμπνεύστηκε το τραγούδι «Sultans of swing» ακούγοντας μια ασήμαντη και μάλλον ατάλαντη μπάντα των εργατικών συνοικιών του Ίπσουιτς. Ένα βράδυ ο Μαρκ που κατάγεται από το Νιούκαστλ, μπαίνοντας σ’ ένα μπαρ του Ίπσουιτς αντικρίζει μια άθλια τζαζ μπάντα, όπως θα τη χαρακτηρίσει αργότερα, να παίζει αδιαφορώντας για το κοινό του μαγαζιού που αποτελείται από τρεις τέσσερις πιθανώς μεθυσμένους τύπους που κανείς τους δεν δίνει σημασία στους μουσικούς. Κάποια στιγμή και ενώ είχε περάσει η ώρα, ο τραγουδιστής της μπάντας σηκώνεται και με σοβαρό ύφος απευθύνεται… στο κοινό λέγοντας: «Καληνύχτα σας, είμαστε οι Sultans of swing». Αυτό ήταν!

Εκτός των άλλων οι Dire Straits αποτέλεσαν ένα από τα ροκ συγκροτήματα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις δίσκων. Το άλμπουμ τους «Brothers in Arms» (1985), έχει πουλήσει περισσότερα από 30.000.000 αντίτυπα, ενώ περισσότερα από 100.000.000 αφορούν στις  πωλήσεις τους συνολικά. Οι Dire Straits διαλύθηκαν, ενώθηκαν και ξαναδιαλύθηκαν οριστικά αυτή τη φορά το 1995, με τον Μαρκ Νόπφλερ να είναι ο μόνος που καταφέρνει να συνεχίσει και στη μοναχική διαδρομή του μια θαυμάσια πορεία υψηλού επιπέδου, γράφοντας μουσική και τραγούδια και μουσική για τον κινηματογράφο. Στο βίντεο μια κάπως ιδιόμορφη live εκτέλεση του «Sultans of Swing» το 1985. Η ιδιομορφία έγκειται στην, όχι τυχαία, χρησιμοποίηση του σαξόφωνου. Εκείνη τη χρονιά έχει κυκλοφορήσει το άλμπουμ «Brothers in Arms» και το σαξόφωνο έχει δυνατή παρουσία στο δίσκο.

Αν δεν χορταίνεις ν’ ακούς τον ήχο της μαγικής κιθάρας του Μαρκ Νόπφλερ, ακολουθεί η καλύτερη και ίσως πιο χορταστική live εκδοχή του κομματιού που έχει καταγραφεί. Παίχτηκε το 1996 στο Λονδίνο, σε μια συναυλία που είχε τίτλο «Night in London». Μέχρι ένα σημείο του βίντεο ακούγεται το «κανονικό» κομμάτι παιγμένο με τον κλασικό τρόπο του Νόπφλερ και της παρέας του. Από εκεί και μετά αρχίζει ένας χειμαρρώδης αυτοσχεδιασμός που απογειώνει μπάντα και κοινό.

Το «Sultans of Swing» δεν έπαψε να συγκινεί, ασφαλώς όχι μόνο τους ροκάδες αλλά και ανθρώπους που ζουν ή έζησαν στη ζωή τους ροκ καταστάσεις. Ο μεγάλος μας συνθέτης Θάνος Μικρούτσικος, μόλις τέλειωσε η συναυλία του με πολιτικά τραγούδια στο 45^ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή καλεί τον ηχολήπτη της κεντρικής σκηνής: «βάλε το δικό μας». Δεν χρειάστηκαν παρά ελάχιστες στιγμές για να πετάξουν ανάμεσα στις υψωμένες κόκκινες σημαίες και να ενωθούν αιωρούμενες στην ήδη φορτισμένη ατμόσφαιρα, οι κόκκινες νότες του Θάνου με τον χαρακτηριστικό αγαπημένο ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας του Μαρκ Νόπφλερ που έμοιαζε ν’ ακούγεται, και αυτός, στο φυσικό του χώρο…

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι: “Sultans of Swing” – Dire Straits

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… Τι κι αν γράφτηκαν πριν από πολλά χρόνια, κάποια τραγούδια συνεχίζουν να συγκινούν τους ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας, να τους συντροφεύουν στις μικρές και μεγάλες στιγμές της ζωής, να εκφράζουν τις αγωνίες, τον πόνο και τα όνειρά τους, να εμπνέουν τους αγώνες τους.

Η στήλη, χωρίς να διεκδικεί το αλάθητο ή τον τίτλο του «ειδικού», φιλοδοξεί να «παίξει» τραγούδια που γράφτηκαν για τον έρωτα, την αγάπη, το μεροκάματο, τη μετανάστευση, τον αγώνα για λευτεριά και για καλύτερη ζωή. Τραγούδια που γράφτηκαν από ποιητές, αλλά κι από δημιουργούς, που δεν διάβασαν ποτέ στη ζωή τους ποίηση… Ανασκαλεύοντας το παρελθόν και ψηλαφώντας την ιστορία τους, πότε γράφτηκαν, σε ποιες συνθήκες, από ποιους πρωτοτραγουδήθηκαν, ποιοι τα τραγουδούν στις μέρες μας.

Χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς αποκλεισμούς, τραγούδια ελληνικά και «ξένα», με γνώμονα ότι, εκτός από το να θυμίζουν εικόνες από το παρελθόν, συναρπάζουν τις αισθήσεις, γεννούν συναισθήματα, μας εμπνέουν και μας συγκινούν σήμερα.

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… Ακούστε τα όλα εδώ.