Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι: “This land is your land” («Αυτή η γη είναι δική σου»)
Το τραγούδι που προτάθηκε να γίνει εθνικός ύμνος των ΗΠΑ και απορρίφθηκε γιατί οι στίχοι του «δεν έδειχναν αρκετό σεβασμό στο θεσμό της ιδιοκτησίας»… Δημιουργός του ο κομμουνιστής τραγουδοποιός Γούντι Γκάθρι, που πάνω στην κιθάρα του είχε γράψει: “This machine kills fascists” («Αυτό το μηχάνημα σκοτώνει φασίστες»)…
Σπουδαίος εκπρόσωπος της φολκ και κάντρι μουσικής, ο Αμερικανός κομμουνιστής τραγουδοποιός Γούντι Γκάθρι στάθηκε στο πλευρό των αδικημένων, καταγγέλλοντας το απάνθρωπο κοινωνικό σύστημα της εκμετάλλευσης. Υπήρξε θεμελιωτής του αμερικανικού τραγουδιού διαμαρτυρίας και αποτέλεσε πρότυπο για σημαντικούς μεταγενέστερους τραγουδοποιούς, όπως ο Μπομπ Ντύλαν που τον θεωρεί δάσκαλό του.
Γεννημένος από φτωχή αγροτική οικογένεια, o Γούντι Γκάθρι αναγκάστηκε να παρατήσει το σχολείο και να ριχτεί από νωρίς στη βιοπάλη. Ταξιδεύοντας ανακαλύπτει και βιώνει τις ταξικές ανισότητες στην Αμερική της μεγάλης οικονομικής ύφεσης και συνειδητοποιημένος εντάσσεται στο κομμουνιστικό κίνημα για να γίνει η «φωνή» της εργατικής τάξης της χώρας του και των εκμεταλλευόμενων όλου του κόσμου.
Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι: “This land is your land” («Αυτή η γη είναι δική σου»): Γούντι Γκάθρι
Στη Νέα Υόρκη, το 1940, ο Γούντι Γκάθρι γράφει το διασημότερο ίσως τραγούδι του, με τίτλο “This land is your land” («Αυτή η γη είναι δική σου»), το οποίο αναφέρεται στις ταξικές ανισότητες που τσακίζουν εκατομμύρια εργαζόμενους και εκμεταλλευόμενους στην μητρόπολη του καπιταλισμού. Ένα τραγούδι που προτάθηκε να γίνει εθνικός ύμνος των ΗΠΑ, για να απορριφθεί τελικά από το κογκρέσο, γιατί οι στίχοι του «δεν έδειχναν αρκετό σεβασμό στο θεσμό της ιδιοκτησίας»…
“Nobody living can ever stop me,
As I go walking that freedom highway;
Nobody living can ever make me turn back
This land was made for you and me…”
Και πώς να γινόταν διαφορετικά, αφού ο δημιουργός του, ο Γούντι Γκάθρι, εκτός από την ξεκάθαρα στρατευμένη τέχνη του, ήταν μέλος του ΚΚ ΗΠΑ από το 1936, αρθρογραφούσε με δική του στήλη στο δημοσιογραφικό όργανο του κόμματος “The Daily Worker”, συμμετείχε αφιλοκερδώς σε απεργίες και άλλες εκδηλώσεις των εργατικών συνδικάτων καθώς και σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά των φυλετικών διακρίσεων, ενώ πάνω στην κιθάρα του είχε γράψει: This machine kills fascists («Αυτό το μηχάνημα σκοτώνει φασίστες»)…
“This land is your land” – Ερμηνευμένο από τον Μπρους Σπρίνγκστιν:
Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… Τι κι αν γράφτηκαν πριν από πολλά χρόνια, κάποια τραγούδια συνεχίζουν να συγκινούν τους ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας, να τους συντροφεύουν στις μικρές και μεγάλες στιγμές της ζωής, να εκφράζουν τις αγωνίες, τον πόνο και τα όνειρά τους, να εμπνέουν τους αγώνες τους.
Η στήλη, χωρίς να διεκδικεί το αλάθητο ή τον τίτλο του «ειδικού», φιλοδοξεί να «παίξει» τραγούδια που γράφτηκαν για τον έρωτα, την αγάπη, το μεροκάματο, τη μετανάστευση, τον αγώνα για λευτεριά και για καλύτερη ζωή. Τραγούδια που γράφτηκαν από ποιητές, αλλά κι από δημιουργούς, που δεν διάβασαν ποτέ στη ζωή τους ποίηση… Ανασκαλεύοντας το παρελθόν και ψηλαφώντας την ιστορία τους, πότε γράφτηκαν, σε ποιες συνθήκες, από ποιους πρωτοτραγουδήθηκαν, ποιοι τα τραγουδούν στις μέρες μας.
Χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς αποκλεισμούς, τραγούδια ελληνικά και «ξένα», με γνώμονα ότι, εκτός από το να θυμίζουν εικόνες από το παρελθόν, συναρπάζουν τις αισθήσεις, γεννούν συναισθήματα, μας εμπνέουν και μας συγκινούν σήμερα.
Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… Ακούστε τα όλα εδώ.
