Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν: «Δεν θέλω την συμπόνοια κανενός»

Όταν, το 1981, ο Βαγγέλης Δεληκούρας, ο Λάμπρος Καρελάς, ο Παναγιώτης Μανωλάκος, η Ρούλα Μπεκάκου, ο Αργύρης Παπαγεωργίου και ο Χρήστος Παπαδόπουλος, έπαιζαν μουσική και τραγουδούσαν στο «Χάραμα», στην Οβρυά Πατρών, δεν μπορούσαν ίσως να φανταστούν ότι μόλις δυο χρόνια αργότερα, θα γνώριζαν τεράστια επιτυχία και τα τραγούδια τους (για του λόγου το αληθές όχι ακριβώς δικά τους, αλλά επανεκτελέσεις) θα έμπαιναν σε κάθε ελληνικό σπίτι.

«Τα παιδιά απ’ την Πάτρα» ονομάστηκε το συγκρότημα που έφτιαξαν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 τα μέλη της παραπάνω παρέας, που είχαν καταγωγή από διάφορα μέρη της Ελλάδας και έσμιξαν στην Πάτρα λόγω σπουδών. Μια παρέα που τους ένωσε η αγάπη για τη μουσική και ειδικότερα για το λαϊκό τραγούδι, όπως άλλωστε φάνηκε και με το «καλημέρα» του συγκροτήματος στη δισκογραφία.

Τα παιδιά απ’ την Πάτρα – «Αφιερωμένο εξαιρετικά» (1983)

Το 1983 κυκλοφόρησε ο πρώτος τους δίσκος με τίτλο «Αφιερωμένο εξαιρετικά». «Τα παιδιά απ’ την Πάτρα» αποτελούνται πια από πέντε μέλη και με αυτή τη σύνθεση το συγκρότημα θα γνωρίσει τεράστια επιτυχία και θα σημειώσει ρεκόρ πωλήσεων στην ελληνική δισκογραφία: Βαγγέλης Δεληκούρας (κιθάρα-τραγούδι),  Λάμπρος Καρελάς (τραγούδι-ακορντεόν), Παναγιώτης Μανωλάκος (μπουζούκι), Αργύρης Παπαγεωργίου (κιθάρα) και Χρήστος Παπαδόπουλος (μπουζούκι).

Το δισκογραφικό τους ντεμπούτο εμπεριέχει 12 παλιά λαϊκά τραγούδια σπουδαίων δημιουργών όπως ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Άκης Πάνου, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Βαγγέλης Καραπατάκης, ο Στέλιος Χρυσίνης, ο Νίκος Δαλέζιος κ.ά.

«Αφιερωμένο εξαιρετικά» (1983) – Ο δίσκος:

Τα τραγούδια του δίσκου είχαν έτσι κι αλλιώς γράψει τη δική τους ιστορία και είχαν διανύσει τουλάχιστον κάποια, μια επιτυχημένη πορεία, ενώ κάποια άλλα ίσως δεν τράβηξαν πάνω τους τους «προβολείς» της προσοχής που άξιζαν. Και αν υποθέσουμε ότι για κάποια αυτό ίσχυσε στο παρελθόν, η σαρωτική είσοδος των «Παιδιών απ’ την Πάτρα» στο μουσικό στερέωμα τα τράβηξε στον «αφρό» της επιτυχίας και τους απέδωσε, χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία τους την οφειλόμενη αναγνώριση.

«Τα παιδιά απ’ την Πάτρα» «μπόλιασαν» τα παλιά λαϊκά με τη φρεσκάδα της νιότης, τη δική τους ματιά και βέβαια τον μοναδικό, χαρακτηριστικό τους ήχο και τα παρουσίασαν σ’ ένα διαφορετικό κοινό και κυρίως στις νεότερες ηλικίες που για διάφορους λόγους, και που δεν έχουν να κάνουν απαραίτητα με τη θέλησή τους, δεν είχαν «πιάσει» επαφή με το παλιό καλό λαϊκό τραγούδι.

Ο δίσκος σημειώνει ρεκόρ πωλήσεων, γίνεται πολύ σύντομα χρυσός, παίζεται παντού και τα 12 τραγούδια φτάνουν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα στα χείλη του κόσμου. Αναμφισβήτητα το τραγούδι που ξεχωρίζει είναι το «Δεν θέλω τη συμπόνοια κανενός» που ερμηνεύει ο Λάμπρος Καρελάς. Τη μουσική έχει συνθέσει ο Άκης Πάνου και τους στίχους έγραψε ο Στράτος Ατταλίδης.

«Δεν θέλω τη συμπόνοια κανενός» (1983) – Τα παιδιά απ’ την Πάτρα – Λάμπρος Καρελάς: 

Η πορεία του «Δεν θέλω τη συμπόνοια κανενός», τουλάχιστον δισκογραφικά ξεκινάει το 1967. Εκείνη τη χρονιά μπαίνει στο στούντιο και το ηχογραφεί ο Γιώργος Χατζηαντωνίου (1941-1997), ένας πολύ καλός τραγουδιστής της λεγόμενης «σχολής Καζαντζίδη», που έχει ερμηνεύσει σε πρώτη εκτέλεση και άλλες μεγάλες επιτυχίες όπως τα «Τώρα κλαις, γιατί κλαις» (Απόστολου Καλδάρα), «Φαρμακωμένα χείλη» – «Μετρήστε τις πληγές» – «Τι κι αν ζούσαμε μαζί» – «Φίλησα δυο ξένα χείλια» (Βασίλη Τσιτσάνη), «Ρημαγμένη γειτονιά» (Άκη Πάνου) κ.ά.

«Δεν θέλω τη συμπόνοια κανενός» (1967) – Η πρώτη εκτέλεση με τον Γιώργο Χατζηαντωνίου:

Μετά την οριστική διάλυση των «Παιδιών απ’ την Πάτρα» ο Λάμπρος Καρελάς ακολούθησε τη δική του διαδρομή στα λαϊκά πάλκα – μουσικές σκηνές αλλά και τη δισκογραφία. Ανάμεσα στις συνεργασίες του, ο ίδιος θεωρεί ξεχωριστή αυτή με τον Άκη Πάνου και τον Μανώλη Ρασούλη, το 1989, στο «Επειγόντως» της Φωκίωνος Νέγρη.

«Δεν θέλω τη συμπόνοια κανενός» – Ο Λάμπρος Καρελάς στη μεγάλη συναυλία – αφιέρωμα στον Άκη Πάνου, στο Θέατρο Badminton, το 2011:

Από την κυκλοφορία του δίσκου «Αφιερωμένο εξαιρετικά» και την μεγάλη επιτυχία του «Δεν θέλω τη συμπόνοια κανενός» πέρασαν σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. «Τα παιδιά απ’ την Πάτρα» διαλύθηκαν, ο Παναγιώτης Μανωλάκος έφυγε από τη ζωή, και επανασυνδέθηκαν για λίγο πριν ο καθένας τραβήξει το δικό του δρόμο στην τέχνη και τη ζωή. Στο πέρασμα αυτών των χρόνων δεν ήταν λίγες οι φορές που το συγκρότημα εμφανίστηκε στο πάλκο ή στη δισκογραφία, με λιγότερα μέλη και όχι πάντα με την ίδια σύνθεση.

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν: «Δεν θέλω την συμπόνοια κανενός» – Άκης Πάνου, Γιώργος Χατζηαντωνίου, “Τα παιδιά απ’ την Πάτρα”

Εν έτι 2021, σα να μην τους έχει αγγίξει ο χρόνος, συνεχίζουν να προσφέρουν όμορφες στιγμές στους πολυπληθείς θαυμαστές τους, και πάντα την ίδια συγκίνηση σε όσους τους αγάπησαν και σύνδεσαν μαζί τους ένα μέρος από τα ακούσματά τους και στιγμές από τη ζωή τους. Το ίδιο θα συμβαίνει όσα χρόνια κι αν περάσουν…

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… και από 26/10/2020 νέα ονομασία: Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Τι κι αν γράφτηκαν πριν από πολλά χρόνια, κάποια τραγούδια συνεχίζουν να  συγκινούν, να συντροφεύουν τις μικρές και μεγάλες στιγμές των ανθρώπων, να εκφράζουν τις αγωνίες, τον πόνο και τα όνειρά τους, να εμπνέουν τους αγώνες τους.

Η στήλη, χωρίς να διεκδικεί το αλάθητο ή τον τίτλο του «ειδικού», «παίζει» τραγούδια που γράφτηκαν για τον έρωτα, την αγάπη, το μεροκάματο, τη μετανάστευση, τον αγώνα για λευτεριά και για καλύτερη ζωή. Τραγούδια γραμμένα από ποιητές, αλλά κι από δημιουργούς που δεν διάβασαν ποτέ στη ζωή τους ποίηση… Ανασκαλεύοντας το παρελθόν και ψηλαφώντας την ιστορία τους, πότε γράφτηκαν, σε ποιες συνθήκες, από ποιους πρωτοτραγουδήθηκαν, ποιοι τα τραγουδούν στις μέρες μας.

Χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς αποκλεισμούς, τραγούδια ελληνικά και «ξένα», με γνώμονα ότι, εκτός από το να θυμίζουν εικόνες από το παρελθόν, συναρπάζουν τις αισθήσεις, γεννούν συναισθήματα, εμπνέουν και συγκινούν σήμερα.

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Ακούστε τα όλα εδώ.