Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν: «Ευλαμπία’s»
Ο Γιάννης Γιοκαρίνης με την «Ευλαμπία» έρχεται για να μείνει και να ξεχωρίσει, στη σκηνή, στη δισκογραφία, στις καρδιές των φίλων – και μη – της ροκ. Ένας πιστός κι αμετανόητος κομμουνιστής από τα γεννοφάσκια του νοσταλγός του ροκ εν ρολ, που συνεχίζει να εμπνέει και να συγκινεί.
Η «Ευλαμπία» ανήκει στα εμβληματικά κομμάτια της ελληνικής ροκ και ο δημιουργός της, ο Γιάννης Γιοκαρίνης, στους πιο αυθεντικούς εκφραστές της. Η πορεία του κομματιού μετράει σχεδόν τέσσερις δεκαετίες κατά τη διάρκεια των οποίων έγινε γνωστό και αγαπήθηκε κι από τις νεότερες ηλικίες. Κι όμως, το κομμάτι γράφτηκε «για πλάκα», σε στιγμές χαλάρωσης, χωρίς να στοχεύει στην επιτυχία. Ούτε που περνούσε από το μυαλό του δημιουργού του να το κυκλοφορήσει σε δίσκο. Παρ’ όλ’ αυτά η έμπνευση στάθηκε γενναιόδωρη απέναντι στην «Ευλαμπία».
«Φόρα παρτίδα» (1984) – Ο δίσκος:
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Γιάννης Γιοκαρίνης βρίσκεται στο στούντιο και περιμένει τους μουσικούς του, όταν πιάνει την κιθάρα κι αρχίζει να «σκαλίζει» τις πρώτες νότες. Παράλληλα αρχίζει να «στήνει» τους στίχους πάνω στο πακέτο των τσιγάρων του. Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος. Σε λίγο η «Ευλαμπία» παίρνει μορφή και η μπάντα θα της δώσει «σάρκα και οστά»…
«Ευλαμπία’s» στο δίσκο:
Φτάνει το 1984 και στο στούντιο ετοιμάζεται ο δίσκος «Φόρα παρτίδα». Οι αντιστάσεις του Γιοκαρίνη κάμπτονται («όταν πρωτοπαίχτηκε, τη μυριζόμουνα την επιτυχία, αλλά δεν παύει να είναι ένα τραγούδι που έγινε για καλαμπούρι» έχει πει με αφοπλιστική ειλικρίνεια) και η «Ευλαμπία» παίρνει τη θέση της δίπλα στο «Παιχνίδι της έμπνευσης», το «Φάουλ», το «Νοσταλγός του ροκ εν ρολ» και άλλα κομμάτια, με τον τίτλο «Ευλαμπία’s» (σα να λέμε «της Ευλαμπίας»).
Η «Ευλαμπία», στην τηλεόραση, υπό το λίκνισμα των Σάκη Μπουλά, Γιάννη Κούτρα, Γιάννη Ζουγανέλη:
Η επιτυχία του κομματιού και του δίσκου είναι τεράστια. Πολλοί αναρωτήθηκαν αν υπήρξε στ’ αλήθεια η Ευλαμπία. Ο Γιοκαρίνης έχει απαντήσει ότι πρόκειται για δημιούργημα της φαντασίας του και το μόνο υπαρκτό απ’ όσα αναφέρονται στους στίχους είναι η ουρά στο ΙΚΑ, την οποία είχε βιώσει πολλές φορές στα νεανικά του χρόνια – όπως και εκατομμύρια άλλοι ασφαλισμένοι…
«Αχ Ευλαμπία, η ασθένεια σου κόλλησε και μένα…»
Η «Ευλαμπία» κάνει πλατιά γνωστό τον Γιάννη Γιοκαρίνη – έναν συμπαθητικό ροκά με μακριά μαλλιά και μούσια που χτυπιέται πάνω στα πλήκτρα – τον βάζει σχεδόν σε κάθε ελληνικό σπίτι. Και ανοίγει την πόρτα στα τραγούδια που θα ακολουθούσουν. Ο Γιοκαρίνης με την «Ευλαμπία» έρχεται για να μείνει και να ξεχωρίσει, στη σκηνή, στη δισκογραφία, στις καρδιές των φίλων – και μη – της ροκ. Αυθεντικός ροκάς, δεν έπαψε να πορεύεται με σοβαρότητα και αξιοπρέπεια, ένας πιστός κι αμετανόητος κομμουνιστής από τα γεννοφάσκια του νοσταλγός του ροκ εν ρολ, που συνεχίζει να εμπνέει και να συγκινεί.
Σε γνώρισα στο ΙΚΑ, στην ουρά μπροστά μου σ’ είχα για τον οδοντογιατρό
Τα χρόνια σου 16, μα είχες ξεπετάξει ολόκληρο τον Κολωνό
Σου έκλεισα το μάτι, μα εσύ ζητούσες κάτι να διώξεις τον πονόδοντο
Ξέχασα τ’ όνομά μου, στο ξάφνου γύρισμα σου, που μου ‘δωσες φιλί γλυκό
(All together now…)
Αχ Ευλαμπία, η ασθένεια σου έγινε χρονία
Αχ Ευλαμπία, εγώ θα ψάξω να σου βρω γιατρό…
Σε κάποιο μαγειρείο μερίδες πήρα δύο και είπες τα πληρώνω εγώ
Με πήγες στα κλαρίνα, νταλγκάδες και τσαλίμια και ήσουν πρώτη στο χορό
Την πάτησα μαζί σου, τη γλύκα, το φιλί σου, τρελάθηκα και δεν μπορώ
Θα ψάξω για κουμπάρο, μου λείπει το κολάρο, αλλά κουστούμι που θα βρω;
(Έχει μυαλό η Ευλαμπία)
Αχ Ευλαμπία, η ασθένειά σου κόλλησε και μένα
Αχ Ευλαμπία, αντίδοτο να δούμε που θα βρω…
Φόρεσα τα καλά μου, το είπα στο μπαμπά μου και πήρα φόρα για να ‘ρθω
Στο σπίτι σου απ’ έξω είμαι και περιμένω μα μέσα δεν τολμώ να μπω
Το σκέφτομαι λιγάκι, κουμπώνω το σακάκι και το κουδούνι σου χτυπώ
Μ’ ανοίγει η γριά σου, φωνάζει το μπαμπά σου και μου ‘παν πως δεν είσαι δω
(Πού είσαι Ευλαμπία;)
Αχ Ευλαμπία, η ασθένεια σου έγινε χρονία
Αχ Ευλαμπία, εγώ θα ψάξω να σου βρω γιατρό…
(One more time…)
Αχ Ευλαμπία, η ασθένεια σου κόλλησε και μένα
(Ξανά…)
Αχ Ευλαμπία, αντίδοτο να δούμε πού θα βρω…
Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν: «Ευλαμπία’s» – Γιάννης Γιοκαρίνης
Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… και από 26/10/2020 νέα ονομασία: Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Τι κι αν γράφτηκαν πριν από πολλά χρόνια, κάποια τραγούδια συνεχίζουν να συγκινούν, να συντροφεύουν τις μικρές και μεγάλες στιγμές των ανθρώπων, να εκφράζουν τις αγωνίες, τον πόνο και τα όνειρά τους, να εμπνέουν τους αγώνες τους.
Η στήλη, χωρίς να διεκδικεί το αλάθητο ή τον τίτλο του «ειδικού», «παίζει» τραγούδια που γράφτηκαν για τον έρωτα, την αγάπη, το μεροκάματο, τη μετανάστευση, τον αγώνα για λευτεριά και για καλύτερη ζωή. Τραγούδια γραμμένα από ποιητές, αλλά κι από δημιουργούς που δεν διάβασαν ποτέ στη ζωή τους ποίηση… Ανασκαλεύοντας το παρελθόν και ψηλαφώντας την ιστορία τους, πότε γράφτηκαν, σε ποιες συνθήκες, από ποιους πρωτοτραγουδήθηκαν, ποιοι τα τραγουδούν στις μέρες μας.
Χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς αποκλεισμούς, τραγούδια ελληνικά και «ξένα», με γνώμονα ότι, εκτός από το να θυμίζουν εικόνες από το παρελθόν, συναρπάζουν τις αισθήσεις, γεννούν συναισθήματα, εμπνέουν και συγκινούν σήμερα.
Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Ακούστε τα όλα εδώ.
