Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν: «Η δική μου η πατρίδα»
«Η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο
ποιο από τα δυο κομμάτια πρέπει ν’ αγαπώ;»
Το 1998 κυκλοφορεί ο δίσκος «Φωνή πατρίδας» με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα. Αποτελείται από τέσσερα μελοποιημένα ποιήματα των Κώστα Μόντη (2), Θοδόση Πιερίδη και Νεσέ Γιασίν, από τον σπουδαίο συνθέτη Μάριο Τόκα. Οι τρεις ποιητές και ο συνθέτης έχουν γεννηθεί κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα στην Κύπρο και το μαρτυρικό νησί, η διχοτομημένη πατρίδα τους αποτελεί το θέμα του δίσκου.
Ήταν 1974, ξημερώματα της 20 του Ιούλη, όταν οι κάτοικοι της Λευκωσίας ξύπνησαν από το θόρυβο των αεροπλάνων που ξέρναγαν από τις κοιλιές τους κύματα Τούρκων αλεξιπτωτιστών. Ακολουθούν βομβαρδισμοί και απόβαση τουρκικών στρατευμάτων στην παραλία της Κυρήνειας. Μέχρι ν’ αρχίσει να χάνεται το φως του ήλιου η τουρκική απόβαση έχει ολοκληρωθεί, και μια νέα, δραματική σελίδα, ανοίγει για την Κύπρο, με το 38% του νησιού να παραμένει υπό στρατιωτική κατοχή έως τις μέρες μας.
«Η δική μου η πατρίδα» – Γιώργος Νταλάρας:
«Η δική μου η πατρίδα» είναι ο τίτλος του τραγουδιού της Τουρκοκύπριας ποιήτριας Νεσέ Γιασίν. Το έγραψε στα 18 της χρόνια, το 1977, κι έγινε σύμβολο της κυπριακής επανένωσης. Η Νεσέ (το όνομά της σημαίνει Χαρά) Γιασίν γεννήθηκε το 1959, στην ελληνοκυπριακή πλευρά του νησιού, από Τουρκοκύπριους γονείς. Μετά τις σπουδές της βρέθηκε στην κατεχόμενη μεριά της Λευκωσίας. Δίδαξε τουρκοκυπριακή λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου, δραστηριοποιείται επί δεκαετίες για την ένωση του νησιού μέσα από την ακαδημαϊκή της καθημερινότητα, την ποίησή της και με την αρθρογραφία της σε τουρκικά και τουρκοκυπριακά έντυπα, ενώ έχει δεχτεί κατά καιρούς επιθέσεις για την πολιτική της δράση.
«Η δική μου η πατρίδα» – Συγκινητική ερμηνεία από τον αξέχαστο Μάριο Τόκα:
Ο αξέχαστος Μάριος Τόκας (8 Ιούνη 1954 – 27 Απρίλη 2008), ο αγαπημένος Κύπριος συνθέτης που ύμνησε τον έρωτα και τη λεβεντιά, μελοποίησε ποιητές, τραγουδήθηκε από τις μεγαλύτερες φωνές και ομόρφυνε με τις μουσικές του και την σεμνή παρουσία του τη ζωή μας, εκτός από συνθέτης αμέτρητων τραγουδιών που αγαπήθηκαν από το λαό μας και θα τραγουδιούνται στο μέλλον, ήταν βαθιά πολιτικοποιημένος και ευαισθητοποιημένος με τους αγώνες του κυπριακού λαού. Δεν δίστασε να μιλήσει ανοιχτά για το δράμα της Κύπρου, αντιτάχθηκε στο «σχέδιο Ανάν», τονίζοντας ότι «οι εθνικά οριακές στιγμές θέλουν και καθαρές απαντήσεις». Σημαντική μορφή της μουσικής και του πολιτισμού μας, που ξεχώρισε με το έργο του αλλά και με την ευγένεια και την ομορφιά του χαρακτήρα και της ψυχής του, έφυγε από τη ζωή μόλις στα 54 του χρόνια, μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.
Ο Μάριος Τόκας παίζει στο πιάνο και τραγουδά στα ελληνικά και στα τουρκικά τους στίχους που μελοποίησε ο ίδιος, έχοντας στο πλευρό του την Νεσέ Γιασίν. «Βλέπετε πόσο εύκολα σπάζουν τα τείχη και οι πράσινες γραμμές;», ακούγεται να λέει ο συνθέτης, μέσα σε επευφημίες, πριν ξεκινήσει να τραγουδά…
Η δική μου η πατρίδα
Λένε πως ο άνθρωπος πρέπει την πατρίδα ν’ αγαπά
έτσι λέει κι ο πατέρας μου συχνά
Η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο
ποιό από τα δυο κομμάτια πρέπει ν’ αγαπώ;
Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν: «Η δική μου η πατρίδα» – Νεσέ Γιασίν, Μάριος Τόκας
Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… και από 26/10/2020 νέα ονομασία: Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Τι κι αν γράφτηκαν πριν από πολλά χρόνια, κάποια τραγούδια συνεχίζουν να συγκινούν, να συντροφεύουν τις μικρές και μεγάλες στιγμές των ανθρώπων, να εκφράζουν τις αγωνίες, τον πόνο και τα όνειρά τους, να εμπνέουν τους αγώνες τους.
Η στήλη, χωρίς να διεκδικεί το αλάθητο ή τον τίτλο του «ειδικού», «παίζει» τραγούδια που γράφτηκαν για τον έρωτα, την αγάπη, το μεροκάματο, τη μετανάστευση, τον αγώνα για λευτεριά και για καλύτερη ζωή. Τραγούδια γραμμένα από ποιητές, αλλά κι από δημιουργούς που δεν διάβασαν ποτέ στη ζωή τους ποίηση… Ανασκαλεύοντας το παρελθόν και ψηλαφώντας την ιστορία τους, πότε γράφτηκαν, σε ποιες συνθήκες, από ποιους πρωτοτραγουδήθηκαν, ποιοι τα τραγουδούν στις μέρες μας.
Χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς αποκλεισμούς, τραγούδια ελληνικά και «ξένα», με γνώμονα ότι, εκτός από το να θυμίζουν εικόνες από το παρελθόν, συναρπάζουν τις αισθήσεις, γεννούν συναισθήματα, εμπνέουν και συγκινούν σήμερα.
Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Ακούστε τα όλα εδώ.
