Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν: «Μικραίνει ο κόσμος – Κάντε κουράγιο»

Μικραίνει ο κόσμος κι η θάλασσα γίνεται κήπος,
στερεύει το φως στις γυμνές αποβάθρες,
μ’ ασβέστη σκεπάζουν τα δάκρυα.
Σεντόνι λευκό, χειρουργείου
σκεπάζει τ’ ανήσυχα χέρια.

Μα εσύ ματωμένη καρδιά μου
και πάλι μαζί σου με πας
ταξιδιώτη με πας για ναυάγιο…

Τους παραπάνω στίχους του Τάσου Κόρφη μελοποίησε ο Σταύρος Κουγιουμτζής και το τραγούδι που γεννήθηκε, με τίτλο «Μικραίνει ο κόσμος», ερμήνευσε το 1982 ο Αντώνης Καλογιάννης, ένας από τους σπουδαιότερους ερμηνευτές του ελληνικού τραγουδιού, που κίνησε χτες για το στερνό ταξίδι.

Κι είναι στ’ αλήθεια σα να μικραίνει ο κόσμος και να γίνεται πιο φτωχός, καθώς οι στυλοβάτες της μουσικής μας και του τραγουδιού, και ευρύτερα του λαϊκού μας πολιτισμού, ένας ένας μας αποχαιρετούν, μετοικώντας στη χώρα της αθανασίας…

Ο Αντώνης Καλογιάννης σημάδεψε ανεξίτηλα με τις μοναδικές και ανεπανάληπτες ερμηνείες του των τραγουδιών του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη και άλλων συνθετών, τις περιόδους της στρατιωτικής δικτατορίας και του αντιδικτατορικού αγώνα (1967-1974) αλλά και της μεταπολίτευσης.

Το 1974 ερμήνευσε το «Κάντε κουράγιο» (Στίχοι: Πυθαγόρας – Μουσική: Γιώργος Γιαννουλάτος) στέλνοντας μήνυμα αισιοδοξίας στον πολύπαθο απλό καθημερινό άνθρωπο, που κι ο ίδιος ύμνησε μέσα από τα τραγούδια που ερμήνευσε.

Νιάτα πικρά μου, που τ’ όνειρο χάσατε
στο πικρό το σταυροδρόμι,
σας βρήκαν μπόρες, αλλά δεν ξεχάσατε
να παλεύετε ακόμη.

Κάντε κουράγιο και, μα τον άγιο,
κάπου θα βρείτε ένα λιμάνι, ένα φως.
Κάντε κουράγιο και, μα τον άγιο,
για τους μικρούς είναι μεγάλος ο Θεός.

Νιάτα φτωχά μου, που μπόρες σάς δείρανε
και πικρή τρικυμία,
απ’ την καρδιά σας το θάρρος δεν πήρανε,
ούτε ελπίδα καμία.

Λυρικός, εξεγερτικός, ερωτικός, λαϊκός· σεμνός, ακριβοθώρητος στις δημόσιες εμφανίσεις και «χαμηλόφωνος» εκτός σκηνής, ο Αντώνης Καλογιάννης άφησε παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές το σπουδαίο έργο του. Θα τον θυμόμαστε μέσα από τα τραγούδια του…

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν: «Μικραίνει ο κόσμος – Κάντε κουράγιο» – Αντώνης Καλογιάννης

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… και από 26/10/2020 νέα ονομασία: Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Τι κι αν γράφτηκαν πριν από πολλά χρόνια, κάποια τραγούδια συνεχίζουν να  συγκινούν, να συντροφεύουν τις μικρές και μεγάλες στιγμές των ανθρώπων, να εκφράζουν τις αγωνίες, τον πόνο και τα όνειρά τους, να εμπνέουν τους αγώνες τους.

Η στήλη, χωρίς να διεκδικεί το αλάθητο ή τον τίτλο του «ειδικού», «παίζει» τραγούδια που γράφτηκαν για τον έρωτα, την αγάπη, το μεροκάματο, τη μετανάστευση, τον αγώνα για λευτεριά και για καλύτερη ζωή. Τραγούδια γραμμένα από ποιητές, αλλά κι από δημιουργούς που δεν διάβασαν ποτέ στη ζωή τους ποίηση… Ανασκαλεύοντας το παρελθόν και ψηλαφώντας την ιστορία τους, πότε γράφτηκαν, σε ποιες συνθήκες, από ποιους πρωτοτραγουδήθηκαν, ποιοι τα τραγουδούν στις μέρες μας.

Χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς αποκλεισμούς, τραγούδια ελληνικά και «ξένα», με γνώμονα ότι, εκτός από το να θυμίζουν εικόνες από το παρελθόν, συναρπάζουν τις αισθήσεις, γεννούν συναισθήματα, εμπνέουν και συγκινούν σήμερα.

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Ακούστε τα όλα εδώ.