Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν: «Στη ντισκοτέκ»
Η μεστή πια ερμηνεία της Ελπίδας δένει αρμονικά με τον καταιγιστικό ρυθμό των Ημιζ και την εξαιρετική απόδοση των βρισκόμενων σε τρομερή φόρμα Δ. Μεντζέλου, Μιθριδάτη και Πρύτανη, που τον μεταδίδουν ακόμα… και σε αγάλματα
Το «Στη ντισκοτέκ» δεν ήταν το μοναδικό κομμάτι που ξεχώρισε από τον δίσκο των Ημιζ με τίτλο «Ο δίσκος που διαφημίζετε», που κυκλοφόρησε με μεγάλη επιτυχία το 1997· ήταν αυτό που επανέφερε θριαμβευτικά στο προσκήνιο μια εξαιρετική ερμηνεύτρια, την Ελπίδα (Καραγιαννοπούλου), που κοσμεί το ελληνικό τραγούδι με τη σεμνή παρουσία της και υπήρξε από τα μεγάλα ονόματά του κυρίως τις δεκαετίες του 1970 και του 1980.
Η αισθαντική φωνή των «Άλλη μια μέρα», «Έτσι απλά σ’ αγαπώ», «Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι», «Χάσαμε», «Μπορεί» και άλλων επιτυχιών και βέβαια του διαχρονικού …γιουροβιζιονικού «Σωκράτη» (…εσύ σούπερ σταρ), είχε πρωτοτραγουδήσει τη «Ντισκοτέκ» σε στίχους και μουσική του Κώστα Τουρνά, στα τέλη της δεκαετίας του ’70.
«Στη ντισκοτέκ»: Ελπίδα (1979)
Το τραγούδι που σημείωσε επιτυχία στην εποχή του, επανήλθε διασκευασμένο σχεδόν δυο δεκαετίες αργότερα από τη δυναμική και «αδιαίρετη» hip hop τριάδα «Ημισκούμπρια» (Δημήτρης Μεντζέλος, Μιθριδάτης, Πρύτανης) που επιπλέον σύστησαν στο νεανικό κοινό, το δικό τους και ευρύτερα, την Ελπίδα που από καιρό είχε πάψει να πρωταγωνιστεί στη δισκογραφία. Οι αρχικοί στίχοι του Κώστα Τουρνά, συνδυάζονται άψογα με τους νέους των Δ. Μεντζέλου – Μιθριδάτη που συνδέουν τα χρόνια που μεσολάβησαν από την πρώτη κυκλοφορία του τραγουδιού και αναδεικνύουν ταυτόχρονα πτυχές της αλλαγής που επέφερε η νέα εποχή στα μουσικά πράγματα και τη διασκέδαση.
«Στη ντισκοτέκ»: Ημισκούμπρια – Ελπίδα (1997)
Από τη μια, εκφράζεται με εικόνες που δημιουργούν γλυκά συναισθήματα η νοσταλγική διάθεση για τα χρόνια όπου η ντίσκο μουσική καταλάμβανε μεγάλο μερίδιο στις προτιμήσεις του νεανικού κοινού και οι ντισκοτέκ (ή ντίσκο) αποτελούσαν από τους πιο δημοφιλείς χώρους διασκέδασης. Ακολουθεί η πικρή γεύση για την επικράτηση, τα χρόνια που ακολούθησαν, τραγουδιών με «εύκολα και λιγοστά λογάκια», τότε που τα «σκυλοσουξεδάκια» πήραν κεφάλι στη διασκέδαση, μέσα από την οποία «αναδύεται» ο συρφετός των «σελέμπριτις»… Κορμός του διασκευασμένου τραγουδιού και ταυτόχρονα συνδετικός κρίκος των διαφορετικών εποχών αποτελεί η αίσθηση της απώλειας, όπως εκφράζεται μέσα από τους -αρχικούς- στίχους του Κώστα Τουρνά και μεταφέρει στον ακροατή η μεστή πια ερμηνεία της Ελπίδας. Όλα αυτά δένουν αρμονικά με τον καταιγιστικό ρυθμό των Ημιζ και την εξαιρετική απόδοση των βρισκόμενων σε τρομερή φόρμα Δημήτρη Μεντζέλου, Μιθριδάτη και Πρύτανη που τον μεταδίδουν ακόμα… και σε αγάλματα.
«Στη ντισκοτέκ»: Ημισκούμπρια – Ελπίδα (Live 2016)
Η «Ντισκοτέκ», παρά τους κινδύνους που παραμονεύουν σε τέτοιες περιπτώσεις, αποφεύγει τις συμπληγάδες της εξιδανίκευσης (του παρελθόντος) ενώ η μουσική συνάντηση των Ημιζ με την Ελπίδα εκτός των άλλων καταδεικνύει ότι τα είδη της μουσικής παρά τις διαφορές τους όχι μόνο δεν είναι -απαραίτητα- αντίπαλα, αλλά με την κατάλληλη «χημεία» και προσέγγιση μπορούν να αποδώσουν θαυμάσιο αποτέλεσμα. Το «Στη ντισκοτέκ» με τη σφραγίδα των Ημιζ αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα διασκευής που με σεβασμό και αγάπη ανέδειξε το πρωτότυπο και το γνώρισε με επιτυχία στις επόμενες γενιές, που το αγάπησαν ταξιδεύοντάς το -ο χρόνος θα δείξει- στη σφαίρα της διαχρονικότητας.
«Ο δίσκος που διαφημίζετε», ο δεύτερος των Ημιζ, έγινε πλατινένιος και θεωρείται από πολλούς ως ο καλύτερός τους.
Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… και από 26/10/2020 νέα ονομασία: Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Τι κι αν γράφτηκαν πριν από πολλά χρόνια, κάποια τραγούδια συνεχίζουν να συγκινούν, να συντροφεύουν τις μικρές και μεγάλες στιγμές των ανθρώπων, να εκφράζουν τις αγωνίες, τον πόνο και τα όνειρά τους, να εμπνέουν τους αγώνες τους.
Η στήλη, χωρίς να διεκδικεί το αλάθητο ή τον τίτλο του «ειδικού», «παίζει» τραγούδια που γράφτηκαν για τον έρωτα, την αγάπη, το μεροκάματο, τη μετανάστευση, τον αγώνα για λευτεριά και για καλύτερη ζωή. Τραγούδια γραμμένα από ποιητές, αλλά κι από δημιουργούς που δεν διάβασαν ποτέ στη ζωή τους ποίηση… Ανασκαλεύοντας το παρελθόν και ψηλαφώντας την ιστορία τους, πότε γράφτηκαν, σε ποιες συνθήκες, από ποιους πρωτοτραγουδήθηκαν, ποιοι τα τραγουδούν στις μέρες μας.
Χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς αποκλεισμούς, τραγούδια ελληνικά και «ξένα», με γνώμονα ότι, εκτός από το να θυμίζουν εικόνες από το παρελθόν, συναρπάζουν τις αισθήσεις, γεννούν συναισθήματα, εμπνέουν και συγκινούν σήμερα.
Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Ακούστε τα όλα εδώ.
