Το σφάλμα | Στην ουρά του βασιλόπουλου

(Μόνο στην ουρά του βασιλόπουλου θα τα λέμε δλδ από δω και μπρος;..)

Το Σφάλμα μας προσφέρει ένα νέο και άκρως επίκαιρο τραγούδι, τροφή για σκέψη.

Στίχοι:

μπορεί και να’μαι παραπλανημένος
μα έκανα εις άτοπον επαγωγή
θα στο ‘χουν πει κι άλλοι προηγουμένως
τα χρήματα γυρίζουνε τη γη

‘όλοι είναι για τον π** και στο τέλος θα πεθάνουν,
διάλεξε αν θα κλαις ή αν θα γελάσεις.
διάλεξε αν σου αρέσει ο Τρίερ ή ο Ταραντίνο
τι άλλο θέλεις; κοίτα να το απολαύσεις! ‘
σπέρνουν στην κοινωνία ενοχές και χολή
ποια φοιτητική ζωή; μπουφές και σχολή μαζί
και λοιδορούν αν σκέφτεσαι παραπανίσια
αγώνες ετοιμάζεις κι ετοιμάζουν ξερονήσια
δεν είναι η λόξα ‘οργισμένων νεολαίων’
ούτε ‘συντρόφια’ εναντίον ‘νοικοκυραίων’
μα οι άσημες απώλειες, στη μέση του δρόμου,
στην πίεση για ένα μεροκάματο του τρόμου.
είδαμε την αυγή σχεδόν από όπου υπάρχουν
άνθρωποι που πεθαίνουν της πείνας,
περιφρουρώντας στάσεις σε γαλέρες-κολαστήρια της Αθήνας.
δεν πολεμώ με ρίμες, χωράς κι εσύ μαζί μας.
κολλάς κι εσύ βενζίνες όμως, δεν μας βγαίνει ο μήνας
δε φταίει η σεροτονίνη για την ανυπακοή μας
βάζω τη μάσκα μου, και μπαίνω καθωσπρέπει,
στην ουρά του βασιλόπουλου με 5 ευρώ στην τσέπη.
η δημοκρατία τους είναι αν προτιμάς
τρεις μπίρες και χαρτάκια, ή μακαρόνια να φας
κι αυτή η δημοκρατία τους ξεχνιέται μονομιάς,
με το που θα περάσεις απ’την πόρτα της δουλειάς

κι οι καλλιτέχνες σου δεν είναι αναμάρτητοι,
στη φρίκη απαντάν με σκέψη ασυνάρτητη
κόβουν και ράβουν τη σαπίλα που σαρώνει
στα πλαίσια της αισθητικής που τους πληρώνει
‘θα επικρατήσει όποιος έχει την ικανότητα’
φιλιλέ αλαζονεία, σχεδόν υπόκλιση στην εθνική ενότητα
τσάμπα ψάχνω να βρω ομοιότητα
με μας και την υπόλοιπη κοινότητα
κι αγανακτάν στην ‘προδοσία της κυβέρνησης’,
λες και οι ελπίδες μας προχτές εξανεμίστηκαν
λες και δεν ξανάδαμε στρατόπεδα συγκέντρωσης,
και ποιοι τα στήριξαν, και πώς τσακίστηκαν
βλέπουνε το αύριο με τρόμο ή αδιαφορία
λες και σταμάτησε προχτές η ιστορία
σε πρήζουν, η ζωή σου ότι είναι άνευ σημασίας,
μα εσύ σβήνε πού και πού το ιστορικό τοποθεσίας σου!
κι όταν στα χημικά σε πνίγουν, να θυμάσαι
ότι πάνε να αναβάλλουν αυτό που δεν μπορούν να αποφύγουν
το κέρδος φέρνει μόνο δεινά,
μα δε στα λύνουν, σε βαράνε, γιατί βγαίνει πιο φτηνά
ξέχνα και σύνταξη κι ανέμελα νιάτα
πληρώνεις δύο παίρνεις τρία, τυχερή pinata
στο μαγαζί τα αλάνια λιώνουν το cd μου
μακάρι μια φορά να απεργούσαν και μαζί μου

σκρατς