Προοδευτική Συμμαχία: Οι Άνω Αμπελόκηποι στέλνουν στο Θησείο περήφανο χαιρετισμό

Την Πέμπτη 9 Μάη, ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, στο Σίμπιου της Ρουμανίας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ & ΣΙΑ ΕΕ κατέβαινε άλλο ένα μεγάλο σκαλοπάτι προς το βούρκο, βάζοντας την υπογραφή της σε ένα μνημείο αντικομμουνισμού, αγκαλιά με τους φασίστες αρχηγούς κρατών-μελών της ΕΕ. Πλέον το Καστελόριζο και η Καλλιθέα υποβαθμίστηκαν σε πταίσματα και το άλλοθι κάθε τίμιου υποστηριχτή του ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει. Υπάρχει όντως μαύρο μπλοκ στην Ελλάδα και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στον πυρήνα του· διεκδικεί την ηγεσία και την καθοδήγησή του.

Παρ’ όλ’ αυτά, και στον πραγματικό αντίποδα, η Προοδευτική Συμμαχία απέναντι στον φασισμό, την ακροδεξιά και τη συντήρηση συνεχίζει να οικοδομείται στη χώρα μας λιθαράκι-λιθαράκι. Την ίδια μέρα που η κυβέρνηση υιοθετούσε τη φρασεολογία του Γκέμπελς, την τιμή του λαού μας ανέλαβαν να σώσουν οι συνήθεις ύποπτοι. Πλήθος ανοιχτών εκδηλώσεων έγιναν τη μέρα αυτή από διάφορους λαϊκούς και πολιτικούς φορείς που σιγά-σιγά ενώνονται σαν ρυάκια σε ένα λαϊκό μέτωπο. Η μεγάλη πολιτική-πολιτιστική εκδήλωση έγινε στο Θησείο από την ΚΝΕ με περιεχόμενο που πραγματικά δίνει νόημα στην ιστορική επέτειο. Εμείς είχαμε τη χαρά να παραβρεθούμε σε μια άλλη εκδήλωση που διοργανώθηκε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Άνω Αμπελοκήπων και την οποία είχαμε προπαγανδίσει από εδώ.

Η εκδήλωση ήταν εξαιρετική και αξίζουν συγχαρητήρια στο Σύλλογο, τόσο για την πρωτοβουλία, όσο και για την εκτέλεση. Στον φιλόξενο και κατάμεστο χώρο ξεδιπλώθηκε ένα πολύ πλούσιο πρόγραμμα που αποζημίωσε όλους όσους επέλεξαν να το παρακολουθήσουν. Στον προαύλιο χώρο είχε στηθεί μια πολύ όμορφη έκθεση αξιόλογων βιβλίων.

Η εκδήλωση άνοιξε με ένα βίντεο που επιμελήθηκε ο Μένιος Ζωίδης με θέμα τη θηριωδία του φασισμού και την τεράστια σημασία της Νίκης. Μπορεί να έχουμε δει αρκετά τέτοια βίντεο, αλλά αξίζει μια μνεία για το συγκεκριμένο γιατί ήταν φτιαγμένο με γνώση και μεράκι. Η σημερινή μαρτυρία μιας επιζώσας από το Άουσβιτς ήρθε σε ευθεία αντιπαράθεση με τα αστειάκια του αρχιφασίστα Μιχαλολιάκου για στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο όρκος των Ταγμάτων Ασφαλείας στο Χίτλερ χτύπησε τόσο αποκρουστικός δίπλα στον περήφανο, λεβέντικο και πατριωτικό όρκο του ΕΛΑΣ. Η βρωμιά των φασιστών αναδύθηκε κλιμακωτά από τις εικόνες και τα επιλεγμένα βίντεο, γεμίζοντας το χώρο με ρίγη αηδίας και αποστροφής. Ο θεατής οδηγήθηκε να αποζητάει την κάθαρση, που ο Ζωίδης του πρόσφερε με την καθαρή και πλέρια Νίκη· ο αντάρτης του ΕΛΑΣ έγινε ένα με το σοβιετικό στρατιώτη· ο Ζούκωφ βρέθηκε στη Γκιώνα και ο Άρης στο Βερολίνο. Η συρραφή ολοκληρώθηκε με το μακρύ κατάλογο των σφαγών, λεηλασιών, κλοπών και λοιπών κατορθωμάτων των ναζίδων και των ντόπιων συνεργατών τους στην χώρα μας.

Σειρά πήρε η θεατρική ομάδα του Συλλόγου μέσα από την παρουσίαση ενός πολύ ενδιαφέροντος πειράματος. Συγκεκριμένα, παρακολουθήσαμε την πρωτότυπη δραματοποίηση του ποιήματος του Λειβαδίτη «Αν θέλεις να λέγεσαι Άνθρωπος». Η κεντρική ιδέα ήταν να αναδειχθεί κάθε στίχος του ποιήματος, αλλά και το σύνολο μέσα από μια ερασιτεχνική ομάδα. Έτσι, υιοθετήθηκε μια σκηνοθεσία όπου εναλλάσσονταν οι ηθοποιοί και τα σκηνικά.

Οι ομιλίες, τόσο από τον αντιπρόεδρο του Συλλόγου, Νικήτα Δημέα, όσο και από τον σπουδαίο δάσκαλο Τηλέμαχο Λουγγή, ήταν μεστές, ολοζώντανες, χωρίς περικοκλάδες και φιοριτούρες, διδακτικές και χρήσιμες ακόμα και για το μυημένο κοινό. Ο Νικήτας Δημέας ξεκίνησε την ομιλία του αναρωτώμενος αν η απέχθεια και η αποστροφή προς το φασισμό θα ήταν η ίδια αν ο φορέας της σάπιας ιδεολογίας δεν ήταν ένα ούγκανο, ικανό μόνο να σκοτώνει, αλλά ένα πρότυπο καθωσπρεπισμού, με ευγενικούς τρόπους και συμπαθητική όψη. Χωρίς να λυπηθεί το χρόνο, ανέφερε διεξοδικά τα παραδείγματα των μονοπωλίων τόσο από τη Γερμανία, όσο και από τις «συμμαχικές» χώρες, που στήριξαν και ανέδειξαν το χιτλερισμό, σαν όπλο απέναντι στους λαούς γενικά και στο πρώτο εργατικό κράτος ειδικότερα. Ανέδειξε τη γενική φύση του φασισμού σαν καπιταλισμού, μέσα από πληθώρα πολύ χρήσιμων παραδειγμάτων.

Ο Τηλέμαχος Λουγγής έκανε μάθημα ιστορίας από αυτά που θα έπρεπε να γίνονται στα σχολεία, αν όχι όλο το χρόνο, τουλάχιστον με αφορμή την επέτειο. Έδειξε πώς διαμορφώθηκε ο χάρτης της Ευρώπης σήμερα με μια σειρά μικρών και ανίσχυρων κρατών και πώς έγινε πράξη ότι μια μικρή ομάδα μεγάλων κρατών κάνει κουμάντο μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ανέδειξε τη ροπή των μικροαστικών στρωμάτων να υποτάσσονται στην ιδεολογική ηγεμονία της αστικής τάξης στην περίοδο της κρίσης και να είναι ευεπίφορα στον εθνικισμό και το φασισμό. Ξεκαθάρισε την σημασία της ιστορικής φάσης του καπιταλισμού για την άνοδο και την ενίσχυση του φασισμού, με αναφορές τόσο στην περίοδο του μεσοπολέμου όσο και στο σήμερα. Φώτισε έτσι τη σύνδεση των περιόδων, αλλά και τη ζοφερή προοπτική του πολέμου. Όπως και ο προηγούμενος ομιλητής, τόνισε τη συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στη Νίκη με την εκατόμβη θυσιών που προσέφερε.

Μετά από αυτό, οι Υπεραστικοί ήρθαν σαν το νερό στο ξερό χώμα για το φορτισμένο και προβληματισμένο κοινό. Το αγαπημένο συγκρότημα έγινε ένα με τον κόσμο και μέσα από δικά τους τραγούδια αλλά και γνωστά τραγούδια του κινήματος κατάφερε να απαλύνει την ψυχή, να ενθαρρύνει τη θερμή συμμετοχή στο τραγούδι, να μετατρέψει τα λίγα ελεύθερα τετραγωνικά σε πλατεία για χορό και τέλος να αποσπάσει αβίαστα το χειροκρότημα. Ο κόσμος έγινε γιος και αδερφός του Ουλιάνοφ, του Ερνέστο και του Άρη· ορκίστηκε για πολλοστή φορά να μη μείνει στα τραγούδια· γέλασε με τα παθήματα του Αδόλφου με τον Γεωργιανό· επιβεβαίωσε ότι με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί· πόνεσε με την Παλαιστίνη που αιμορραγεί· σιχάθηκε με τη μαύρη αυγή που σέρνεται στη γη· θυμήθηκε ότι το φασισμό πρέπει βαθιά να τον καταλάβει, ότι δεν θα πεθάνει μόνος αν δεν τον τσακίσει· έγινε παλικάρι πάλι που φυλά το αίμα του να δώσει, σα ραγιάς να μην πεθάνει· ξανανέβηκε αντάρτης στα βουνά· έγινε λαός που τον δικό του δρόμο θα ανοίξει, που θα πάρει μόνος του τη λεφτεριά, με τραγούδια όπλα και σπαθιά.

Αν και πρώτη τους φορά στο χώρο του Συλλόγου, η μπάντα έμοιαζε τόσο αυθόρμητα δεμένη με την εκδήλωση που θα νόμιζε κανείς ότι είναι η μπάντα του Συλλόγου και ότι έχουν κάνει πρόβα μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές. Αυτή η εικόνα ήταν άλλη μια έκπληξη της βραδιάς και θα πρέπει να το πιστώσει κανείς και στους δύο, δηλαδή και στους Υπεραστικούς και στο Σύλλογο. Τολμάμε να πούμε ότι είναι η ουσία μιας τέχνης οργανικά δεμένης με το κίνημα. Από την μία, οι Υπεραστικοί δεν ήταν «καλεσμένοι», δεν «έντυσαν» μουσικά την εκδήλωση, δεν έκλεισαν απλώς ευχάριστα μια καθ’ όλα άρτια παραγωγή. Ήταν στο «σπίτι τους», σε άλλο ένα μετερίζι αγώνα, σε μια γειτονιά, στους Άνω Αμπελόκηπους κι αυτό ήταν εμφανές. Από την άλλη, ο κόσμος που γέμισε την αίθουσα δεν ήταν τυχαίος. Χωρίς να γίνεται αναφορά σε κανέναν συγκεκριμένα, από τη στάση του σαν κοινό, μπορούσε κανείς να δει τους πολύχρονους αγώνες που έχει δώσει ο Σύλλογος και το βροντερό “παρών” σε αυτούς που έρχονται.

Το ίδιο οικεία ένιωσε και η Κατιούσα μας στο χώρο αυτό από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε το μπλουζάκι της εκεί και αναγνωρίστηκε. Με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Άνω Αμπελοκήπων έχουμε ανοιχτές παρτίδες και απ’ ό,τι φαίνεται αυτό θα συνεχιστεί. Αυτή είναι η Προοδευτική Συμμαχία που συμφέρει το λαό, κι ας λυσσάνε οι αστοί.

Ζήτω η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών!

γ