Στο Ντόλτσε Βίτα χτύπησε η καρδιά της εργατιάς

Για τους λίγους, θέλω να πιστεύω, φίλους που δεν έχουν παρακολουθήσει τη σειρά Ντόλτσε Βίτα θα πρότεινα να κάνουν ένα γρήγορο μαραθώνιο στα 70 επεισόδια της σειράς και να επιστρέψουν μετά να διαβάσουν το κείμενο. Ας δοθεί ιδαίτερη προσοχή στα επεισόδια 7 και 8 όπου εξιστορείται η μεγάλη εργατική μάχη που θα εξετάσουμε παρακάτω.

Πάγωσε η τσιμινιέρα κι απ΄έξω από την πύλη εργάτες μαζεμένοι συζητάνε, προχώρησε η μέρα, με δαγκωμένα χείλη σηκώνουν τα πανό και ξεκινάνεεε. Καλά περίπου αλλά το πιάσατε το νόημα, διότι μπορεί το εργοστάσιο κονσερβοποίησης ντομάτας της οικογένειας Μαρκάτου να μην έχει τσιμινιέρες, αλλιώς θα έβγαινε το κονκασέ καπνιστό, αλλά αυτό και ιδιαίτερα μετά την πρωτοβουλία του πρωτοπόρου εργάτη Παντελή (Στέλιος Μάινας, γνωστός για την πορεία του στην Αριστερά) δεν εμπόδισε την παραγωγή να σταματήσει. Η αγωνιστική παρέμβαση του Παντελή σε μία επιχείρηση αλωμένη από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό που προωθούσε την ταξική συνεργασία με την εργοδοσία, ιδιαίτερα από μεριάς του γνωστού γλείφτη Μανώλη, αποτέλεσε τομή και έμελλε να παίξει καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις. Μπορεί η πρώτη συνέλευση να βρήκε τους εργάτες μαγκωμένους, όμως μέσα από τον αποφασιστικό λόγο των πρωτοπόρων εργατών και την αντιπαράθεση με τις καθεστωτικές αντιλήψεις των εγκάθετων της εργοδοσίας και της κυρά Χριστίνας, οι εργάτες έβγαλαν τα συμπεράσματά τους.

Και βεβαίως το χαμε ξαναδεί το έργο. Ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι, οι υποσχέσεις για αυξήσεις παρέμειναν υποσχέσεις κι όχι μόνο αυτό αλλά πολλά ακούγονταν για περικοπές ωραρίου και τι σημαίνει αυτό; Θα τους εξηγούσε ο συνάδελφος Παντελής τι σημαίνει αυτό διότι δεν ήταν σε θέση να καταλάβουν από το λήθαργο που επέβαλλε η ταξική συνεργασία. “Ψαλίδι στο μισθό σημαίνει συνάδελφοι” τόνισε με στόμφο, ενώ “ήδη είχαν ξεκινήσει οι ψίθυροι για απολύσεις” συμπλήρωσε. Σημειωτέον, τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις στήριζε η συντρόφισσα Ντορίτα, κόρη της Χριστίνας, που απαρνώμενη την ταξική της καταγωγή πήρε την ντουντούκα της και τη θέση της δίπλα στην εργατιά.

Η συνέλευση προχώρησε σε άμεση συγκρότηση επιτροπής αγώνα, αντιπροσωπεία της οποίας θα κατέθετε τα αιτήματα στην εργοδοσία.

Η συάντηση όμως πήρε γρήγορη άσχημη τροπή.

Όταν σε πνίγει το δίκιο. Γιατί κυρά Χριστίνα μου, ως πότε θα τα παίρνουν τα μονοπώλια; Ως πότε; Όλη η ιστορία της πάλης των τάξεων σε 13 λέξεις γαρνιρισμένη με λαϊκή αγανάκτηση και υψηλό τόνο φωνής. Κι όλα αυτά μέσα στο στόμα του λύκου, στην έδρα του αντιπάλου με κόντρα διαιτησία. Και μπορεί ο Παντελής να μην μάσαγε ιδιαίτερα απέναντι στο θηρίο αλλά δεν είχε υπολογίσει την αυθάδεια της αστικής τάξης, το θράσος των εκμεταλλευτών που εκφράστηκε με μία αιφνιδιαστική κίνηση της κυράς Χριστίνας να τσαλακώσει το χαρτί των αιτημάτων και να απορρίψει όλα τα αιτήματα των εργατών.

Όταν σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο. Η κλιμάκωση του αγώνα ήταν μονόδρομος. Στους εκβιασμούς και στην αδιαλλαξία των αφεντικών η σκληρή ταξική σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Ο αποφασισμένος και οργανωμένος εργάτης δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Τώρα που η παραγωγή σταματά είναι που φοβάται το αφεντικό. Τώρα που η ντομάτα δεν αποφλοιώνεται, ιδρώνει η εργοδοσία, τώρα που το κονκασέ δεν μπαίνει σε κονσέρβα τρέμει ο καπιταλιστής.

Σε αυτήν την κρίσιμη καμπή του αγώνα, των ώρα που η μπάλα ζύγισε 100 κιλά έκανε το αποφασιστικό βήμα να μπει στη μάχη ο σύντροφος Αντώνης, που εκτός από σύντροφος στον αγώνα ήταν και σύντροφος, όχι στον αγώνα, της Ντορίτας. Οι φήμες που ήθελαν να κάνει αυτή την κίνηση από ζήλεια στο φλέρτ που δεχόταν η Χριστίνα, με την οποία διατηρούσε παράνομο δεσμό, από τον προϊστάμενο Λουκά, εντάσσονται στην χυδαία προσπάθεια της εργοδοσίας να λερώσει ό,τι δεν φτάνει. Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει.

Πολεμάμε και τραγουδάμε. Η αντίστροφη μέτρηση για μια μεγαλειώδη εργατική νίκη είχε αρχίσει. Η πειθώ του συντρόφου Αντώνη ήταν τέτοια που δεν άφηνε περιθώρια ελιγμών στην εργοδοσία. Οχι μόνο ανέλαβε εξ ολοκλήρου και επί προσωπικού τη διαπραγμάτευση απευθείας με την κυρά Χριστίνα αλλά σε χρόνο ρεκόρ κατάφερε να ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα που είχαν πέσει στο τραπέζι. Ηταν μία καθολική νίκη που δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης, μια νίκη που σε έκανε να αναφωνείς “έτσι γλεντάει η εργατιά”.

Συμπερασματικά θα έλεγε κανείς χρειάζεται σταθερός προσανατολισμός, αλλά και μεγαλύτερη ικανότητα να ενισχύεται από τα κάτω – ξεκινώντας από τον ίδιο τον τόπο δουλειάς, από το σωματείο – η γραμμή πάλης, που θέτει στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων. Χρειάζεται επιμονή στην αποκάλυψη του γεγονότος ότι εμπόδιο στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και των αιτημάτων που τις εκφράζουν είναι η ίδια η καπιταλιστική ιδιοκτησία και το καπιταλιστικό κέρδος. Μέσα από τη διαπάλη που θα αναπτύσσεται στους μικρούς και μεγαλύτερους αγώνες, πρέπει να αποκαλύπτονται πειστικά οι μηχανισμοί της εκμετάλλευσης και κυρίως οι όροι κατάργησής της. Απαιτείται ικανότητα του κάθε πρωτοπόρου εργάτη να δουλεύει με σχέδιο και συνέχεια μέσα στις εργατικές – λαϊκές δυνάμεις, να προωθεί την οργάνωση, τη συσπείρωση και τη διαφώτισή τους, με στόχο τη ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης, την άνοδο της απαιτητικότητας και της μαχητικότητας της δράσης για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους. Συνεπώς η πάλη για το μεροκάματο, αν δεν έχεις παράνομο δεσμό με τη μάνα της φίλης σου που τυγχάνει να έχει στην κατοχή της εργοστάσιο, είναι επιτακτική ανάγκη να συνδυάζεται με την πάλη για το σοσιαλισμό. Θα νικήσουμε.