Τα cartoons της Σοβιετίας Μέρος Γ’ : Πολωνικά κινούμενα σχέδια και οι δημιουργοί τους.

Η Πολωνία άνηκε στις χώρες του Ανατολικού Μπλοκ και όχι της Σοβιετικής Ένωσης, επομένως, ας με συγχωρέσετε που την εντάσσω κάτω από το τίτλο ‘’Σοβιετία’’. Άλλωστε η επιλογή του τίτλου είναι καθαρά ένα ειρωνικό κλείσιμο του ματιού σε όλους εκείνους που κατά καιρούς αναφέρονται ειρωνικά για τα επιτεύγματα των σοσιαλιστικών χωρών.

Θα ξαναγυρίσουμε στις χώρες της Σοβιετικής Ένωσης σε επόμενο άρθρο, εν καιρώ. Προς το παρόν σας πηγαίνω σε μια χώρα που το κινούμενο σχέδιο μέχρι και σήμερα ανθεί.

Η Πολωνία είναι μια από τις ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες που καταφέρνει να δημιουργεί υψηλού επιπέδου κινούμενα σχέδια. Η πορεία προς την ανάπτυξη και την πρόοδο του κινούμενου σχεδίου στην Πολωνία ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 και κατάφερε να παράγει 120 ταινίες το χρόνο. Στο σήμερα οι πανεπιστημιακές σχολές και τα μεταπτυχιακά της τμήματα animation είναι από τα πιο άρτια που συναντάμε σε ολόκληρο τον κόσμο.

Χαρακτηριστικό του πολωνικού κινούμενου σχεδίου είναι η αγάπη προς την απλότητα και το παίξιμο με τις φωτοσκιάσεις μεταξύ των πιο σκοτεινών, γκρίζων και φωτεινών αποχρώσεων.

Από το 2005 το κράτος χρηματοδοτεί τα στούντιο κινουμένων σχεδίων αναγνωρίζοντας τα ως την βαριά βιομηχανία της Πολωνίας.

Πολωνικές εταιρείες κινουμένων σχεδίων

Οι δύο πιο γνωστές εταιρείες παραγωγής κινουμένων σχεδίων την περίοδο που εξετάζουμε είναι το Studio Filmów Rysunkowych στη πόλη Μπιέλσκο – Μπιάλα και η SE–MA–FOR στην πόλη Λoτζ της Πολωνίας. Οι δύο εταιρείες ιδρύθηκαν το 1947 και στα στούντιο τους δημιουργήθηκαν οι διάσημοι πολωνοί παιδικοί ήρωες που ταξίδεψαν σε ολόκληρο τον κόσμο μέσα από τους τηλεοπτικούς δείκτες.

Οι δύο εταιρείες ήταν κρατικές επιχειρήσεις και με την αλλαγή του πολιτικού καθεστώτος έκλεισαν την δεκαετία του ’90.

Władysław Nehrebecki: Ο Πολωνός που ονειρευόταν να εργαστεί για το Walt Disney

Γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου του 1923. Γ,ιος φτωχού ξυλουργού μεγάλωσε σε μοναστήρι – ορφανοτροφείο και ονειρευόταν να σχεδιάσει κάποτε τόσο καλά, όσο οι σκιτσογράφοι της Walt Disney. Διάβαζε μανιωδώς κόμικς, τις νουβέλες του Ιούλιου Βερν, τις ‘’Χίλιες και μια νύχτες’’ και φυσικά τον αγαπημένο του ήρωα Ταρζάν.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταφέρθηκε στην Γερμανία στο Αννόβερο και δούλεψε σε εργοστάσιο πετρελαίου, ενώ μετά τον πόλεμο του δόθηκε ευκαιρία να φύγει για το Καναδά, όμως όπως ο ίδιος έγραψε στην αυτοβιογραφία του ‘’χάρισα τον εαυτό μου στη Σοβιετική Κατοχή’’.

Προσπάθησε να σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών αλλά λόγω έλλειψης χρημάτων γρήγορα τα παράτησε. Εργάστηκε όμως ως σκιτσογράφος σε γνωστό πολωνικό περιοδικό της εποχής όπου αναγνωρίστηκε το ταλέντο του.

Δημιουργός και σκηνοθέτης των δύο πασίγνωστων αγοριών, του Μπόλεκ και Λόλεκ΅, εμπνευσμένα από τα δικούς του γιούς: Τζαν και Ρομάν.

Οι χαρακτήρες εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1962. Τα δύο μικρά αγοράκια, που στόμα έχουν αλλά μιλιά δεν έχουν, δεν έμεναν μέσα στο σπίτι τους σαν τη Μελίνα Ασλανίδου στο γνωστό της άσμα (‘’Μέσα στο σπίτι δεν μένει κανείς’’) και όλο κάπου έμπλεκαν, στην Άγρια Δύση, στο διάστημα, στο Λούνα Παρκ, στο κάμπινγκ, στην έρημο, στην Αυστραλία, στο Μπαγκλαντές, στο Μεξικό. Πέτρα να σήκωνες, από κάτω θα τους έβρισκες να βολοδέρνουν.

Τα δύο τρισχαριτωμένα ξαδερφάκια, ο Μπόλεκ (ψηλός μελαχρινός) κι ο Λόλεκ (γεματούλης και κοντούλης), είναι πολύ δημοφιλή σε 80 χώρες μέχρι και σήμερα και μια από τις ελάχιστες παιδικές σειρές που επέτρεψε το ιρανικό καθεστώς μετά την επανάσταση του 1979.

Το 1973 στην παρέα των αγοριών προστέθηκε και η Τόλα. Ένα κοκκινομάλλικο κοριτσάκι που οι μικροί πορτογύροι γνώρισαν στο δάσος. Εμφανίστηκε σε 30 επεισόδια και πρόσθεσε μια κοριτσίστικη πινελιά στις σκανδαλιές των δύο αγοριών.

Αυτά τα τρία χαριτωμένα παιδάκια την εποχή της Λαϊκής Πολωνικής Δημοκρατίας είχαν την δική τους σειρά παιχνιδιών, ρούχων και αντικειμένων τα οποία μοσχοπουλούσαν.

Συνολικά τα επεισόδια ήταν 120 και το τελευταίο κυκλοφόρησε το 1986. Οι δύο μικρούληδες πρωταγωνίστησαν σε 3 ταινίες μεγάλου μήκους και κάμποσες εκπαιδευτικές. Το 2006 παραλίγο να αποτελούν τους βασικούς ήρωες σε καμπάνια για την προσέλκυση των ομοφυλόφιλων για το gay parade στην Γερμανία, αλλά οι κάτοχοι των πνευματικών δικαιωμάτων πήγαν τους διοργανωτές στα δικαστήρια και έτσι έχουμε να το λέμε: ο Μπόλεκ και ο Λόλεκ πήγαν παντού, εκτός από την παρέλαση των ομοφυλοφίλων, προς το παρόν.

Από το 2011 στην πολωνική πόλη Μπιέλσκο- Μπιάλα τα δύο μικρά αγοράκια έχουν το δικό τους άγαλμα.

Ο δημιουργός τους μας άφησε το 1978 χωρίς μέχρι τότε να καταλάβει την μεγάλη επίδραση των δύο μικρών αγοριών στην γενιά των παιδιών του ’80.

Lechosław Marszałek: Το μοναχοπαίδι που ζωγράφιζε ζώα

Γεννήθηκε το 1922 στο Σουβάλσκι της Πολωνίας. Μοναχοπαίδι μεγάλωσε σε ένα σπίτι που θα ζήλευαν ο Χάνσελ και η Γκρέτελ αν το έβλεπαν, καθότι ήταν γεμάτο από γλυκά. Ο προπάππους του ήταν Γερμανός και είχε μεταναστεύσει στο Σουλβάσκι το 18^ο αιώνα, ανοίγοντας ένα ζαχαροπλαστείο και σερβίροντας το πιο ωραίο καφέ της πόλης, σύμφωνα με την βιογραφία του Marszałek.

Ως μοναχοπαίδι έπρεπε να εφευρίσκει τρόπους για να περνά την ώρα του και να παίζει. Το σπίτι του υπήρξε πάντα γεμάτο με ζωάκια, τα οποία μάζευε από το δρόμο. Στις μετέπειτα συνεντεύξεις του άρεσε να επαναλαμβάνει πόσο πολύ αγαπούσε τα ζώα και ιδιαίτερα εκείνα τα οποία εξαιτίας κάποιας ασθένειας ή τραυματισμού είχαν εγκαταλειφθεί στους δρόμους από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες τους. Συχνά σχεδίαζε ζώα, τα οποία είχε σώσει, και έφτιαχνε μικρές ιστορίες με δικά του σκίτσα.

Οι γονείς του τον προόριζαν για δικηγόρο ή αρχιτέκτονα εκείνος όμως ήθελε να ακολουθήσει την καριέρα του σκιτσογράφου. Εργάστηκε στο στούντιο Λοντζ μέχρι το 1950 και δημιούργησε μια σειρά από παιδικές ταινίες ως βοηθός σκηνοθέτη μέχρι που χτύπησε την πόρτα της εταιρείας παραγωγής κινουμένων σχεδίων στην πόλη Μπιέλσκο – Μπιάλα.

Η δουλειά του σκιτσογράφου στην Πολωνία του 1950 δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση όπως αναφέρει ο ίδιος σε συνεντεύξεις του. Υπήρχαν λιγοστά μέσα, χαρτιά, μολύβια και… ακτινογραφίες από τα νοσοκομεία, τα οποία τα χρησιμοποιούσαν σαν σελόϊντ για την παραγωγή των κινούμενων ηρώων.

Ο Marszałek είναι ο δημιουργός του διάσημου σκύλου Ρεξ 

Ο Ρεξ είναι ένα γλυκύτατο τερριέ σκυλάκι το οποίο εμφανίστηκε για το πρώτη φορά το 1967 και έκλεισε την καριέρα του με το τελευταίο του επεισόδιο το 1990, με αριθμό επεισοδίων 65.

Στα δεκάλεπτα επεισόδια ο Ρεξ και οι φίλοι του απολαμβάνουν διάφορες δραστηριότητες και περιπέτειες. Γενικά, πολλή κούραση πέφτει στα πολωνικά καρτούν με τα πέρα-δώθε.

Και φυσικά όπου υπάρχει πέρα-δώθε υπάρχουν και τα ξαδέρφια Μπόλεκ και Λόλεκ. Σε αρκετά επεισόδια οι ήρωες διασταυρώνονται μεταξύ τους, αφού ουσιαστικά ‘’οι μπαμπάδες τους’’ εργάζονται στην ίδια εταιρεία.

Ο πρωταγωνιστής μας εξίσου μουγκός, όπως και οι άλλοι οι διάσημοι της ίδιας εταιρείας Μπόλεκ και Λόλεκ, διακρίνεται για τις ‘’αθλητικές του επιδόσεις’’, οι οποίες δεν είναι και λίγες, κολύμβηση, τρέξιμο, πίνγκ – πονγκ, βόλεϊ και ορειβασία συν ένα επεισόδιο με το τίτλο ‘’Ρεξ ο αθλητής’’ όπου ο πρωταγωνιστής μας ζηλεύει την πετυχημένη καριέρα του Γκούφη στις αθλοπαιδιές και ιδού τα αποτελέσματα :

Σήμερα ο συμπαθής σκυλάκος αποτελεί μασκότ στην τοπική γυναικεία ομάδα βόλεϊ του Μπιέλσκο- Μπιάλα και φυσικά έχει το δικό του άγαλμα στην πόλη.

Στον 902 έπαιζε μόνιμα κάθε απόγευμα σε λούπα. Μερικές φορές για τόση ώρα, που εγώ και ο αδερφός μου πιστεύαμε ότι κάποιος θα είχε αποκοιμηθεί στην κονσόλα και δε θα έπαυε να παίζει ποτέ Ρεξ, μέχρι την ώρα της επανάστασης, που δεν μπορεί, κάποιος θα τον ξύπναγε.

Kornel Makuszyński– Marian Walentynowicz: Αναζητώντας τη Pacanow.

Ποιητής, κριτικός θεάτρου, δημοσιογράφος και συγγραφέας παιδικών βιβλίων. o Makuszyński (φωτογραφία) ήταν το 7ο παιδί ενός Αυστριακού στρατιωτικού. Γεννήθηκε το 1884 στην Ουκρανία και έχασε το πατέρα του σε ηλικία 10 ετών.

Άτακτος μαθητής, τον έδιωξαν δύο φορές από το γυμνάσιο. Την πρώτη φορά δεν άντεξε τον κληρικό δάσκαλό του και του σκάρωσε ένα σατιρικό τραγουδάκι, τη δεύτερη φορά μονομάχησε για τα μάτια μιας γυναίκας με έναν φίλο του.

Τα πρώτα του ποιήματα τα έγραψε σε ηλικία 14 ετών και τα δημοσίευσε 2 χρόνια αργότερα. Τα ταλέντο του ξεχώρισε τόσο ώστε κανένας δεν πίστευε ότι τα είχε γράψει κάποιος έφηβος.

Φοίτησε στην Σχολή Φιλολογίας στην Πολωνία και εξειδικεύτηκε στο ρεύμα του Ρομαντισμού στην Λογοτεχνία, στη σχολή φιλολογίας στη Σορβόννη.

Κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου συλλαμβάνεται από τους Ρώσους ως Αυστριακός πολίτης και εξορίζεται. Με τη λήξη του πολέμου, εγκαθίσταται με την οικογένεια του στη Βαρσοβία και συνεργάζεται με τις μεγαλύτερες πολωνικές εφημερίδες της εποχής.

Το 1933 δημιουργεί το διασημότερο ήρωα του, το τράγο Koziołek Matołek ή η Τράγος Μπιλ, μαζί με τον εικονογράφο Marian Walentynowicz.

Ο τελευταίος θεωρείται από τους πρώτους κομίστες στην Πολωνία, αρχιτέκτονας στο επάγγελμα. Έλεγε αστειευόμενος για την εμφάνισή του ότι δεν περνά απαρατήρητος όταν μπαίνει σε συγκεντρώσεις αφού μοιάζει με όρθιο μαχαίρι και όλοι τον θυμούνται με την πρώτη (εντάξει το πολωνικό χιουμοράκι έχει πρόβλημα το ξέρω).

Ο Μπιλ είναι ένας ανθρωπόμορφος τράγος, που μαντέψτε δεν κάθεται μέσα στο σπίτι του ή στο παχνί του, τέλος πάντων, ούτε και αυτός. Ψάχνει απεγνωσμένα τη πόλη Pacanow όπου λέγεται ότι υπάρχει ένας παπουτσής που φτιάχνει παπούτσια για κατσίκια.

Ο ήρωας μας έχει κλέψει πολλά στοιχεία από παρόμοιες ιστορίες σύγχρονων του ανθρωπόμορφων ζώων, όπως ο Winnie the Pooh, ενώ η πόλη που αναφέρεται το κόμικς υπάρχει στην πραγματικότητα στην Πολωνία και φυσικά έχει το δικό του άγαλμα εκεί.

Για την ιστορία οι δύο συνεργάτες έπιναν το καφέ τους ένα ηλιόλουστο πρωϊνό στην Κρακοβία και παρατήρησαν δίπλα τους ένα μελαγχολικό άνδρα. Όταν τον ρώτησαν γιατί είναι στεναχωρημένος, εκείνος αποκάλυψε ότι καταγόταν από αυτήν τη μικρή πόλη και δε γνώριζε πώς θα μπορούσε να τη βοηθήσει, τότε αποφάσισαν να ονομάσουν την πόλη που αναζητούσε ο Τράγος Μπιλ, Pacanow, για να προσελκύσει τουρίστες η μικρή αυτή πόλη.

Ο Μπιλ ο τράγος είχε τεράστια επιτυχία στην Πολωνία. Οι δύο δημιουργοί πήραν πολλά γράμματα από μικρά παιδιά και τις οικογένειές τους να συνεχίσουν τις περιπέτειες του τράγου. Το 1969 και για περίπου δύο χρόνια το κόμικς μεταφέρθηκε ως σειρά κινουμένων σχεδίων στην πολωνική τηλεόραση.

Ο Μπιλ είναι ντυμένος με τα χρώματα της πολωνικής σημαίας και συμβολίζει τους Πολωνούς μετανάστες στα διάφορα σημεία του ορίζοντα, συχνά και ο ίδιος εκφράζει μια νοσταλγία για την πατρίδα του.

Czesław Janczarski και Zbigniew Rychlicki: Οι δημιουργοί του αρκούδου με το τσαλακωμένο αυτάκι

Κάθε χώρα που σέβεται τον εαυτό της και έχει αναπτύξει το κινούμενο σχέδιο, έχει και ένα ‘’εθνικό αρκουδάκι’’. Για τη Πολώνια ισχύει εξίσου η παραπάνω διαπίστωση. Δημιουργοί του αρκούδου με τα πεσμένα αυτιά (δεν ακούγεται ωραίος τίτλος στα ελληνικά, για αυτό πήρα την πρωτοβουλία να το μεταφράσω ως ‘’Αρκουδάκι με το τσαλακωμένο αυτάκι’’. Στα αγγλικά είναι: The Βear with floppy ears και στα πολωνικά: Miś Uszatek) είναι ο Czesław Janczarski σαν συγγραφέας και ο Zbigniew Rychlicki σαν σχεδιαστής της φιγούρας του Miś Uszatek, που εμφανίστηκε ως κεντρικός πρωταγωνιστής της stop animation.

Ο Janczarski (πάνω φωτογραφία) ήταν Πολωνός συγγραφέας παιδικών βιβλίων και μεταφραστής της ρωσικής γλώσσας. Σπούδασε Πολωνική φιλολογία και εργάστηκε σε παιδικά περιοδικά της εποχής.

Ο Rychlicki (κάτω φωτογραφία) ήταν διάσημος Πολωνός γραφίστας και εικονογράφος παιδικών βιβλίων. Έχει βραβευτεί με πάνω από 20 διεθνή και εθνικά βραβεία ανάμεσα τους και το Βραβείο του Χανς Κριστιάν Άντερσεν για το συνολικό του έργο. Έχει εικονογραφήσει παραπάνω από 150 παιδικά βιβλία.

Το τσαχπίνικο αρκουδάκι με το τσαλακωμένο αυτάκι υπήρξε, πριν γίνει κινούμενο σχέδιο στην πολωνική τηλεόραση το 1975, ήρωας σε μια σειρά από βιβλία και κόμικς από το 1957.

Την εποχή που βρέθηκε στους τηλεοπτικούς δέκτες, δυστυχώς, ο Janczarski είχε φύγει από τη ζωή και οι περισσότερες ιστορίες του κινούμενου σχεδίου ήταν έμπνευση του Janusz Galewicz, σεναριογράφου και άλλων σειρών της εταιρείας Se–ma–for.

Αγαπημένο είδωλο των παιδιών της προσχολικής ηλικίας είχε τέτοια απήχηση και ζήτηση, που σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα δημιουργήθηκαν 104 επεισόδια με το τελευταίο να εκπέμπεται το 1987.

Είναι ο δεύτερος πιο αγαπημένος παιδικός ήρωας της Πολωνίας μετά τα ξαδέρφια Μπόλεκ και Λόλεκ.

Η αυθεντική κούκλα της σειράς βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο των Κινούμενων σχεδίων του Λοτζ στην Πολωνία.

Το τραγούδι της σειράς που ακούγεται όταν το αρκουδάκι καληνυχτίζει αποτελεί μέχρι και σήμερα νανούρισμα για τα μικρά παιδιά στη χώρα.

Φυσικά έχει το δικό του άγαλμα και ένα συντριβάνι αφιερωμένο στο ονομά του στο κεντρικό δρόμο πόλης Λoτζ της Πολωνίας, στο δρόμο Piotrkowska.

Στη σειρά κρατούσε 2 ρόλους. Του αφηγητή της ιστορίας, πάντα με ένα ηθικό δίδαγμα στο τέλος, το οποίο μας διηγιόταν πριν πέσει για ύπνο, και του πρωταγωνιστή (βέβαια!). Η παρέα του θυμίζει υπερβολικά το παρεάκι του Winnie the Pooh.

Αποτελείται από το καλύτερο φίλο του, το Πασχαλινό Λαγό, ο οποίος πρέπει να είχε διασταύρωση με σαλαμάνδρα, καθότι σε διάφορα επεισόδια εμφανίζεται με διαφορετικό χρώμα απ’ το προηγούμενο ενώ είναι ο ίδιος χαρακτήρας, ένα γουρουνάκι, στην θέση του τίγρη μια γάτα, και μια πλειάδα άλλων χαρακτήρων τα οποία θύμιζαν κάτι τι από άλλα κινούμενα σχέδια της εποχής.

Προβλήθηκε σε 22 χώρες εκτός της Πολωνίας, ανάμεσά τους το Ιράν και πολλές Αφρικανικές χώρες. Στη Φινλανδία υπήρχε τέτοια φρενίτιδα με τη σειρά, που όταν οι κούκλες εκτέθηκαν για μια εκδήλωση για τους θαυμαστές της, εκλάπησαν.

Εισαγωγή από το εξωτερικό.

Η ποιότητα που προσέφεραν τα στούντιο των κινούμενων σχεδίων στην Πολωνία οδήγησαν πολλούς ξένους δημιουργούς να εμπιστευτούν τους ήρωες τους στα μαγικά χέρια των Πολωνών σκιτσογράφων. Εδώ θα ασχοληθούμε με 2 κινούμενα σχέδια. Ένα γλυκύτατο και κακόφωνο αρκουδάκι το Coralgol και τα φινλανδικά Μούμινς.

Τη δεκαετία του 1950, μια γαλλίδα μητέρα ονόματι Olga Pouchine έλεγε στο μικρό της αγοράκι ιστορίες για να κοιμηθεί. Αγαπημένος ήρωας του μικρού ήταν ένα μικρό αρκουδάκι το Coralgol, καλόκαρδο και γλυκό με απαίσια φωνή αλλά μεγάλα όνειρα να διαπρέψει στο τραγούδι. Στην αρχή δεν είχε καμιά απολύτως επιτυχία μέχρι που κάποια στιγμή με πίστη, υπομονή, αγάπη και φαντασία, έτσι όπως συμβαίνει μόνο στα παραμύθια, το μικρό μας αρκουδάκι έγινε καλλίφωνο (περίπου..).

Η ταινία ήταν παραγωγής του στούντιο SE–MA–FOR, γυρίστηκαν 53 επεισόδια από το 1967 έως το 1974 και έφτασε ως την Πολωνία επειδή πολύ απλά ήδη υπήρχε ένα αρκουδάκι στη γαλλική τηλεόραση εκείνη την εποχή.

Πριν από το σχετικά μακρύ ταξίδι του, το συμπαθέστατο αρκουδάκι, είχε προλάβει από το 1962 να κυκλοφορήσει δίσκους με δικά του τραγούδια, με τη φωνή της τραγουδίστριας Μιριέλ, και στίχους του οικογενειακού φίλου της Olga Pouchine, Victor Villien, ο οποίος την είχε προτρέψει να βγάλει λεφτά από τις ιστορίες του μικρού της ήρωα.

Στην Πολωνία ανατέθηκε στον Tadeusz Wilkosz σκιτσογράφο, σεναριογράφο και σκηνοθέτη της SE–MA–FOR από το 1959 η σχεδίαση, το σενάριο κα η σκηνοθεσία του συμπαθητικού αρκουδακίου.

Το μικρό αρκουδάκι έκανε τεράστια επιτυχία στην Πολωνία και σε άλλες χώρες, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο και ο Καναδάς φρόντισαν να γυρίσουν τις δικές τους περιπέτειες με το μικρό ήρωα, ονομάζοντάς τον Μπάρνει ο αρκούδος και Τζέρεμι ο Αρκούδος αντίστοιχα.

Είμαι εντελώς σίγουρη ότι έχω δει την Πολωνική βερσιόν μεταφρασμένη στα ελληνικά ως παιδί και θα σας πω παρακάτω το γιατί.

Τη δεκαετία του 80′, o Victor Villien τα σπάει με την μέχρι τότε δισκογραφική εταιρεία Procidis που εκμεταλλευόταν τα τραγούδια και τα πνευματικά δικαιώματα του αρκούδου, μπλέκουν σε δικαστικό αγώνα όπου νικητής βγαίνει πανηγυρικά ο πρώτος. Η συνέπεια ήταν ότι τα κανάλια τα οποία είχαν το δικαιώματα προβολής από την δισκογραφική εταιρεία να μην μπορούν να προβάλλουν πλέον την σειρά.

Μόνο η πολωνική κρατική εταιρεία είχε εξαγοράσει τα δικαιώματα προβολής της σειράς για τη πολωνική τηλεόραση και με την αλλαγή του καθεστώτος στις ανατολικές χώρες τα δικαιώματα πέρασαν στην Κρατική Πολωνική Φιλμοθήκη.

Έχω την αίσθηση ότι τέλη της δεκαετίας του ’80 κάπου το είχα πετύχει αυτό το παιδικό κάνα δύο φορές και υποψιάζομαι στην ΕΡΤ 2…

The Moomins : Τα λευκά … whatever….

Τα Μούμινς ξεκίνησαν την καριέρα τους στην πολωνική τηλεόραση από το 1977 έως το 1982 ως stop animation τηλεοπτική σειρά για την πολωνική, αυστριακή και γερμανική τηλεόραση. Δημιουργός των Μούμινς ήταν η Tove Jansson, Φινλανδή από την σουηδική μειονότητα της χώρας. Απόφοιτος των Καλών τεχνών, ζωγράφος, εικονογράφος, συγγραφέας, κυκλοφόρησε την πρώτη περιπέτεια με τα Μούμινς το 1945.

Τα Μούμινς είναι λευκά ανθρωπόμορφα ιπποποταμάκια, τουλάχιστον αυτό πιστεύω εγώ, άλλοι λένε μαγικά πλάσματα, οκ, τα οποία σε εμάς έγιναν γνωστά από την ιαπωνική εκδοχή τους την δεκαετία του 90 που έπαιζαν κάτι μεσημερο-απογεύματα στα κρατικά κανάλια.

Η πολωνική εκδοχή δεν είχε ενθουσιάσει καθόλου τη ίδια την συγγραφέα που αποδοκίμασε την προσπάθεια ως πολύ σκοτεινή και απαισιόδοξη, σε αντίθεση με την ιαπωνική εκδοχή αρκετά χρόνια αργότερα που ήταν περισσότερο στο ύφος των βιβλίων της.

Από προσωπική άποψη τα Μούμινς είναι ένα από τα ελάχιστα παιδικά, που πραγματικά όσες φορές και να τα δω δεν έχω τη παραμικρή ιδέα τι γίνεται στο επεισόδιο. Είναι τόσο αδιάφορα όσο και η προσωπική μου ζωή το τελευταίο εξάμηνο. Μου προκαλούν τόση θλίψη σχεδόν όσο και η προσωπική μου ζωή το τελευταίο εξάμηνο. Αν τα Μούμινς ήταν σταθμός του Μετρό θα ‘ταν σίγουρα ο σταθμός της Ηλιούπολης (όσοι αναγκάζονται να πάρουν από εκεί το μετρό τώρα κουνάνε το κεφάλι τους με ένα ‘’μμμμ’’ ), είναι ο σταθμός του Μετρό που πάνε τα όνειρα των άλλων σταθμών να πεθάνουν. Αυτό.

Επόμενος σταθμός του πολύχρωμου ταξιδιού μας; Επιστροφή στην Σοβιετική Ένωση και ένα μίνι αφιέρωμα στα αρμένικα κινούμενα σχέδια της εποχής. Ως τότε, αν επισκεφτείτε την Πολωνία, βγάλετε φωτογραφίες με τα αγάλματα και δείτε στην πίσω θέση του αμαξιού σας μήπως επιβιβάστηκαν ο Μπόλεκ και ο Λόλεκ. Ικανούς τους έχω…

Διαβάστε εδώ το Α’ Μέρος
Διαβάστε εδώ το Β’ Μέρος