Η απάντηση είναι ο άνθρωπος – Από την Αντιγόνη στη Μήδεια

Μια καλή παράσταση πρέπει να θέτει ερωτήματα ή να δίνει απαντήσεις; Να δίνει βάρος στη μορφή ή στο περιεχόμενο; Στην αισθητική απόλαυση ή στο μήνυμα που θα περάσει;

Δεν υπάρχει σωστή απάντηση στα παραπάνω. Μια παράσταση μπορεί να είναι καλή αν πιάνει τη βάση στο ένα σκέλος. Μια πολύ καλή παράσταση (οφείλει να) τα κάνει και τα δύο, ξεχωρίζοντας για αυτόν ακριβώς το λόγο.

Πόσα πρόσωπα κρύβονται πίσω από μία μάσκα; Πόσα προσωπεία πίσω από κάθε πρόσωπο; Πόσα πρόσωπα χρειάζονται για να μας δώσει ο ποιητής τη γυναικεία φύση; Γιατί είναι ενάντια στο γένος (Αντι-γόνη) όποιος πηγαίνει ενάντια στους νόμους του κράτους; Τι σχέση έχουν οι Τρώες με το προσφυγικό; Πώς μπορεί να βαφτεί κόκκινο το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου; Τι θέση έχουν η Αχέντ Ταμίμι και ο Παύλος Φύσσας σε μια αναδρομή στις μεγάλες ηρωίδες της αρχαίας τραγωδίας;

Ο ποιητής θέτει ερωτήματα, αλλά δεν αρνείται να πάρει θέση. Γιατί η βασική απάντηση είναι ο άνθρωπος. Όπως ήταν και στο αίνιγμα της Σφίγγας. Όπως είναι σε κάθε μεγάλο ερώτημα της ζωής.

Το “Από την Αντιγόνη στη Μήδεια” απευθύνεται στις αισθήσεις μα πρωτίστως στη νόηση. Προσφέρει ολοκληρωμένη αισθητική απόλαυση, που αποτελεί μια ιδιαίτερη εμπειρία για το θεατή. Ένα μοναδικό σύνολο όπου δένουν αρμονικά οι κλασικές σκηνές και διάλογοι, από την αρχαιότητα, αλλά και οι στίχοι σύγχρονων ποιητών, με τη χρήση της οθόνης και την τεχνολογία, με τις μουσικές παρεκβάσεις ή τους διαλόγους με το κοινό, που δίνει αυτό την τελευταία νότα με τις δικές του σκέψεις-στίχους για τη γυναίκα. Χιουμοριστικούς κι ευαίσθητους, περιπαικτικούς και λυρικούς, ακόμα και … πικραμένους, αλλά πάντα με αγάπη και σεβασμό.

Ο Κώστας Γάκης έχει συλλάβει και ετοιμάσει από την αρχή ως το τέλος ένα σπουδαίο θεατρικό, υπογράφοντας το έργο και τη μουσική, με πρωτότυπες σκηνοθετικές ιδέες, που απαιτούν μια διαφορετική, ιδιαίτερη είσοδο και τοποθέτηση του κοινού προς τη σκηνή, επιφυλάσσοντας μια ξεχωριστή έκπληξη για το τέλος.

Η Μαρία Παπαφωτίου δίνει ρεσιτάλ και τον καλύτερό της εαυτό, μοιράζοντάς τον σε δέκα διαφορετικά προσωπεία, για να αναδείξει το πρόσωπο της γυναίκας, τους ρόλους που μπορεί να παίξει διαχρονικά, με το βλέμμα στραμμένο στο σήμερα.

Η Στέλλα Ζιοπούλου παίζει ζωντανά και με δεξιοτεχνία πιάνο και βιολί, συμμετέχοντας και στα φωνητικά, ενώ η Ίρις Καντρή ερμηνεύει επιβλητικά τα τραγούδια με την υπέροχη φωνή της. Η μουσική δένει απόλυτα με κάθε σκηνή, λιτή και υποβλητική συνάμα.

Κάθε κύτταρο της παράστασης θρέφει το θεατή, έχει κάτι να του δώσει, δείχνοντας πως κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν η διεθνής διαδρομή του και η γεμάτη αίθουσα, σε συνεχή βάση.

Μια παράσταση για τη γυναίκα, αλλά και τους σύγχρονους ποιητές που προσπαθούν να την εννοήσουν, χωρίς να την βλέπουν ως μπελά (πυρ, γυνή και θάλασσα) ή ένα αντικείμενο ή κάτι ξέχωρο από αυτούς. Μια παράσταση για το άλλο μισό του ουρανού -όπως είχαν πει οι κλασικοί- που είναι η καλύτερη ιδέα για να συνδυαστεί με τη σημερινή Γιορτή της Γυναίκας και το πραγματικό της μήνυμα.

Κάντε στον εαυτό της τη χάρη και δείτε την, όσο είναι ακόμα καιρός, κάθε Σάββατο στις 21.15 και κάθε Κυριακή στις 19.00 στο θέατρο Άλφα.