Κριτική θεάτρου: “Κραυγές” των Γιάννη Μακρυνόρη και Γιώργου Βούλγαρη

Πλήθος κόσμου προχτές βράδυ (4.11.2022) παρακολούθησε τη θεατρική παράσταση “Κραυγές” σε σκηνοθεσία και διδασκαλία ρόλων των Γιάννη Μακρυνόρη και Γιώργου Βούλγαρη, οι οποίοι έγραψαν το κείμενο της παράστασης, το οποίο δεν γνωρίζουμε, αφού δεν είναι κάπου δημοσιευμένο ούτε μας το παραχώρησε ο ένας εκ των δύο συγγραφέων του, όταν του το ζητήσαμε για να το διαβάσουμε πριν από την παράσταση. Δικαίωμά του, βέβαια να μην το παραχωρεί στον κάθε κριτικό θεάτρου, ο οποίος κατά τη γνώμη μας, πρέπει απαραίτητα να έχει διαβάσει το θεατρικό κείμενο πριν να δει την παράστασή του, ώστε να γράψει μια πιο ολοκληρωμένη κριτική.

 Τους ρόλους απέδωσαν ικανοποιητικά 10 ερασιτέχνες ηθοποιοί (8 γυναίκες και 2 άντρες).

Το έργο, βέβαια, δεν διέθετε την κλασική θεατρική δομή, με υπόθεση, πλοκή, δράση, διαλόγους και χαρακτήρες. 

Περισσότερο, θα μπορούσαμε να πούμε. ότι πρόκειται για ένα δραματοποιημένο δημοσιογραφικό κοινωνικό ρεπορτάζ με καταγγελτικό λόγο γυναικών, που κακοποιούνται από τους συντρόφους τους. 

Με υπερβολικό λόγο επί σκηνής, περισσότερο με μονολόγους που απευθύνονταν στο κοινό ή προς τον μοναδικό άντρα/ηθοποιό, ο οποίος εγκλωβισμένος από το δυσάρεστο παρελθόν που βίωσε και στις τραυματικές εμπειρίες του κατά την παιδική ηλικία, ασυνείδητα ενεργούσε κυρίως ως ένα βίαιο άγριο ασυνείδητο ζώο και άλλοτε ως ένα πληγωμένο σκυλί…

Οι όποιοι διάλογοι ήταν σύντομοι και ο διαρκής λόγος των γυναικών, πνιγμένος μέσα στο δάκρυά τους, έδειχνε έντονα τον πόνο και την οργή τους γι’ αυτό που τους συνέβαινε, αντιδρώντας μόνο με κραυγές κατά σημεία ή με τη σιωπή τους ή με την περιφρόνηση του συζύγου τους. Ούτε μία γυναίκα δε βρέθηκε να αντιδράσει, καταγγέλοντας στην αστυνομία ή στην τηλεόραση αυτή τη βίαιη και απάνθρωπη κατάσταση που βίωνε ενδοοικογενειακά, ώστε η υπόθεση να πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης. Αυτό είναι το ζητούμενο, το οποίο, βέβαια, αναφερόταν στο κείμενο, αφού κάποια ηθοποιός απευθυνόμενη στο κοινό έκανε σχετική παραίνεση. 

Με αυτό θέλουμε να τονίσουμε ότι ήταν, κατά τη γνώμη μας, παράλειψη η κάποια θεατρική δομή, πλοκή και μεγαλύτερη δράση των ηρώων και με άλλα επεισόδια κοινωνικής δράσης και παρέμβασης.

Αξιόλογα ήταν τα στοιχεία του αρχαίου ελληνικού δράματος (χορός, τραγικότητα κ.ο.κ.)

Ο αφηγητής (Σπύρος Σιλιβίστρας) με εκφραστικότητα και ευκρινή λόγο, έσπαζε την όποια δράση υπήρχε, παρέχοντας στους θεατές πληροφορίες για στατιστικά, δημοσιογραφικά και κοινωνιολογικά στοιχεία, σχετικά με την έμφυλη βία στη χώρα μας και διεθνώς.

Η μόνη σκηνή που επέδρασε, νομίζω πιο έντονα στο θυμικό των θεατών ήταν ο ξυλοδαρμός μιας γυναίκας (Κατερίνας Ρόθου) από τον σύζυγό της (Στέλιο Κατημερτζόγλου). Υπέροχοι και οι δυο τους ιδιαίτερα σε αυτή τη σκηνή, θα θέλαμε να τονίσουμε ότι η Κατερίαν Ρόθου παρουσίασε αξιόλογα δείγματα γραφής, στον λόγο και στην κινησιολογία της, και νομίζουμε ότι θα έχει θετική πορεία και εξέλιξη στο ερασιτεχνικό μας θέατρο. Αυτό, βέβαια, ισχύει και για άλλες ηθοποιούς της συγκεκριμένης παράστασης. Θέλουμε να τονίσουμε την καλή παρουσία και άλλων ηθοποιών, όπως των Νίκης Σαμίου, Μαρίας-Ήβης Γεωργίου και Μαίρης Δασκαλάκη, χωρίς να θέλουμε να αδικήσουμε τις υπόλοιπες. Καλός ήταν στην απόδοση του ρόλου του και ο Στέλιος Κατημερτζόγλου, ο οποίος βέβαια δεν είχε περιθώρια για περαιτέρω δράση, ώστε να φανούν ενδεχομένως κάποια ιδιαίτερα προσόντα του.

«ΚΡΑΥΓΕΣ»

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Γιάννης Μακρυνόρης-Γιώργος Βούλγαρης

στο Θέατρο Άνω Γλυφάδας «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»

Παραγωγή: ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ «Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ»

Καλοπροαίρετα θα συνιστούσαμε στις φίλες και φίλους ηθοποιούς να προσέξουν ιδιαίτερα την εκφορά του λόγου:

α) Απαραίτητη κρίνεται η ορθοφωνία τους, χωρίς να κόβονται ή να σβήνουν οι τελευταίες συλλαβές της φράσης

β) Πρέπει να έχουν κατά νου ότι πρέπει να ακούνε ώστε να αντιλαμβάνονται το λόγο τους και οι τελευταίες σειρές της πλατείας.

γ) Έλάχιστα να γυρίζουν πλάτη στο κοινό όταν μιλάνε κι όταν το κάνουν να αυξάνουν την ένταση της φωνής τους.

Προσωπικά στη ζωή μου δέχομαι παρατηρήσεις και υποδείξεις, ώστε να γίνομαι συνεχώς καλύτερος. Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ με τα καλοπροαίρετα σχόλιά μου και τις επίσης καλοπροαίρετες υποδείξεις μου. 

Επίσης, νομίζω ότι η μουσική πρέπει κατά σημεία και όταν υπάρχει κάποιος διάλογος, να χαμηλώνει, ώστε να ακούγεται και να γίνεται κατανοητός από τους θεατές ο λόγος (εν αρχή είναι ο λόγος στο θέατρο).

Γενικά, η παράσταση κρίνεται ικανοποιητική και αξίζουν συγχαρητήρια και στους επαγγελματίες σκηνοθέτες και στους ερασιτέχνες ηθοποιούς (Φωτεινή Σιούτη, Νίκη Σαμίου, Βανέσσα Ζαφειροπούλου, Κατερίνα Ρόθου, Χρύσα Μπεσίνα, Ειρήνη Ανδρούτσου, Μαρία-Ήβη Γεωργίου, Μαίρη Δασκαλάκη, Στέλιος Κατημερτζόγλου, Σπύρος Σιλιβίστρας) 

Αξιόλογοι οι συντελεστές της παράστασης, συνέβαλαν στη θετική πρόσληψη από το πολυπληθές κοινό, που παρακολούθησε με σεβασμό τα δρώμενα επί σκηνής, στο θαυμάσιο Δημοτικό Θέατρο Γλυφάδας “Μελίνα Μερκούρη”: 

Ενδυματολογία, Σκηνικά & Props: Φωτεινή Σιούτη, Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιώργος Βούλγαρης, Ήχος: Αλέξανδρος Ανδρίκογλου, Πρωτότυπη μουσική: Nighthunter, Visual Effects, Σχεδιασμός αφίσας & Προγράμματος: Γιάννης Μακρυνόρης, Φωτογραφίες & Interval Video: Γιώργος Ευαγγελόπουλος, Δελτίο Τύπου & Επικοινωνία: Νότα Κουλαρμάνη.

Η παραγωγή ανήκει στον Πολιτιστικό Σύλλογο Γλυφάδας «Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ», το Δ.Σ. του οποίου συγχαίρουμε και ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας έδωσε να παρακολουθήσουμε μια ωραία παράσταση.