Λίγες ταπεινές σκέψεις περί Τέχνης

Ο καλλιτέχνης οφείλει να συντελεί στη διαμόρφωση μιάς αισθητικής, όχι μόνο στα όρια της τέχνης του, αλλά στον τρόπο σκέψης, στους “κανόνες” που φτιάχνουν τον Κόσμο καλύτερο, στις ιδέες που βελτιώνουν τις καθημερινές σχέσεις των ανθρώπων.

Μεγάλη συζήτηση γίνεται τελευταία για το τι είναι ποιοτικό και τι όχι.

Για το ποιος δικαιούται και πού να ξεδιπλώνει το ταλέντο του.
Σε πολύ βαθειά νερά πρέπει να κολυμπήσουμε και όσο κι αν νομίζουμε πως ξέρουμε κολύμπι, πρωταθλητές δε θα γίνουμε.
Διότι άλλο ταλαντούχος κι άλλο καλλιτέχνης.
Ο καλλιτέχνης οφείλει να συντελεί στη διαμόρφωση μιάς αισθητικής, όχι μόνο στα όρια της τέχνης του, αλλά στον τρόπο σκέψης, στους “κανόνες” που φτιάχνουν τον Κόσμο καλύτερο, στις ιδέες που βελτιώνουν τις καθημερινές σχέσεις των ανθρώπων.
Στοχεύοντας στο θυμικό, ό,τι κι αν παρουσιάζεις, έχει επιτυχία.
Όχι μόνο σε ό,τι αφορά στο γέλιο αλλά και στη συναισθηματική-έως δακρύων-φόρτιση που μπορεί να φέρει ένα θέμα.
Αν δεν αφήνεις το κοινό να αποφασίσει μετά από διεργασία του μυαλού του,αν δεν το οδηγείς-χωρίς να το υποχρεώνεις σε άμεση αντίδραση-να αναπτύξει την κριτική του και να βγάλει συμπεράσματα…..
Βέβαια πάντα με σεβασμό στην ιστορία χωρίς τη σιγουριά της “από σκηνής” εξουσίας.
Όσο πιο σεβαστικά κι ανεπαισθήτως συντελείται το αντικείμενο, έτσι σεβαστικά να μπούμε στη συζήτηση. Όχι “αφ’ υψηλού” και μεταξύ μας, αλλά με το μέγα αποδέκτη το Κοινό.
Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: