Ο Άρης ζει(;)

Φωτογραφία Δήμητρα Ψυχογυιού

Πριν κάμποσο καιρό, πάνου στη Λιάκουρα, στο αετοχώρι

το Δαδί, ρώτησα ένα παιδί ως οχτώ χρονώ:

– Τον ξέρεις τον Άρη;

– Ναι, μου λέει. Τον ξέρω.

– Τον είδες ποτέ σου;

– Όχι. Μα τόνε ξέρω.

– Πώς είναι;

– Τρεις βολές πιο αψηλός απ’ τον πατέρα μου. Κι έχει ένα

μεγάλο-μεγάλο κόκκινο άλογο. Και πίσω τον ακολουθάει

πάντοτες ένας τρανός αητός με μια σημαία.

Και γω που δυο φορές όλο-όλο τον αντάμωσα, έτσι σαν τα

παιδιά και γω, έτσι τον βλέπω και τον τραγουδάω τον ΑΡΗ.   Γιάννης Ρίτσος

Τι θα γινόταν άραγε ΑΝ ο Άρης Βελουχιώτης δεν είχε αντιταχθεί στη συμφωνία της Βάρκιζας, τι θα γινόταν άραγε ΑΝ η συμφωνία αυτή δεν υπογραφόταν ποτέ, τι θα γινόταν άραγε ΑΝ είχε υπακούσει στις εντολές κι είχε κρυφτεί, ΑΝ είχε περιμένει λίγο; Και λίγο παραπέρα τι θα γινόταν ΑΝ ο Άρης ερχόταν για λίγο στο σήμερα, περπατούσε στο κέντρο της πόλης και έβλεπε πώς χάνονται τα όνειρά μας στα πεζοδρόμια; Τι θα γινόταν ΑΝ μπορούσαμε να τον ρωτήσουμε πώς γίνεται να μην φοβάσαι;

Η ιστορία δεν γράφεται με ΑΝ, γράφεται με όλα όσα έγιναν κι όσα έγιναν τη στιγμή που έγιναν φαίνονταν καλώς καμωμένα. Ο Άρης έζησε, υπήρξε! Ένιωσε, αναρωτήθηκε, αγάπησε τους ανθρώπους, πληγώθηκε, νοστάλγησε τους δικούς τους…

Την στιγμή που ανοίγει η πόρτα του Τεχνοχώρου Cartel και μπαίνει μέσα ο Τάσος Σωτηράκης, αν αφήσεις κατά μέρος τη λογική, νομίζεις πως ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ έχει έρθει απόψε να μιλήσει μαζί σου. Άμεσος και απόμακρος μαζί, σχεδόν απόκοσμος, με μια φιγούρα που σε καθηλώνει τόσο που νιώθεις ότι χάνεις αυτά που λέει, τι κι αν τα έχεις όλα διαβασμένα…τον όρκο του Άρη, τη δήλωση, το λόγο του…Υπάρχουν στιγμές που κοιτάς και δεν ακούς, νιώθεις.

Ο Τάσος Σωτηράκης παίζει κυριολεκτικά με όλες του τις αισθήσεις τον Άρη, τον έχει ντυθεί. Ήταν άνθρωπος; Δεν μπορεί παρά να ήταν. Με μεγάλο σεβασμό και πολλή εντιμότητα ο ηθοποιός θα μας θυμίσει πως ο Θανάσης Κλάρας μπορεί να μη ζει, αλλά έζησε όταν έπρεπε κι έγραψε ιστορία όπως έπρεπε. Mπορεί να μην μπορεί να απαντήσει σε όλα μας τα ΑΝ και τα ΓΙΑΤΙ ,αλλά μας εμπνέει ωστέ να ψάξουμε το δικό μας τρόπο να τιμήσουμε την πορεία και τη θυσία του.

Μία εξαιρετική ερμηνεία, ένα υπέροχο κείμενο,  μια παράσταση με τρομερές ανατροπές – δεν μπορώ να γράψω πολλά από όσα θέλω για να μην προδώσω.Μια καλλιτεχνική προσπάθεια που δεν πρέπει να χάσετε. Μέχρι τις 13/5 στον Τεχνοχώρο Cartel.

Συντελεστές

​Σκηνοθεσία: Βασίλης Μπισμπίκης

Στον ρόλο του Άρη ο Τάσος Σωτηράκης.

Ο ηθοποιός Θοδωρής Τσουανάτος και ο μικρός Πέτρος Φλωράκης «έδωσαν» τις φωνές τους.

Σκηνικά – κοστούμια: Ομάδα Cartel.

Μουσική: Villagers of Ioannina City (VIC).

Το τραγούδι «Αρη μου», σε στίχους Αγλαϊας Κλάρα, μελοποίησε και ερμηνεύει η Ερωφίλη.

Το μουσικό κομμάτι της έναρξης και του τέλους είναι του Βασίλη Καραγιάννη