Η “Ομπίντα” του Κοτανίδη κι οι αντικομμουνιστικές αρλούμπες για το Ζαχαριάδη

Τις προάλλες, ο ηθοποιός Γ. Κοτανίδης μίλησε στην εκπομπή “Άλλη Διάσταση” στην ΕΡΤ για την παράστασή του “Ομπίντα” (που σημαίνει πίκρα) σχετικά με τις τελευταίες ώρες του Νίκου Ζαχαριάδη στο Σοργκούτ της Σιβηρίας. Ξεπερνώντας μερικά στοιχεία, όπως την αδύναμη απεικόνιση του μεγάλου κομμουνιστή ηγέτη στο έργο ή το γεγονός πως η τελευταία πολιτική του πράξη -γιατί τέτοια ήταν η αυτοκτονία- παρουσιάζεται ως καρπός της προσωπικής του πικρίας (!;), αξίζει κανείς να παρακολουθήσει το δεκάλεπτο βίντεο και όσα λέει στον Κώστα Αρβανίτη ο Γ. Κοτανίδης.

Εκεί ξεκινάει με τη φοβερή εκτίμηση πως υπερασπίζεται το ΚΚΕ και την πολιτική του -ρίχνοντας τη μεγαλύτερη ευθύνη για τον εμφύλιο στους Άγγλους- και συνεχίζει χτυπώντας κι αναιρώντας αυτήν ακριβώς την πολιτική με όσα λέει. Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα διαβάσετε στο σημερινό άρθρο του Κ.Σ. στο Ριζοσπάστη, αφού δείτε πρώτα το βίντεο -για να αποκτήσετε δική σας άποψη- κι αφού σας ενημερώσουμε πως μετά από κάθε παράσταση, ακολουθεί και ιστορική-πολιτική συζήτηση, με διάφορους καλεσμένους, μεταξύ των οποίων είναι και ο Πασόκος Πολ Γερουλάνος… Γιατί, έτσι κι αλλιώς, για το σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε όλοι σύντροφοι. Ομπίντα…

Την Τρίτη 6/11, στην εκπομπή της ΕΡΤ1 «Αλλη διάσταση» του Κώστα Αρβανίτη, καλεσμένος ήταν ο ηθοποιός Γιώργος Κοτανίδης, προκειμένου να παρουσιάσει το θεατρικό του έργο «Ομπίντα», το οποίο αναφέρεται στις τελευταίες μέρες του Νίκου Ζαχαριάδη.
Με αφορμή το έργο, η συζήτηση επεκτάθηκε σε μια πολεμική εναντίον του ΚΚΕ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Εξάλλου, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ν. Ζαχαριάδης ή κάποια άλλη ηγετική προσωπικότητα, είτε του ΚΚΕ είτε του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, αποκόπτεται τεχνητά από το κίνημα που τον γέννησε και τον ανέδειξε, προκειμένου να αξιοποιηθεί εναντίον του.

Στη συγκεκριμένη εκπομπή, λίγο – πολύ ειπώθηκε ότι για το τραγικό τέλος του Νίκου Ζαχαριάδη ευθύνεται η αντίληψη ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει πάντα δίκιο και ποτέ δεν προχωρά σε αυτοκριτική. Συσκοτίστηκε έτσι η διαρκής κριτική και αυτοκριτική επανεκτίμηση προηγούμενων Αποφάσεων και της Ιστορίας του από την πλευρά του ΚΚΕ, όπως και η αποκατάσταση του Ν. Ζαχαριάδη. Κι αυτό διότι η κριτική και αυτοκριτική του ΚΚΕ, σε αντίθεση με τις δήθεν αντικειμενικές κριτικές των κάθε λογής υπερασπιστών της καπιταλιστικής εξουσίας, προσανατολίζεται από το καθήκον της ενίσχυσης της ταξικής πάλης.

Με αυτήν την έννοια, αξιοποιώντας την ακριβοπληρωμένη σε αίμα και θυσίες πείρα του εργατικού – λαϊκού κινήματος και του ίδιου, το ΚΚΕ στιγματίζει τα λάθη και τις αδυναμίες του, προκειμένου να ενισχύσει την πάλη εναντίον της καπιταλιστικής εξουσίας και όχι την ίδια την καπιταλιστική εξουσία, όπως κάνουν οι κάθε λογής επικριτές του. Με αυτόν το στόχο και μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες κρίνει και τις ηγετικές προσωπικότητες του κινήματος, χωρίς να τις αποσυνδέει αντιεπιστημονικά από τις συνθήκες της εποχής τους και το κίνημα μέσα στο οποίο έδρασαν.

Επιπλέον, ο Γ. Κοτανίδης, επικαλούμενος τον ΣΥΡΙΖΑίο αντικομμουνιστή καθηγητή Γ. Θεοτοκά, φρόντισε να δώσει μία ανύπαρκτη διάσταση του Ν. Ζαχαριάδη, παρουσιάζοντάς τον ως πρόδρομο του «ευρωκομμουνισμού». Η συγκεκριμένη αντίληψη, η οποία απ’ ό,τι φαίνεται είναι της μόδας τελευταία, φανερώνει με τον καλύτερο τρόπο πώς η κυρίαρχη ιδεολογία, για να χρησιμοποιήσει έναν επαναστάτη μετά θάνατον εναντίον του κινήματος, δεν διστάζει να διαστρεβλώσει την ιδεολογική – πολιτική του ταυτότητα και τη δράση του.
Η μεγάλη προσφορά του Ν. Ζαχαριάδη στο εργατικό κίνημα και στο ΚΚΕ έγκειται ακριβώς στην καθοριστική του συνεισφορά στην ίδρυση και τον αγώνα του ΔΣΕ, ο οποίος εξ αντικειμένου αμφισβήτησε την αστική εξουσία στην Ελλάδα. Και αυτό πολύ απέχει τόσο από τις θέσεις και τις «συναισθηματικές φορτίσεις» «κριτικών», όπως ο Γ. Κοτανίδης, όσο και από τις θέσεις και τη δράση των «ευρωκομμουνιστών» και των προδρόμων τους, που την ίδια περίοδο βολεύονταν στις υπουργικές καρέκλες της αστικής διαχείρισης. Μέχρι και ότι είχε συλλάβει τη θέση περί «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» (αλά ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή) ακούστηκε… Στην πραγματικότητα, «εξυμνούν» τον Ζαχαριάδη καταδικάζοντας ταυτόχρονα τη σημαντικότερη προσφορά του.

Τέλος, επειδή ως γνωστόν η πραγματικότητα μπορεί να ξεπεράσει και τη φαντασία του μεγαλύτερου σουρεαλιστή καλλιτέχνη, είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό ότι έπειτα από μία από τις παραστάσεις του έργου «Ομπίντα» θα μιλήσει για τον Ν. Ζαχαριάδη ο Παύλος Γερουλάνος! Συγχαρητήρια λοιπόν στον Γ. Κοτανίδη, αλλά και στην ΕΡΤ, που τελευταία αρέσκεται όλο και πιο συχνά στην εξεύρεση αφορμών για να προβάλλει πρόσωπα που είναι από πριν βέβαιο ότι εξαπολύουν αντικομμουνιστικές αρλούμπες.

Κ. Σ.