ΠΩΛΕΙΤΑΙ

Την ώρα που χτυπούσαν κόσμο στο Σύνταγμα τα ΜΑΤ
Κάποια θέατρα χτυπούσαν το τρίτο κουδούνι
Την ώρα που πέφταν χημικά σε μέρες απεργίας
Σε κάποια θέατρα πέφταν εφέ καπνού
Την ώρα που άναβαν φωτιές στην πλατεία
Κάποια θέατρα άναβαν τα φώτα στην πλατεία.

Ένα πρωΐ αφού είχε κοπάσει ο κουρνιαχτός, εν μέσω  παραστάσεων, προβών, αρχίζουν και χτυπάνε οι πόρτες διάφορων πολιτιστικών χώρων. Όχι απο κάποιους ενοχλημένους γείτονες, αλλά απο μια «ΜΑΦΙΑ» οργανωμένη, θεσμοθετημένη, νόμιμη και καθόλα εκλεγμένη. Ναι, φιλοθεάμων κοινό, ο Δήμος Αθηναίων, με τη δημοτική αστυνομία σαν κλητήρας, που απλά ανακοίνωνε τα καθέστατα, πως ο κάθε χώρος θα σφραγιστεί άμεσα, χωρίς να αφήνουν κανένα περιθώριο.

Άμεσα συστήνεται μια ομάδα απο τους θιχθέντες χώρους, ως Ένωση Χώρων Πολιτισμού Αθήνας (http://alternativespacesathens.blogspot.gr/) και πραγματοποιούν μια συνάντηση στις 26 Μάρτη με το σωματείο ηθοποιών και άλλους φορείς και θέτουν αρχικά δύο στόχους.

1. Την αναστολή αποφάσεων σφράγισης των χώρων που πλήγονται ή και που θα πληγούν απο τους μελλοντικούς ελέγχους του δήμου Αθηναίων.
2. Ανανέωση και εκσυγχρονιμό ενός πεπαλαιωμένου νόμου που αφορά στους χώρους που φιλοξενεί παραστάσεις ο οποίος δεν καθρεφτίζει τη νέα καλλιτεχνική πραγμάτωση των παραστασιακών τεχνών, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως.

Αναφορικά να πούμε πως αυτός ο νόμος είναι του ’37, επί Μεταξά, ξεχασμένος, αλλά τόσο επίκαιρος και συνιφασμένος με τις μέρες που θέλουν να μας φορέσουν και καθόμαστε και τις προβάρουμε και απο πάνω.

Η 27 Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα του Θεάτρου «γιορτάζεται» με τη δημιουργία μιας  Δικτυακής Συλλογής Υπογραφών (Petition), με παραλήπτη το υπουργείο δικαιοσύνης για την αναστολή σφράγισης των χώρων, ώστε να μην απονεκρωθεί ο πολιτιστικός χάρτης της  Αθήνας και οδηγηθούν και άλλοι εργαζόμενοι στην ανεργία (όσους απασχολεί ο κλάδος, όπου είναι και μεγάλο φάσμα εργαζομένων). Μέχρι στιγμής έχουν φτάσει στις 4000 υπογραφές περίπου.

Το μήνυμα του Ντάριο Φο για την ημέρα αυτή δε θα μπορούσε να τονίζει και να υπογραμμίζει καλύτερα την παγκόσμια κατάσταση και να βρίσκει και θέση σε αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα. Άλλωστε, οι αποφάσεις αυτές δεν είναι, όπως θέλουν να νομίζουν, κάποιων άσχετων με τις τέχνες και τον πολιτισμό, έτσι απλά. Είναι επικίνδυνοι και ταγοί ενός συστήματος που θέλει τον άνθρωπο νοθρό, υποτακτικό, χωρίς βούληση, θέληση και ακρωτηριασμένο για δημιουργία και έκφραση· σε καθέναν που θέλει να εναντιωθεί και η τέχνη είναι και αυτή μια οδός.

Στις  28 Μάρτη πραγματοποιείται η πρώτη ανοιχτή συνέλευση στο θέατρο OLVIO, με παρουσία απο το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, το Σωματείο Αστικών Μη Κερδοσκοπικών Εταιριών, Σωματείο Ελλήνων Χορογράφων, ΠΟΘΑ. Παρευρίσκονται ακόμα, δημοτικοί σύμβουλοι, νομικοί, εκπρόσωποι πολιτικών παρατάξεων, δημοσιογράφοι, καθώς  και θεατρόφιλοι και άνθρωποι της τέχνης, για την ενημέρωση γύρω απο αυτή την έκρηξη σφράγισης των χώρων, με σκοπό τη συλλογή απόψεων και προτάσεων για αυτή την επικείμενη κατάσταση και ποιές μπορεί να είναι οι επόμενες κινήσεις όλων αυτών των φορέων.

Στη συνέχεια, ανακοινώνεται η πρώτη επίσημη λίστα των χώρων που σφραγίζονται, με πρώτη ημερομηνία την 2α Απριλίου, παρακαλώ, το θέατρο Ακαδήμεια, και οι επόμενες μέρες και αυτές με άλλους χώρους και δύο μαζί μέσα στη μέρα.

Μετά απο αυτό, αρχίζουν και τοποθετούνται διάφοροι περί του θέματος, πλειοψηφεί η θέση για άμεση κινητοποίηση, παρουσία όλων, σχηματίζοντας αλυσίδα έξω απο κάθε χώρο προς συμπαράσταση και αλληλεγγύη, καθώς και η ανάγκη για νομική κάλυψη και επαναπροσδιορισμό του νέου ισχύοντος νόμου, που στην ουσία καταβαραθρώνει τους μικρούς χώρους και δίνει άπλετο χώρο στους μεγαλοεπιχειρηματίες  και ομίλους που κινουν τα νήματα και μοστράρουν τον πολιτισμό που θέλουν να πουλήσουν.

Η συζήτηση ανάβει, και στον χορό μπαίνουν και δικηγόροι που απο την όλη τοποθέτησή τους βγαίνει το συμπέρασμα πως η αντίθετη πλευρά είναι καλυμμένη νομικά, αλλά και ότι πως, αν ακολουθηθεί η δικαστική οδός, σίγουρα θα είναι μακροχρόνια και μέχρι τότε θα έχουν κλείσει πολλοί χώροι. (Αλίμονο, το σύστημα έχει φροντίσει για όλα).

Τις επόμενες μέρες αποστέλλεται ένα δελτίο τύπου απο την Ένωση που απαντά στις όποιες δηλώσεις του Καμίνη περί αδειών χώρων ως θέατρα. Όπου επικρατεί μια κατάσταση τρέλας και ένα θέατρο παραλόγου, για το πόσες θέσεις πρέπει να έχει ο χώρος, αν θα είναι σταθερά τα καθίσματα, αν θα έχουν μπράτσα, πόση απόσταση θα έχει η σκηνή απο τους θεατές και άλλα πολλά τέτοια που σε κάνουν να αναρωτιέσαι ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΠΑΙΖΕΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΘΕΑΤΡΟ;

Μέσα στο επόμενο διάστημα ακολουθούν διάφορες επιστολές συμπαράστασης και στήριξης απο διάφορους φορείς, σωματεία, παρατάξεις και απλούς ανθρώπους που αγωνιούν εξίσου και αυτοί για τη μετεξέλιξη της παρουσίας των μικρών ομάδων που δίνουν ανάσα στις γειτονιές, καθώς και όλων των χώρων που συναθροίζονται και δημιουργούν.

Περνάει ένα μικρό διάστημα όπου γίνονται διάφορες συναντήσεις με αρμόδιους φορείς για τα περαιτέρω και στις 4 Απρίλη γίνεται ένα γενικό κάλεσμα -απο την ένωση πάλι-, αυτή τη φορά, έξω απο το Δημαρχιακό Μέγαρο Αθηνών, όπου στο δημοτικό συμβούλιο μπαίνει εκτάκτως και το θέμα των πολιτιστικών χώρων. Απ’ έξω έχει μαζευτεί αρκετός κόσμος, άνθρωποι της τέχνης, η ίδια η ένωση με τους εκπροσώπου της και ΜΜΕ που, κάποια από αυτά, όλο το διάστημα αυτό έφεραν το θέμα στην επικαιρότητα, στηρίζοντας φανερά πολλές φορές την πλευρά της δημοτικής αρχής. Μην ξεχνάμε πως αρκετοί καναλάρχες και παράγοντες αυτών των μέσων, στηρίζουν μια πολύ συγκεκριμένη πολιτιστική κουλτούρα και καλλιεργούν καιρό τώρα τον τρόπο διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Την είκονα συμπληρώνουν βέβαια και οι δυνάμεις καταστολής που, απο κομπάρσοι, έχουν γίνει πρωταγωνιστές σε κάθε κινητοποίηση, διαδήλωση και συνάθροιση ατόμων που διεκδικούν και αγωνίζονται.

Τελικά, το δημοτικό συμβούλιο ψηφίζει την τρίμηνη αναστολή των χώρων που δεν έχουν άδεια θεάτρου, την άμεση συγκρότηση μιας επιτροπής με πρωτοβουλία του δήμου και συμμετοχή των συντελεστών της θεατρικής τέχνης, όπου, εντος διμήνου, θα επεξεργαστούν και θα προωθήσουν στη Βουλή ενα νέο θεσμικό πλαίσιο προς ψήφιση που θα καλύπτει το σύγχρονο και πολύμορφο τοπίο των θεάτρων και των παραστασιακών χώρων. Αναμένουμε τις όποιες εξελήξεις και καθημερινά η ένωση βρίσκεται σε επαφή με  το ευρύ πολιτιστικό φάσμα του δήμου και όχι μόνο, προσπαθώντας να καταγράψει τον πολιτιστικό χάρτη της Αθήνας, τους χώρους και πού επίπτουν αυτοί, ως προς τις προδιαγραφές που θέτονται.

Το όλο παράλογο της υπόθεσης που μπορεί να εντοπίσει εύκολα κάποιος είναι πως  ο δήμος Αθηναίων, ως δεκανίκι και υπάλληλος της κυβέρνησης, ξαφνικά κόπτεται για την ασφάλεια των θεατών, όταν είναι ο ίδιος -ο δήμος- που αφήνει και πέφτουν σοβάδες στα κεφάλια μαθητών σε σχολεία της Αθήνας και όχι μόνο, που αφήνει χωρίς θέρμανση σχολεία ολόκληρα, που κόβει το ρεύμα σε οικογένειες που είναι άνεργες και δεν μπορούν να ανταποκριθούν, που υποβαθμίζει ολόκληρες περιοχές της Αθήνας, -βλεπε Μεταξουργείο- για να πέσουν μετά οι επιχειρηματίες και να αγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές, χτίζοντας  μεγάλα εμπορικά συγκροτήματα. Πρόσφατο γεγονός και αυτό στην Ακαδημία Πλάτωνος,  μια συνοικία της Αθήνας, που αντί να υπάρξει ανάπλαση της γειτονιάς, δημιουργία νέου μουσείου, που θα αναδεικνύει και την ιστορικότητα του χώρου, ο δήμος δίνει το χώρο για να χτιστεί άλλο ενα MALL, κλείνοντας  τα μικρομάγαζα και απαξιώνοντας στην ουσία τον πολιτιστικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα του πάρκου.

Είναι ο Κύριος Καμίνης και η κουστωδία του που είναι κατά των καταλήψεων, αλλά από την άλλη αφήνει να ρημάζουν τόσοι χώροι που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν παιδικοί σταθμοί, πολιτιστικά κέντρα για το λαό. Αυτά και άλλα κοσμούν τη θητεία του Καμίνη και των προκατόχων του. Σαφώς ναι στην ασφάλεια των θεάτρων, αλλά ναι και στην χρηματοδότηση του πολιτισμού, που όλο και κόβεται χρόνο με το χρόνο σε κρατικά θέατρα και ΔΗΠΕΘΕ. Είναι ο Κύριος Καμίνης και οι πολιτικές που πρεσβεύει, δίνοντας άδειες στα κέντρα μαζικής αποβλάκωσης σε γνωστούς δρόμους, όπως η Πειραιώς και η Ιερά Οδός, σε αντίθεση με τα στενά και τις γειτονιές, εκεί που χτυπάει πραγματικά η καρδιά της τέχνης, της συλλογικότητας και της έκφρασης και δημιουργίας στέλνει τα γιουσουφάκια της δημοτικής αστυνομίας να βάλει λουκέτο. Αυτή η πρεμούρα που έχει πιάσει τον Δήμο Αθηναίων, μόνο ως ύποπτη μπορεί να μεταφραστεί, έχουν μπεί μπρος οι εισπρακτικοί  μηχανισμοί, καθώς και η φίμωση της ελεύθερης σκέψης.

Επιτακτική είναι η ανάγκη για συσπείρωση και επαγρύπνιση όλου του κόσμου. Μας αφορά όλους. Δεν είναι ξέχωρο κομμάτι από τα μαγαζιά που κλείνουν, από τις απολύσεις τόσων εργατών και εργαζομένων σε όλους τους κλάδους. Δεν είναι άσχετο με την διακοπή ρεύματος σε τόσες οικογένειες. Είναι συνυφασμένο με τα τόσα παιδιά που υποσιτίζονται σε παιδικούς σταθμούς και σχολεία· με τα τόσα κτήρια που υπάρχουν και δεν δίνονται στη διάθεση των κατοίκων· που τόσες και τόσες άστεγες καλλιτεχνικές ομάδες μοχθούν για να βρούν χώρους να στεγάσουν τις δραστηριότητές τους, μαζεύοντας από το υστέρημα τους η καθεμία, ώστε να νοικιάσουν ένα χώρο, ίσα ίσα για τις πρόβες τους.

Το έργο γράφεται μέρα με την μέρα
Ρόλος υπάρχει για τον καθένα
Η παράσταση είναι με ελεύθερη είσοδο
Μπορεί να γίνει sold out