Θέατρο τη Δευτέρα: «Χτυποκάρδια στο θρανίο» του Αλέκου Σακελλάριου
Η δημοφιλής κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου, με τον αγαπημένο μας Κώστα Βουτσά σε έναν από τους τελευταίους του ρόλους.
Η δημοφιλής κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου, ως ταινία «μεγάλωσε» γενιές με τις αμέτρητες επαναλήψεις της από την κρατική και ιδιωτική τηλεόραση. Η ταινία προβλήθηκε στους κινηματογράφους το 1963, με πολύ μεγάλη επιτυχία, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο ρόλο του κακομαθημένου πλουσιοκόριτσου Λίζας Πετροβασίλη που ερωτεύεται τον καθηγητή της Πάνο Φλωρά-Δημήτρη Παπαμιχαήλ, και πλειάδα σημαντικών ηθοποιών. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε ανεβεί για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή.
Η παράσταση που παρουσιάζει σήμερα η στήλη δεν ανήκει στη σειρά που προβλήθηκαν από την ΕΡΤ και “το θέατρο της Δευτέρας”. Ανέβηκε στο θέατρο «Ήβη» τη σεζόν 2018 – 2019 και προβλήθηκε από την τηλεόραση του ΑΝΤ1, στις 29 του Φλεβάρη 2020, στη μνήμη του Κώστα Βουτσά, που είχε φύγει από τη ζωή τρεις μέρες νωρίτερα.
Ο “καθηγητής” Κώστας Βουτσάς στην κωμωδία «Χτυποκάρδια στο θρανίο» του Αλέκου Σακελλάριου
Στην παράσταση που ανέβηκε με τη συνοδεία της πρωτότυπης μουσικής του Μάνου Χατζιδάκι, παίζουν οι ηθοποιοί: Κώστας Βουτσάς, Μάρω Κοντού, Νίκος Γαλανός, Κατερίνα Γερονικολού, Ορέστης Τζιόβας, Νίκος Γαλανός, Σοφία Βογιατζάκη, Νίκη Παλληκαράκη, Αλεξάνδρα Ταβουλάρη, Ιζαμπέλα Μπαλτσαβιά, Ελευθερία Παρασκευά, Κατερίνα Καρατζοπούλου, Υρώ Μακρή, Ζένια Μπονάτσου, Ελεάννα Φινοκαλιώτη, Αναστασία Σκοπελίτη. Διασκευή, σκηνοθεσία, επιμέλεια: Λάκης Λαζόπουλος
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
