Θέατρο τη Δευτέρα: «Δόνα Ροζίτα» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα
«Ένα άνθος που είναι κόκκινο το πρωί, πιο κόκκινο το μεσημέρι, άσπρο το βράδυ και μαραίνεται τη νύχτα…»
Η Ροζίτα είναι ένα νέο όμορφο κορίτσι που ζει σε μια κλειστή κοινωνία με αυστηρή θρησκευτική προσήλωση. Ο μόνος τρόπος να ξεφύγει από τον καταπιεστικό χώρο του σπιτιού της είναι να παντρευτεί. Όμως, ο αρραβωνιαστικός που περιμένει για πάρα πολλά χρόνια δεν θα έρθει ποτέ. Έτσι, τα χρόνια παρέρχονται και η Ροζίτα μένει γεροντοκόρη. Ο Λόρκα γράφει για την ηρωίδα του: «Ένα άνθος που είναι κόκκινο το πρωί, πιο κόκκινο το μεσημέρι, άσπρο το βράδυ και μαραίνεται τη νύχτα. Το άνθος αυτό είναι το σύμβολο της ιδέας που θέλησα να εκφράσω, σύμβολο που η ηρωίδα μου, θα πραγματώσει όχι μια μονάχα φορά μέσα στο έργο». (Πληροφορίες από ΚΘΒΕ)
Η θεατρική παράσταση προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1985, στο πλαίσιο της εκπομπής της ΕΡΤ «Το Θέατρο της Δευτέρας».
Μετάφραση – διασκευή: Αλέξης Σολωμός. Σκηνοθεσία: Ερρίκος Ανδρέου. Μουσική: Βασίλης Τενίδης. Σκηνικά – κοστούμια: Γιάννης Καρύδης
Παίζουν: Ελένη Ζαφειρίου, Ελένη Χατζηαργύρη, Σπύρος Κωνσταντόπουλος, Νόρα Βαλσάμη, Θάνος Καληώρας, Γιώργος Γεωγλερής, Λέλα Νενεδάκη, Άγγελος Γιαννούλης, Τάνια Καψάλη, Έλενα Φωτεινάκη, Δήμητρα Γεννηματά, Μαίρη Τζοβάρα, Βανέσα Τζελβέ, Θεοφανώ Γκιόκα.
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6
1 Trackback