Θέατρο τη Δευτέρα: «Έχετε γεια βρυσούλες» των Αλ. Σακελλάριου, Γ. Μακρή, Π. Σκουρολιάκου, Α. Χατζησοφιά
Καλοκαιρινό βράδυ Δευτέρας και είπαμε… να πάμε επιθεώρηση.
Την αυγή της δεκαετίας του ’90 προβλήθηκε από την ΕΡΤ και τη σειρά «Το θέατρο της Δευτέρας» το έργο «Έχετε γεια βρυσούλες» σε κείμενα του μεγάλου Αλέκου Σακελλάριου και των Γιάννη Μακρή, Πάνου Σκουρολιάκου, Άννας Χατζησοφιά. Πρόκειται για μια αξιόλογη παραγωγή, με καλογραμμένα σκετς που χαρίζουν απλόχερα γέλιο, στην οποία πρωταγωνιστούν μερικοί από τους πιο γνωστούς και καταξιωμένους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου, συνοδεύεται μουσικά από ζωντανή ορχήστρα που διευθύνει ο μεγάλος συνθέτης και μαέστρος Γιώργος Κατσαρός, και τραγουδούν και χορεύουν γνωστοί καλλιτέχνες.
Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά): Άννα Βαγενά, Γιάννης Βογιατζής, Ελένη Γερασιμίδου, Χρυσούλα Διαβάτη, Αντώνης Καφετζόπουλος, Δημήτρης Κοντογιάννης, Γιώργος Κωνσταντής, Κατιάνα Μπαλανίκα, Γιάννης Μποσταντζόγλου, Τάσος Παλαντζίδης, Πάνος Σκουρολιάκος, Μαρία Σπαντιδάκη, Γιάννης Σμυρναίος, Μαίρη Χρονοπούλου.
Η αγαπημένη μας Ελένη Γερασιμίδου πρωταγωνιστεί στην επιθεώρηση «Έχετε γεια βρυσούλες» των Αλ. Σακελλάριου, Γ. Μακρή, Π. Σκουρολιάκου, Α. Χατζησοφιά
Συμμετέχουν: Χρήστος Αβραμούδας, Πέτρος Αυγερινός, Νίκος Δούκας, Μαριέττα Ζερβού, Λούλα Καναρέλη, Θάνος Κανούσης, Νίκος Μαγδαληνός, Γιώργος Στριφτάρης, Χριστίνα Συμεωνίδη.
Τραγουδούν: Κωνσταντίνα, Μανώλης Λιδάκης, Χριστιάνα. Χορεύουν: Ελίζα Πάλλη, Zoltan Aregus. Χορογραφίες: Γιάννης Φλερύ. Μουσική – Διεύθυνση ορχήστρας: Γιώργος Κατσαρός. Σκηνικά: Βασίλης Τσιρογιάννης. Κοστούμια: Κλεοπάτρα Δίγκα. Σκηνοθεσία: Σταμάτης Χονδρογιάννης.
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
