Θέατρο τη Δευτέρα: «Εκάβη» του Ευριπίδη
Την παράσταση του 1987, που προβλήθηκε από την ΕΡΤ, σκηνοθέτησε ο Αλέξης Σολωμός, ενώ πρωταγωνιστεί η Άννα Συνοδινού. Τη μετάφραση του έργου έκανε ο Τάσος Ρούσσος, τη μουσική έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης και τα σκηνικά επιμελήθηκε ο Γιάννης Τσαρούχης.
Η Εκάβη είναι τραγωδία που έγραψε ο Ευριπίδης και διδάχθηκε το 425 π.Χ. Διακρίνεται σε δύο μέρη, το μεν πρώτο μέρος εκτυλίσσεται στον τύμβο του Αχιλλέα όπου και θυσιάζεται η κόρη του Πριάμου και της Εκάβης Πολυξένη. Στο δεύτερο μέρος η Εκάβη εκδικείται τον βασιλέα των Θρακών Πολυμήστορα που είχε φονεύσει τον γιο της Πολύδωρο.
Την παράσταση του 1987, που προβλήθηκε από «Το θέατρο της Δευτέρας», στην ΕΡΤ, σκηνοθέτησε ο Αλέξης Σολωμός, ενώ πρωταγωνιστεί η Άννα Συνοδινού. Τη μετάφραση του έργου έκανε ο Τάσος Ρούσσος, τη μουσική έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης και τα σκηνικά επιμελήθηκε ο Γιάννης Τσαρούχης. Κοστούμια: Ιωάννα Παπαντωνίου. Τηλεοπτική σκηνοθεσία: Σταμάτης Χονδρογιάννης.
Η Άννα Συνοδινού στην «Εκάβη» του Ευριπίδη
Παίζουν: Άννα Συνοδινού (Εκάβη), Νίκος Τζόγιας (Πολυμήστορας), Γιάννης Βόγλης (Αγαμέμνονας), Θόδωρος Μορίδης (Ταλθύβιος), Τάκης Χρυσικάκος (Οδυσσέας), Πίτσα Καπιτσινέα (τροφός), Μάνια Τεχριτζόγλου (Πολυξένη/χορός), Κατερίνα Βακαλοπούλου (χορός), Δέσποινα Δρεπανιά (χορός), Μάρα Κουκουλά (χορός), Βάγια Κωφού (χορός), Ρίτα Λαγοπούλου (χορός), Λ. Μπότση (χορός), Γιάννα Νικολοπούλου (χορός), Τατιάνα Παπαμόσχου (χορός), Μελίσσα Στοϊλη (χορός), Εύα Στυλάντερ (χορός), Μαρία Συλλοπούλου (χορός), Έλλη Χαραλάμπους (χορός), Κ. Χώτου (χορός), Δημήτρης Ποταμίτης (φωνή Πολύδωρου).
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
