Θέατρο τη Δευτέρα: «Ένα καπέλο γεμάτο βροχή» του Μάικλ Γκάτσο
Έργο πρωτοποριακό στην εποχή του (1955) και διαχρονικό στη θεματολογία του, το οποίο προκάλεσε το θεατρικό κόσμο, σπάζοντας ταμπού και προκαταλήψεις με τη ρεαλιστική και ανθρώπινη ματιά του συγγραφέα πάνω στο πρόβλημα του εθισμού στα ναρκωτικά.
«Ένα έργο πρωτοποριακό στην εποχή του (1955) και διαχρονικό στη θεματολογία του, το οποίο προκάλεσε το θεατρικό κόσμο, σπάζοντας ταμπού και προκαταλήψεις με τη ρεαλιστική και ανθρώπινη ματιά του συγγραφέα πάνω στο πρόβλημα του εθισμού στα ναρκωτικά. Ρίχνει φως πάνω στις μοιραίες επιπτώσεις του εθισμού που ταράζουν συθέμελα τις ανθρώπινες σχέσεις.
Κεντρικός ήρωας του έργου είναι ο Τζόνι, ο οποίος επιστρέφει σε μια απρόσωπη μεγαλούπολη εθισμένος στα ναρκωτικά εξαιτίας της αιχμαλωσίας του σε έναν πόλεμο κάπου μακριά. Μετά από μια σύντομη αποτοξίνωση παγιδεύεται ξανά, αδυνατώντας να ενταχθεί στον ιστό μιας κοινωνίας σε κρίση, που έχει χάσει τις αξίες της και παραπαίει μέσα στη σύγχυση και το μηδενισμό.
Η Βέρα Κρούσκα και ο Γιάννης Κατράνης στο θεατρικό «Ένα καπέλο γεμάτο βροχή» του Μάικλ Γκάτσο
Μόνη του διέξοδος φαίνεται να είναι η οικογένειά του, ή ό,τι έχει απομείνει από αυτήν. Εκεί θα στραφεί για να βρει τη δύναμη να αγωνιστεί και να βγει νικητής, κερδίζοντας τη χαμένη του πίστη και την ελπίδα για το μέλλον». (Ριζοσπάστης, 8/11/2013)
Το έργο προβλήθηκε το 1980, από την ΕΡΤ, στην εκπομπή «Το θέατρο της Δευτέρας».
Μετάφραση: Πόπη Δανιήλ. Σκηνικά: Γιώργος Ανεμογιάννης. Τηλεσκηνοθεσία: Στέλιος Ράλλης. Σκηνοθεσία: Κώστας Ασημακόπουλος. Παίζουν: Χρήστος Δακτυλίδης, Γιάννης Κατράνης, Βέρα Κρούσκα, Γιώργος Κυρίτσης, Μάκης Πανώριος, Θάνος Καληώρας, Κώστας Αρζόγλου, Άννα Μακράκη.
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
