Θέατρο τη Δευτέρα: «Λίβινγκ ρουμ» του Γκράχαμ Γκριν
Η θεατρική παράσταση «Λίβινγκ ρουμ» του Άγγλου μυθιστοριογράφου και θεατρικού συγγραφέα Γκράχαμ Γκριν (1904-1991), σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου: Το ερωτικό δράμα μιας νεαρής κοπέλας που εκτυλίσσεται σε θρησκόληπτο περιβάλλον.
Η θεατρική παράσταση «Λίβινγκ ρουμ» του Άγγλου μυθιστοριογράφου και θεατρικού συγγραφέα Γκράχαμ Γκριν (1904-1991), σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου, μεταδόθηκε για πρώτη φορά το 1976, από την ΕΡΤ, στο πλαίσιο της σειράς εκπομπών «Το Θέατρο της Δευτέρας».
«Το έργο παρουσιάζει το ερωτικό δράμα μιας νεαρής κοπέλας που εκτυλίσσεται σε θρησκόληπτο περιβάλλον. Η υπόθεση διαδραματίζεται στο λίβινγκ ρουμ της οικογένειας Μπράουν. Η Ροζ, η ορφανή ανιψιά τους, χάνει τους γονείς της και εγκαθίσταται στο σπίτι των θείων της. Οι τρεις ηλικιωμένοι θείοι της ζουν με το φόβο του θανάτου και την προκατάληψη, κλειδώνοντας κάθε φορά τους χώρους του σπιτιού που έχει συμβεί το αναπόφευκτο γεγονός. Ο μόνος χώρος που δεν θυμίζει δυσάρεστες αναμνήσεις είναι το λίβινγκ ρουμ του σπιτιού.
Ο παράνομος έρωτας της νεαρής Ροζ με τον ήδη παντρεμένο Μάικλ Ντένις, ψυχολόγο και διαχειριστή της διαθήκης της, ωθεί τη θεία Έλεν να χρησιμοποιήσει όλα τα τεχνάσματα, προκειμένου η ανιψιά της να παραμείνει στο σπίτι. Συλλογισμοί, για την ύπαρξη του Θεού και τον ανθρώπινο πόνο, οδηγούν τη Ροζ σε πράξη απελπισίας. Οι τρεις ηλικιωμένοι εγκαταλείπουν το λίβινγκ ρουμ, όταν η νεαρή ανιψιά τους επιλέγει να αφήσει εκεί την τελευταία της πνοή».
Σκηνοθεσία: Γιώργος Θεοδοσιάδης. Παίζουν: Ματίνα Καρρά, Γιάννης Κάσδαγλης, Ηρώ Κυριακάκη, Μαργαρίτα Γεράρδου, Αδαμάντιος Λεμός, Μαίρη Λαλοπούλου, Ρίτα Μουσούρη.
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.