Θέατρο τη Δευτέρα: «Το μεγάλο χριστουγεννιάτικο τραπέζι» του Θόρντον Ουάιλντερ
Ακολουθώντας το πνεύμα των ημερών, η στήλη παρουσιάζει το έργο του Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα και μυθιστοριογράφου Θόρντον Ουάιλντερ (1897-1975) «Το μεγάλο χριστουγεννιάτικο τραπέζι».
Το έργο του Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα και μυθιστοριογράφου Θόρντον Ουάιλντερ (1897-1975) «Το μεγάλο χριστουγεννιάτικο τραπέζι» παρουσιάζει σήμερα η στήλη, ακολουθώντας το πνεύμα των ημερών.
Κάθε Χριστούγεννα η οικογένεια μαζεύεται παραδοσιακά γύρω από το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Τα χρόνια περνούν, οι άνθρωποι πεθαίνουν, φεύγουν, χάνονται, άλλοι γεννιούνται, άλλοι παντρεύονται, όλοι μεγαλώνουν. Η οικογενειακή θαλπωρή, οι καυγάδες, τα πάθη, οι φιλοδοξίες, οι επιτυχίες και οι αποτυχίες. Και όλα αυτά ενώ η ζωή και η ιστορία προχωρούν…
«Το μεγάλο χριστουγεννιάτικο τραπέζι» του Θόρντον Ουάιλντερ
Η παράσταση πρωτοπροβλήθηκε από την ΕΡΤ το 1987, στα πλαίσια της εκπομπής « Το θέατρο της Δευτέρας».
Μετάφραση έργου: Ιώ Μαρμαρινού. Θεατρική σκηνοθεσία: Λάμπρος Κωστόπουλος. Τηλεοπτική σκηνοθεσία: Κώστας Ζωγόπουλος. Σκηνικά – κοστούμια – μουσική επιμέλεια: Έλλη Σολομωνίδη – Μπαλάνου
Ηθοποιοί: Μαρία Αλκαίου, Λάζαρος Ανδριώτης, Τιτίκα Βλαχοπούλου, Δημήτρης Καραμπέτσης, Τρύφων Καρατζάς, Βάσω Κοτσίρη, Χλόη Λιάσκου, Μαρία Μοσχολιού, Μάκης Ρευματάς, Φίλιππος Σοφιανός, Έφη Ροδίτη.
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
