Θέατρο τη Δευτέρα: «Νταντάδες» του Γιώργου Σκούρτη

Με αφορμή το θλιβερό άγγελμα του θανάτου, σήμερα, του λογοτέχνη – θεατρικού συγγραφέα Γιώργου Σκούρτη, η Κατιούσα παρουσιάζει το έργο του «Νταντάδες».

«Οι νταντάδες» ήταν το έργο με το οποίο ο Γ. Σκούρτης πρωτοεμφανίστηκε, νεαρός το 1970, στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Το έργο είχε σκηνοθετήσει τότε ο Γιώργος Λαζάνης.

«Έργο που στην αντίληψη του κοινού λειτούργησε ως συγκαλυμμένη, λόγω της λογοκρισίας, αλληγορία κατά του καθεστώτος της χούντας. Σήμερα, σαράντα χρόνια μετά, αυτό το σημαντικότατο έργο του Σκούρτη, παραμένει και θα παραμένει μια – εν είδει «θεάτρου του παραλόγου» – μια διαχρονική και επίκαιρη υπαινικτική αλληγορία ενάντια σε κάθε καθεστώς που καταπιέζει, εκμεταλλεύεται τις βιοποριστικές ανάγκες και τα όνειρα των ανίσχυρων ανθρώπων, διαφθείρει και εξαγοράζει συνειδήσεις, τις αναγκάζει να το προσκυνούν, παίρνει στην υπηρεσία του ακόμα και «φτωχοδιάβολους», για να επιβάλλει και να διατηρήσει τη «θανατίλα» της εξουσίας του, γεννά και χρηματίζει την προδοσία, με τη μέθοδο του «διαίρει και βασίλευε» συντρίβει ακόμα και ισχυρούς ανθρώπινους δεσμούς και εξοντώνει ανθρώπινες ζωές», σημειώνει το 2011 σε κριτική της στο Ριζοσπάστη η «Θυμέλη» (Αριστούλα Ελληνούδη).

Ο Θύμιος Καρακατσάνης πρωταγωνιστεί στο έργο «Νταντάδες» του Γιώργου Σκούρτη

Το έργο παρουσιάστηκε το 1982 από την τηλεοπτική εκπομπή «Το θέατρο της Δευτέρας», με τους Θύμιο Καρακατσάνη, Κώστα Μεσσάρη και Γιώργο Κοτανίδη. Θεατρική σκηνοθεσία: Γιώργος Σκούρτης. Τηλεοπτική σκηνοθεσία: Στέλιος Ράλλης. Μουσική επιμέλεια: Ανακρέων Παπαγεωργίου. Σκηνικά – κοστούμια: Γιάννης Λέκκος.

«Ο Σκούρτης με μεγάλη μαστοριά έπλασε τρία πρόσωπα, με κοινότατα ονόματα – πλην σαφέστατα σύμβολα (που όπως ο ίδιος λέει, θυμίζουν τον Καραγκιόζη, τον Χατζηαβάτη και τον Βεζίρη). Δυο φτωχοδιάβολοι, φίλοι από παιδιά, ο Πέτρος (πιο ατίθασο μυαλό, ολίγον Καραγκιόζης) και ο Παύλος (ανάλογο του Χατζηαβάτη), κουρελήδες, άφραγκοι, πεινασμένοι κι άστεγοι, πρώην τρόφιμοι φυλακής για παραβατικότητα, πέφτουν στο δόκανο ενός αγνώστου, του Σταύρου (Βεζίρης) τους δίνει «στέγη» και «δουλειά» στο «σπίτι» του. Τους προσλαμβάνει ως «νταντάδες» της «συμβίας» του. Κι εκείνοι, ανυποψίαστοι, δέχονται. Μέχρι που διαπιστώνουν ότι τρώνε, πίνουν, πληρώνονται καλά, για να «λιβανίζουν» – κλεισμένοι σε μια αλλιώτικη «φυλακή» από την οποία δεν μπορούν να βγουν – μια αποτρόπαια «μούμια». Την πτωματώδη εξουσία. Ο Πέτρος, μην αντέχοντας αυτή τη «φυλακή» καταφέρνει να διαφύγει, ενώ ο Παύλος, για το χρήμα, αυτοταπεινώνεται, προδίδει το φίλο του και συνεχίζει να σέρνεται στα πόδια της εξουσίας»…

Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.

Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.

Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.

Δείτε εδώ όλες τις παραστάσεις του “Θεάτρου τη Δευτέρα”