Θέατρο τη Δευτέρα: «Ο Αρχοντοχωριάτης» του Μολιέρου (2)
Η πιο διάσημη ίσως κωμωδία του Μολιέρου, με τον Κώστα Βουτσά αυτή τη φορά στο ρόλο του «Αρχοντοχωριάτη»
Την πιο διάσημη ίσως κωμωδία του Μολιέρου «Ο Αρχοντοχωριάτης» με τον Ανδρέα Φιλιππίδη στον επώνυμο ρόλο (μετάφραση – σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου) παρουσίασε η στήλη τον Απρίλη του 2020. Πρόκειται για παράσταση που μεταδόθηκε για πρώτη φορά το 1977, από την ΕΡΤ, στο πλαίσιο της σειράς εκπομπών «Το Θέατρο της Δευτέρας» (μπορείτε να τη δείτε εδώ).
Μέσα από αυτή την «κωμωδία-μπαλέτο», που ο ίδιος ο Μολιέρος την έχει χαρακτηρίσει ένα είδος μιούζικαλ της εποχής της, ο συγγραφέας προχωρεί σε μια καυστική σάτιρα του νεοπλουτισμού και της αστικής τάξης που προσπαθεί να μιμηθεί την υψηλή κοινωνία, μαϊμουδίζοντας τρόπους, συνήθειες και συμπεριφορές φτάνοντας στα όρια του γελοίου.
Σήμερα η στήλη παρουσιάζει μια παράσταση που ανέβηκε 25 χρόνια αργότερα, την περίοδο 1992-93 στο θέατρο Περοκέ, με τον Κώστα Βουτσά αυτή τη φορά στο ρόλο του «Αρχοντοχωριάτη», και που προβλήθηκε το 1994 από την τηλεόραση του ΑΝΤ1.
Μετάφραση: Παρασκευή Καραγιαννίδου. Σκηνοθεσία: Κώστας Μπάκας. Τηλεσκηνοθεσία: Γιώργος Φίλης.
Παίζουν: Κώστας Βουτσάς, Πέτρος Φυσσούν, Χρυσούλα Διαβάτη, Θάνος Καληώρας, Θάνος Παπαδόπουλος, Έφη Μουρίκη, Μανώλης Πουλιάσης, Αρετή Ζαχαριάδου, Πάνος Κορκοτάς, Κώστας Παγώνης, Γιώργος Βάσος, Βάνα Ζάκα, Βασίλης Ζωνόρος, Δημήτρης Παλαιοχωρίτης, Γιώτα Κουνδουράκη, Κώστας Φλωκατούλας, Παντελής Κοντογιάννης.
Στον «Αρχοντοχωριάτη», ο σημερινός θεατής εύκολα μπορεί να αναγνωρίσει στο πρόσωπο του κου Ζουρντέν, πολλά ομοιότυπα της σύγχρονης κοινωνικής ζωής αλλά και να βρει αναλογίες με την εποχή μας, μέσα από τη σάτιρα που παραμένει αναλλοίωτη…
Δείτε την παράσταση:
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ, καθώς και άλλες παραστάσεις.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.