Θέατρο τη Δευτέρα: «Ο φονιάς», του Μήτσου Ευθυμιάδη
«Ο φονιάς» είναι από τα σημαντικότερα έργα της μεταπολιτευτικής περιόδου και γενικότερα της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας, ως προς τη γραφή, αλλά και την κοινωνική του θέση.
«Ο φονιάς» είναι από τα σημαντικότερα έργα της μεταπολιτευτικής περιόδου και γενικότερα της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας, ως προς τη γραφή, αλλά και την κοινωνική του θέση.
Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε από τη Θεατρική Σκηνή του Αντώνη Αντωνίου το 1981, ενώ το 1991 προβλήθηκε από την ΕΡΤ μέσα από τη σειρά το «Θέατρο της Δευτέρας». Στο σαλόνι της αδελφής του, ο Σάββας (Αντώνης Αντωνίου) και ο Ταρζάν (Θέμης Μάνεσης), πρώην συγκρατούμενοι στις φυλακές, προχωρούν σ’ ένα ανελέητο ξεκαθάρισμα λογαριασμών, μέχρι να λάμψει η αλήθεια, αδιαφορώντας για το πόσο κακό θα προκαλέσει αυτό στους γύρω τους.
Ο Μήτσος Ευθυμιάδης γεννήθηκε στην το 1945. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, την οποία όμως δεν τελείωσε, για να ασχοληθεί με τη θεατρική συγγραφή. Οπως έλεγε συχνά, «το έβαλα στα πόδια από τη σχολή για να μην αργήσω στο ραντεβού μου με τη λογοτεχνία». Η πρώτη συγγραφική του εμφάνιση έγινε το 1975 με την εξαιρετική πολιτικοϊστορική σάτιρα, εμπλουτισμένη με καυστικά τραγούδια, «Οι προστάτες», την οποία ανέβασε στο «Θέατρο Τέχνης» ο ίδιος ο Κάρολος Κουν, με μουσική του Χρήστου Λεοντή. Με το έργο αυτό ο Μ. Ευθυμιάδης γέννησε πολλές ελπίδες για τη συγγραφική του πορεία. Ελπίδες που αυξήθηκαν με τα δύο επόμενα έργα του, «Ο Φώντας», το οποίο ανέβασε ο Θανάσης Παπαγεωργίου στη «Στοά» (1977-1978), και «Ο φονιάς», το οποίο ανέβασε με μεγάλη επιτυχία η «Θεατρική Σκηνή» του Αντώνη Αντωνίου (1981-1983). Μετά από δεκαπέντε χρόνια συγγραφικής σιωπής, το 1997, ο Μήτσος Ευθυμιάδης «επανήλθε» με ένα εν πολλοίς αυτοβιογραφικό, σκληρής και αποκαλυπτικής κοινωνικής αλήθειας δράμα, το «Πέρα από τη νύχτα», του οποίου το ανέβασμα εμπιστεύτηκε στον Γιάννη Καλατζόπουλο. Το έργο παρουσιάστηκε στο θέατρο «Πολύτεχνο». Ασχολήθηκε επίσης με τη σκηνοθεσία ανεβάζοντας στο θέατρο «Πολυθέαμα» των Ιωαννίνων τους «Εμιγκρέδες» του Μρόζεκ και τα «Περιμένοντας τον Γκοντό» και «Τέλος του παιχνιδιού» του Μπέκετ. Εχει μεταφράσει Αριστοφάνη («Ιππής») και Αισχύλο («Προμηθέας Δεσμώτης»), ενώ έχει γράψει και ένα μυθιστόρημα («Μοιραία σχέση»). Έφυγε από τη ζωή το 2003.
Θεατρική σκηνοθεσία: Διαγόρας Χρονόπουλος // Τηλεοπτική σκηνοθεσία: Πολ Σκλάβος // Σκηνικά – Κοστούμια : Γιάννης Λεκκός // Μουσική: Γιώργος Παπαδάκης
Παίζουν: Αντώνης Αντωνίου, Θέμης Μάνεσης, Ντίνος Λύρας, Χριστίνα Σιμοπούλου
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.