Θέατρο τη Δευτέρα: «Ο θείος Βάνιας» του Αντόν Τσέχοφ
Σε ένα περιβάλλον παρακμής, της Τσαρικής Ρωσίας, περιβάλλον εκμετάλλευσης αφελών από πονηρούς, ανούσιας, βαλτωμένης ζωής, ανεκπλήρωτων επιθυμιών και υπαρξιακής μοναξιάς κινούνται τα πρόσωπα στο «Θείο Βάνια».
Εξαιρετικός γιατρός, γνώστης – και εξ επαγγέλματος – της ρώσικης ψυχολογίας, αλλά και των προβλημάτων και φαινομένων της τσαρικής Ρωσίας, ο Τσέχοφ με το πεζογραφικό και θεατρικό έργο του έγινε ο μέγιστος «ανατόμος» της σαπισμένης ρωσικής κοινωνίας του καιρού του και «προάγγελος» της ανάγκης ύπαρξης μιας διαφορετικής κοινωνίας.
Σε ένα περιβάλλον παρακμής, περιβάλλον εκμετάλλευσης αφελών από πονηρούς, ανούσιας, βαλτωμένης ζωής, ανεκπλήρωτων επιθυμιών και υπαρξιακής μοναξιάς κινούνται τα πρόσωπα στο «Θείο Βάνια». Ο κηφήνας, «επιφανής» πανεπιστημιακός Σερεμπριάκοφ, κληρονόμος της κτηματικής περιουσίας της πρώτης αλλά πεθαμένης γυναίκας του, με την πολύ νεότερή του και όμορφη δεύτερη γυναίκα του, την Ελένα, καλοζεί χάρη στον ακάματο αγροτικό μόχθο του εργένη, στερημένου τον έρωτα, κουνιάδου του Βάνια και της μοναχοκόρης του (από τον πρώτο γάμο) Σόνιας, ερωτευμένης χωρίς ελπίδα ανταπόκρισης με τον περιοδεύοντα σε όλη την επαρχία, γιατρό Αστρόφ (πρόσωπο που παραπέμπει στον συγγραφέα). Ο Αστρόφ είναι το μόνο πρόσωπο, που δίνει νόημα στη μοναχική ζωή του, ονειρευόμενος μια άλλη Ρωσία που θα σέβεται και θα προστατεύει τον άνθρωπο και τη φύση. Η τσεχοφική «τοιχογραφία» αναλογεί στη σύγχρονη κοινωνία, απολύτως μάλιστα, σημειώνει για το έργο η Θυμέλη (Αριστούλα Ελληνούδη) στο Ριζοσπάστη.
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6
1 Trackback