Θέατρο τη Δευτέρα: «Ο βασιλικός» του Αντώνη Μάτεση
«Ο βασιλικός» είναι το μοναδικό θεατρικό έργο του Αντώνη Μάτεση και ανήκει στα πιο λαμπρά έργα της νεοελληνικής δραματουργίας. Αντανακλά τις κοινωνικές συγκρούσεις της εποχής, ανάμεσα στους φεουδάρχες και στην ανερχόμενη αστική τάξη.
«Ο βασιλικός» είναι το μοναδικό θεατρικό έργο του Αντώνη Μάτεση και ανήκει στα πιο λαμπρά έργα της νεοελληνικής δραματουργίας.
Ο Αντώνης Μάτεσης (1794 – 1875), γεννημένος στη Ζάκυνθο, ανήκει στην επτανησιακή σχολή και υπήρξε σύγχρονος και φίλος του Σολωμού. Το έργο «Ο βασιλικός» το έγραψε το 1830 και για πρώτη φορά εκδόθηκε στη Ζάκυνθο το 1859. Είναι ένα κοινωνικό δράμα σε πέντε πράξεις, που αντανακλά τις κοινωνικές συγκρούσεις της εποχής, ανάμεσα στους φεουδάρχες και στην ανερχόμενη αστική τάξη. Αν και η υπόθεση τοποθετείται στα 1712, ο Μάτεσης θέτει ζητήματα που απορρέουν από βιώματα της εποχής του 1830. Ο ίδιος χαρακτηρίζει το έργο «ιστορική μυθιστοριογραφία δραματικώς παριστανομένη».
Ιάκωβος Ψαρράς και Χρήστος Δοξαράς στο έργο «Ο βασιλικός» του Αντώνη Μάτεση
Η παράσταση προβλήθηκε από την ΕΡΤ, το 1976, στα πλαίσια της εκπομπής «Το θέατρο της Δευτέρας», σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου.
Παίζουν οι ηθοποιοί: Μάκης Ρευματάς, Ματίνα Καρρά, Ιάκωβος Ψαρράς, Ρίτα Μουσούρη, Λουίζα Ποδηματά, Δάνης Κατρανίδης, Γιώργος Γεωγλερής, Χρήστος Δοξαράς, Ντίνος Δουλγεράκης, Τάσος Κωστής, Αγαπητός Μανδαλιός, Δημήτρης Μητσόπουλος, Νίκος Γαροφάλλου, Μαίρη Σαουσοπούλου, Δώρος Κυριακίδης, Σοφοκλής Πέππας, Νίκος Κατερτζόγλου, Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, Δημήτρης Κωνσταντινίδης, Σταύρος Ντάφλος, Πάμπος Ξουφαρίδης, Αλέξης Χάικος.
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
