Θέατρο τη Δευτέρα: «Οι παίκτες» του Νικολάι Γκόγκολ
Όταν η εξάρτηση κυλάει στο αίμα, ο έλεγχος χάνεται και, τότε, και ο πιο ικανός μπορεί να ταπεινωθεί… Η κλασική, αριστουργηματική σάτιρα του Γκόγκολ απεικονίζει την παρακμή, τη διαφθορά και την απάτη που επικρατούσε στην τσαρική Ρωσία στα μέσα του 19ου αιώνα.
Η κλασική, αριστουργηματική σάτιρα του Γκόγκολ «Οι παίκτες», απεικονίζει την παρακμή, τη διαφθορά και την απάτη που επικρατούσε στην τσαρική Ρωσία στα μέσα του 19ου αιώνα.
Σ’ ένα φτηνό ξενοδοχείο μιας μικρής επαρχιακής πόλης, εμφανίζεται ένας έμπειρος χαρτοπαίχτης, που έχει αναγάγει τη χαρτοπαιξία σε υψηλή τέχνη απάτης. Η άφιξή του στο ξενοδοχείο και η συνάντησή του με τρεις, επίσης, σεσημασμένους χαρτοκλέφτες, σηματοδοτεί την έναρξη ενός παιχνιδιού γεμάτου ανταγωνισμούς, συμμαχίες, εκπλήξεις και ανατροπές. Σ’ ένα περιβάλλον διαφθοράς είναι δυνατά τα πάντα.
Μια άγρια κωμωδία, ένα απολαυστικό σχόλιο για τον «κλέψαντα του κλέψαντος» και το πάθος του τζόγου από τον ιδιοφυή Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ. Στο έργο, που ξετυλίγεται σταδιακά, όπως και η στρατηγική ενός ικανού χαρτοπαίκτη, ο συγγραφέας σχολιάζει με σκληρό χιούμορ και εκθέτει χωρίς οίκτο τη γελοιότητα των αρρωστημένων προσώπων του. Όταν η εξάρτηση κυλάει στο αίμα, ο έλεγχος χάνεται και, τότε, και ο πιο ικανός μπορεί να ταπεινωθεί.
Η παράσταση με τη σκηνοθεσία των Χρήστου Τσάγκα και Κώστα Κατσαρόπουλου (τηλεσκηνοθεσία) προβλήθηκε το 1986 από την ΕΡΤ στο πλαίσιο της εκπομπής «Το θέατρο της Δευτέρας».
Μετάφραση: Πάγια Βεάκη. Μουσική: Ζακ Μεναχέμ. Σκηνικά – κοστούμια: Θέμος Μάιπας
Παίζουν οι ηθοποιοί: Λάμπρος Τσάγκας, Βασίλης Κεχαγιάς, Φραγκούλης Φραγκούλης, Τάσος Παπαδάκης, Νίκος Λυκομήτρος, Μιχάλης Μητρούσης, Κυριάκος Κατριβάνος, Δημήτρης Θεοδώρου, Χρήστος Τσάγκας.
Δείτε την παράσταση:
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ, καθώς και άλλες παραστάσεις.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.