Θέατρο τη Δευτέρα: «Όθων και Ποθούλα» του Άκη Δήμου
Το έργο μεταφέρει τον θεατή από την Αθήνα του 2012 σε εκείνη του 1837, με μια ενδιάμεση στάση στο 1942. Θα μπορούσε να είναι μια ακόμη ιστορία στον καιρό της κρίσης. Αλλά δεν είναι…
Ένας, άλλοτε οικονομικά κραταιός, βιοτέχνης πτωχεύει και αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη μεζονέτα του στα βόρεια προάστια για να εγκατασταθεί με τη γυναίκα του στο προικώο της στο Κουκάκι.
Το έργο μεταφέρει τον θεατή από την Αθήνα του 2012 σε εκείνη του 1837, με μια ενδιάμεση στάση στο 1942.
Θα μπορούσε να είναι μια ακόμη ιστορία στον καιρό της κρίσης. Αλλά δεν είναι. Γιατί ξαφνικά ο Όθων Μολοχάνθης και η σύζυγός του Δωδώνη θα βρεθούν να συγκατοικούν με πρόσωπα από το παρελθόν: Με την Ποθούλα Ραρράκου, κυρία των τιμών της Βασίλισσας Αμαλίας και πνεύμα εκ γενετής ανυπότακτο, έναν αξιωματικό της Χωροφυλακής, ορκισμένο εχθρό της Βαυαροκρατίας, κι έναν νεαρό Εαμίτη έτοιμο για το αντάρτικο… Από αυτή τη συγκατοίκηση δεν μπορεί παρά να κριθεί, όχι μόνο το μέλλον της χώρας, αλλά και η τύχη του απελπισμένου Όθωνα, που βρίσκεται ξαφνικά από καταχρεωμένος βιοτέχνης… ηγέτης μιας ανήκουστης επανάστασης.
Θέατρο τη Δευτέρα: «Όθων και Ποθούλα» του Άκη Δήμου – Σταμάτης Φασουλής και Θανάσης Αλευράς
Η κωμωδία του Άκη Δήμου «Όθων και Ποθούλα» ανέβηκε το 2012 στο θέατρο «Δημήτρης Χορν», σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή. Τα σκηνικά επιμελείται η Μαργαρίτα Χατζηιωάννου, τα κοστούμια φέρουν την υπογραφή της Ντένης Βαχλιώτη, και οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα.
Παίζουν: Σταμάτης Φασουλής, Σοφία Φιλιππίδου, Θανάσης Αλευράς, Σοφία Φαραζή, Κωνσταντίνος Καρβέλης και η Βέρα Κρούσκα.
Δείτε την παράσταση:
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ, καθώς και άλλες παραστάσεις.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
