Θέατρο τη Δευτέρα: «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;» του Έντουαρντ Άλμπι

Το 1962, ο Αμερικανός δραματουργός Έντουαρντ Άλμπι, γράφοντας το διασημότερο και πολυπαιγμένο διεθνώς -και στην Ελλάδα- έργο του, «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;», τάραξε τα λιμνάζοντα – στον πουριτανισμό, στην υποκρισία, στο διαψευσμένο σε όλους τους τομείς «αμερικανικό όνειρο», στην κατάπτωση αξιών και θεσμών – ύδατα και της κοινωνίας και της δραματουργίας των ΗΠΑ. Φανερά επηρεασμένος από την κοινωνική κριτική και τον ψυχογραφικό ρεαλισμό του Ίψεν και του Στρίντμπεργκ κατάφερε μέσα από τα δύο, παρόμοιας πορείας ζευγάρια – ένα μεσήλικο και ένα νέο – στο «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;», να αποκαλύψει τον κοινωνικό «λύκο» που κατασπαράσσει τον άνθρωπο. Να αποκαλύψει ωμά την αλήθεια για το διάχυτο σε όλη την κοινωνία «οικείο κακό» – τον ηθικό και ψυχολογικό ξεπεσμό του γάμου, αλλά και την καταρράκωση της υποταγμένης στο ιδιωτικό κεφάλαιο διανόησης.

Ταξική είναι η αρχική και κύρια αιτία του αλληλοσπαραγμού μεταξύ των συζύγων και στα δύο ζευγάρια. Η Μάρθα, όταν ήταν νέα ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τον εργαζόμενο, ως καθηγητή της Ιστορίας, στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του πατέρα της νέο, φέρελπη επιστήμονα Τζορτζ. Η ταξική διαφορά συντρίβει τον έρωτα, το γάμο, τον Τζορτζ σαν επιστήμονα και σύζυγο, αλλά και την Μάρθα, η οποία (καθώς δε γέννησαν ένα παιδί μήπως και τους ενώσει αυτό) απελπισμένη βυθίζεται στο αλκοόλ, ταπεινώνει τον άντρα της αλλά και αυτοταπεινώνεται μοιχεύοντας. Την ίδια κατάληξη θα έχει και ο γάμος του νέου ζευγαριού. Ο Νικ, θετικός επιστήμονας, νέος καθηγητής στο ίδιο ιδιωτικό πανεπιστήμιο, για να ανέλθει κοινωνικά παντρεύτηκε την επίσης μεγαλοαστή, αργόσχολη, ανούσια, υστερικά φοβούμενη να τεκνοποιήσει Χάνι. Τέσσερις αλληλοσπαρασσόμενοι άνθρωποι – «καθρέφτες» μιας κοινωνίας σαθρής, παράλογης και σκληρής» σημειώνει για το έργο στο Ριζοσπάστη η αξέχαστη «Θυμέλη» – Αριστούλα Ελληνούδη.

Θέατρο τη Δευτέρα: «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;» του Έντουαρντ Άλμπι (Η πρωτότυπη φωτογραφία από την παράσταση, προέρχεται από άρθρο του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου στη lifo)

Το έργο «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;» του Έντουαρντ Άλμπι έχει παιχτεί πάμπολλες  φορές στη χώρα μας (δεν σταμάτησε να παίζεται) με πιο γνωστή ίσως παράσταση εκείνη που ανέβηκε το 1982 στο Θέατρο «Αθήναιον» με τεράστια επιτυχία και με σπουδαίους συντελεστές: Μετάφραση: Τζένη Καρέζη – Σταμάτης Φασουλής, σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν, μουσική επένδυση Θάνος Μικρούτσικος, σκηνογραφία Λίζα Ζαΐμη, φωτισμοί Ντίντης Καρύδης – Φουκς, και τους Τζένη Καρέζη, Κώστα Καζάκο, Γρηγόρη Βαλτινό και Όλια Λαζαρίδου να ερμηνεύουν αντίστοιχα τους ρόλους της Μάρθας, του Τζωρτζ, του Νίκ και της Χάνι.

Η συγκεκριμένη παράσταση δεν είναι γνωστό αν έχει διασωθεί. Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί βίντεο στο οποίο η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος μιλούν για την παράσταση, ενώ ακούγονται και ηχογραφημένα αποσπάσματα από δύο σκηνές της παράστασης, πλαισιωμένα με φωτογραφικό υλικό. Πρόκειται για την ηχογραφημένη εκπομπή του Γιώργου Κορδομενίδη «Καλλιτεχνικό Ραδιοφωνικό Περισκόπιο», ΕΡΤ2 Θεσσαλονίκης (10/5/1983):

Μια ηχογραφημένη παράσταση (ολόκληρη αυτή) του έργου «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;» μεταδόθηκε τον Σεπτέμβρη του 2016 από την εκπομπή «Το θέατρο της Κυριακής στο Τρίτο», με επίσης γνωστούς και πολύ αξιόλογους συντελεστές. Η εκπομπή ήταν αφιερωμένη στον Έντουρντ Άλμπι με αφορμή το θάνατο του συγγραφέα εκείνες τις μέρες, (16 του Σεπτέμβρη 2016). Η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε στα στούντιο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, τον Ιούλη του 1976, σε μετάφραση, διασκευή και ραδιοσκηνοθεσία Καίτης Κασιμάτη – Μυριβήλη, και τους  Μάρθα Βούρτση στο ρόλο της Μάρθας, Νικήτα Τσακίρογλου στο ρόλο του Τζωρτζ, Αλεξάνδρα Λαδικού στο ρόλο της Χάνι, και Γιώργο Τσιτσόπουλο στο ρόλο του Νικ.

Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.

Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.

Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.

Δείτε εδώ όλες τις παραστάσεις του “Θεάτρου τη Δευτέρα”