Θέατρο τη Δευτέρα: «Το γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη
Για την ερμηνεία του στο συγκλονιστικό «Γάλα» του Β. Κατσικονούρη, ο Γιάννος Περλέγκας (γιος των αξέχαστων Τίμου Περλέγκα και Αριστούλας Ελληνούδη) τιμήθηκε με το βραβείο «Δημήτρης Χορν», ως καλύτερος νέος ηθοποιός.
Μια σπουδαία παράσταση έχει τη χαρά να φιλοξενεί σήμερα η στήλη. Ο λόγος για την παράσταση με το συγκλονιστικό έργο του Βασίλη Κατσικονούρη «Το γάλα», σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, που ανέβηκε το 2006 στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Το έργο διηγείται την τραγωδία μιας φτωχής οικογένειας μεταναστών στην Ελλάδα – μιας μάνας και των δυο γιων της, που αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν και παλεύουν να αποκτήσουν μια νέα πατρίδα.
«Το Γάλα» δεν είναι αποκλειστικά προσανατολισμένο στο κοινωνικό σχόλιο για τους μετανάστες. Με βάση μια οικογενειακή ιστορία, ο συγγραφέας φωτίζει το συναισθηματικό κόσμο των προσώπων και τις ανησυχίες τους, όπως αυτές πηγάζουν μέσα στο αδιέξοδο κοινωνικό περιβάλλον».
Θέατρο τη Δευτέρα: «Το γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη – Γιάννος Περλέγκας
Η μουσική επιμέλεια της παράστασης είναι του σκηνοθέτη, τα σκηνικά – κοστούμια της Εύας Μανιδάκη, οι φωτισμοί της Κατερίνας Μαραγκουδάκη. Παίζουν: Μάνια Παπαδημητρίου, Κωνσταντίνος Παπαχρόνης, Γιάννος Περλέγκας, Μαρία Παπαστεφανάκη.
Για την ερμηνεία του στο «Γάλα» ο Γιάννος Περλέγκας (γιος του αξέχαστου ηθοποιού Τίμου Περλέγκα και της δημοσιογράφου του Ριζοσπάστη Αριστούλας Ελληνούδη) τιμήθηκε με το βραβείο «Δημήτρης Χορν», ως καλύτερος νέος ηθοποιός.
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
