Θέατρο τη Δευτέρα: «Το ημερολόγιο ενός τρελού» του Νικολάι Γκόγκολ
«Το ημερολόγιο ενός τρελού» του Νικολάι Γκόγκολ, με τον Κώστα Καρρά στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ανέβηκε για πρώτη φορά το 1977 σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Συγκλονιστικός ο Καρράς ως Αυξέντιος Ιβάνοβιτς Ποπρίτσιν.
«Το ημερολόγιο ενός τρελού» του Νικολάι Γκόγκολ, με τον Κώστα Καρρά στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ανέβηκε για πρώτη φορά το 1977 σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Ήταν από τα αγαπημένα έργα του αείμνηστου ηθοποιού, ο οποίος το ανέβασε ξανά το 2011, ένα χρόνο πριν φύγει από τη ζωή (χτυπημένος από τον καρκίνο με τον οποίο αναμετρήθηκε επί σειρά ετών), όμως ένα ατύχημα επί σκηνής τον ανάγκασε να διακόψει τις παραστάσεις.
Ο Αυξέντιος Ιβάνοβιτς Ποπρίτσιν, δημόσιος υπάλληλος, ακροβατεί μεταξύ λογικής και τρέλας όταν διαπιστώνει ότι διαψεύδονται όλες οι προσδοκίες του και βυθίζεται σταδιακά σε ένα μεγαλομανιακό παραλήρημα, για να καταλήξει στο φρενοκομείο.
Σύμπτωση ή όχι, ο σπουδαίος δραματουργός – συγγραφέας Νικολάι Γκόγκολ, ονειρευόταν να σταδιοδρομήσει ως ανώτερος δημόσιος υπάλληλος και να προκόψει στα νομικά, αλλά το γραφειοκρατικό περιβάλλον τον ανάγκασε να παραιτηθεί από το σκοπό του και σιγά – σιγά τον κέρδισε η λογοτεχνία…
«Το ημερολόγιο ενός τρελού» του Νικολάι Γκόγκολ – Κώστας Καρράς
Η παράσταση που θα παρακολουθήσουμε σήμερα προβλήθηκε το 1981 από την ΕΡΤ, στα πλαίσια της σειράς «Το θέατρο της Δευτέρας», σε μετάφραση Κώστα Σταματίου και σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη. Τα σκηνικά και και τα κοστούμια είναι του Νίκου Πετρόπουλου.
Συγκλονιστικός ο Κώστας Καρράς ως Ποπρίτσιν, σ’ ένα ρόλο με τον οποίο αναμετρήθηκαν και άλλοι σημαντικοί ηθοποιοί όπως ο Δημήτρης Χορν, ο Θύμιος Καρακατσάνης, ο Κώστας Καρράς, ο Λάκης Λαζόπουλος και ο Στάθης Ψάλτης.
Δείτε την παράσταση:
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
