Θερμοπληξία αρχαιοφύλακα στην Ακρόπολη – Οι εργαζόμενοι δεν είναι διαγωνιζόμενοι στο Survivor!

Τι κρύβεται πίσω από το μεγάλο θαύμα της τουριστικής ανάπτυξης; Μία ιδέα μπορεί να πάρει κανείς από την καταγγελία του Πανελλήνιου Σωματείου Έκτακτου Προσωπικού του ΥΠΠΟ, για τη λιποθυμία συμβασιούχου αρχαιοφύλακα στα Προπύλαια, την περασμένη Κυριακή. Μπορεί οι αρχές να γνώριζαν το επερχόμενο κύμα καύσωνα και τα μεγάλα κενά, σε έμψυχο δυναμικό και υποδομές, στους αρχαιολογικούς χώρους, παρόλα αυτά ελάχιστα πράγματα έκαναν (και κάνουν) για να δώσουν τη στοιχειώδη προστασία στους εργαζόμενους που συνεχίζουν να εργάζονται κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες. Αναρωτιέται κανείς αν πρέπει να θρηνήσουμε ανθρώπινες ζωές, για να κινητοποιηθεί ο κρατικός μηχανισμός και να πάρει επιτέλους μέτρα, ιδίως σε έναν χώρο που θεωρείται η “βιτρίνα της χώρας”, παρόλα αυτά καταγράφει καθημερινά πολλά περιστατικά λιποθυμίας -εργαζόμενων και επισκεπτών.

Ακολουθεί το κείμενο της ανακοίνωσης του Σωματείου που αναδεικνύει το ζήτημα.

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΠΑΙΖΕΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ SURVIVOR

Τι γίνεται όταν μια υπηρεσία αφήνει τους υπαλλήλους της να ψήνονται στον ήλιο, χωρίς να τους χορηγεί στοιχειώδη μέσα προστασίας, σε πόστα χωρίς σκίαστρα, χωρίς πόσιμο δροσερό νερό, χωρίς επαρκείς κλιματιζόμενους χώρους, χωρίς αρκετά διαλείμματα – χωρίς καν έναν αξιοπρεπή χώρο διαλειμμάτων για το προσωπικό;Αυτό που έρχεται, με μαθηματική ακρίβεια, είναι η κόπωση, η εξάντληση των εργαζόμενων και σε βάθος χρόνου τα εργατικά ατυχήματα. Αυτό ακριβώς δηλαδή που συνέβη χτες, στον χώρο της Ακρόπολης.

Μια συνάδελφός μας, που εργαζόταν στο απαιτητικό πόστο των Προπυλαίων, λίγο πριν το μεσημέρι αισθάνθηκε αδιαθεσία και έχασε τις αισθήσεις της, για να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί θερμοπληξία, από την καταπόνηση και την αδιάκοπη έκθεση στον ήλιο! Σημειωτέον ότι πρόκειται για ένα από τα πλέον δύσκολα πόστα, με καταστάσεις ακραίου συνωστισμού και επικίνδυνες συνθήκες για το προσωπικό και τους επισκέπτες του χώρου.

Αλήθεια, υπάρχει κανείς που δεν περίμενε αυτή την εξέλιξη; Υπάρχει κάποιος υπεύθυνος που πέφτει από τα σύννεφα και δε γνώριζε τις συνθήκες εργασίας στην Ακρόπολη;
Αντιθέτως, γνώριζαν πολύ καλά την κατάσταση. Το θέμα είναι τι έκαναν για να την αποτρέψουν. Και τι σκοπεύουν να κάνουν τώρα, πριν έρθουν τα χειρότερα. Περιμένουμε να δούμε πχ αν η θερμοπληξία της συναδέλφου θα αναγνωριστεί τουλάχιστον ως εργατικό ατύχημα, για να ακολουθηθούν οι αντίστοιχες ενέργειες.

Το έβλεπες – Το έπαιξες;

Τι έκαναν λοιπόν σχετικά οι αρχές; Έβλεπαν το ατύχημα να έρχεται, ωστόσο συνέχισαν να παίζουν με τη δική μας ασφάλεια και την υγεία των εργαζόμενων.
Εκείνη τη στιγμή, στο χώρο των Προπυλαίων, βρισκόταν η αρχιφύλακας του χώρου και η επικεφαλής της ΕΦΑΠΑ.

Στην πρόσφατη παρέμβαση του Σωματείου μας, με εργαζόμενους της Ακρόπολης, στην ΕΦΑΠΑ, λάβαμε την απάντηση πως περίμεναν τα μέτρα που θα ανακοίνωνε το Υπουργείο Εργασίας εν όψει του καύσωνα – κλείσιμο της Ακρόπολης το μεσημέρι κτλ. Τα μέτρα αυτά είναι γενικές οδηγίες για θερμοκρασίες πάνω από 38 βαθμούς, υπό σκιάν. Η Ακρόπολη όμως είναι ένας χώρος που βρίσκεται όλη τη μέρα στο έλεος του ήλιου, καταγράφει περιστατικά λιποθυμιών σε καθημερινή βάση και το θερμόμετρο μπορεί να σκαρφαλώσει ως και στους 50 βαθμούς!
Τι μέτρα πήρε λοιπόν η ΕΦΑΠΑ, πέραν των γενικών οδηγιών, για να προστατέψει τους εργαζόμενους; Η εκπρόσωπός της είπε, μεταξύ άλλων, ότι περίμενε να ξεμπλοκάρει το κονδύλι για αντηλιακά και καπέλα. Ευτυχώς τα καπέλα έφτασαν πριν το φθινόπωρο και τα πρωτοβρόχια – αν και δε διαθέτουν προστασία για τον λαιμό, όπως τα αντίστοιχα περσινά. Πέραν αυτού, ελάχιστα πράγματα…

Πολύ συχνή παρουσία στην Ακρόπολη έχει εσχάτως και η κ. Μενδώνη. Λέγεται πως η υπουργός επικοινώνησε με τη διεύθυνση του Λαϊκού Νοσοκομείου, ζητώντας να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην περίθαλψη της συναδέλφου μας. Τι έχει κάνει όμως το Υπουργείο Πολιτισμού, για να προστατέψει αυτό τους δικούς του εργαζόμενους;
Είναι το Υπουργείο που αρνείται να κάνει μαζικές προσλήψεις, αφήνει τους χώρους με εκατοντάδες οργανικά κενά και φτάνει τους λιγοστούς εργαζόμενους στα όριά τους, χωρίς καν δυνατότητα για διαλείμματα.
Βρίσκει ιδιώτες χορηγούς για τον φωτισμό της Ακρόπολης, προχωρά σε αμφίβολης αισθητικής παρεμβάσεις στον ιερό βράχο, αλλά δεν εγκαθιστά στέγαστρα, σκίαστρα, επαρκείς ψύκτες κτλ, για να… μην αλλοιωθεί η φυσιογνωμία του μνημείου!
Η ίδια η υπουργός πηγαίνει στην είσοδο της Ακρόπολης και ζητά από τους φύλακες να κάνουν πιο γρήγορα, για να αποφεύγονται οι ουρές – λες και προκαλούνται με δική τους ευθύνη! Ποσώς την ενδιαφέρει αν αυτό μεταθέτει απλώς το πρόβλημα εντός του χώρου και προκαλεί ακραίο συνωστισμό στα Προπύλαια και σε άλλους χώρους!

Αλήθεια, οι ίδιες υπεύθυνες θα δέχονταν να βγάλουν μια σύμβαση, κάτω από τόσο σκληρές συνθήκες; Το ερώτημα είναι προφανώς ρητορικό…

Πίσω από τη «βιτρίνα της χώρας»

Αν αυτά συμβαίνουν στην Ακρόπολη, που είναι πόλος έλξης για τους τουρίστες από όλο τον κόσμο και ο χώρος με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα, αντιλαμβάνεται κανείς τι συνθήκες επικρατούν και σε άλλους, λιγότερο προβεβλημένους – αλλά εξίσου απαιτητικούς – χώρους. Το Σωματείο λαμβάνει πολλές καταγγελίες συναδέλφων από όλη την Ελλάδα (από την Αρχαία Αγορά ως την Εφορεία Ημαθίας) για άθλιες συνθήκες εργασίας και την παγερή αδιαφορία των υπεύθυνων, που έχουν μάθει να έχουν το ακαταλόγιστο.

Ενδεικτική είναι η στάση της Εφόρου στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών, που απάντησε ειρωνικά «σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ» στην ανακοίνωση του Σωματείου μας για τις συνθήκες εργασίας στον χώρο ευθύνης της, χωρίς να λέει το παραμικρό για την ουσία – που είναι μια μορφή έμμεσης ομολογίας. Εντάξει, μπορεί τις δικές μας καταγγελίες να μην τις υπολογίζει. Δε φοβάται όμως για την ασφάλεια και την ακεραιότητα των εργαζόμενων, που μένουν εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες, χωρίς στοιχειώδη μέσα προστασίας; Ή μήπως θα κλάψει υποκριτικά, κατόπιν «εορτής», στο επόμενο εργατικό ατύχημα; Εκτός και αν σκοπεύει να χρησιμοποιήσει για κάλυψη τις εκβιαστικές υπογραφές που μαζεύει από τους εργαζόμενους σε κείμενο που δείχνει ότι κάνει «άριστα τη δουλειά της»…

Σημειώνουμε, πλάι στα άλλα, και την εκκωφαντική σιωπή της μεγάλης πλειοψηφίας των ΜΜΕ, τα οποία προβάλλουν πρόθυμα τα ρεκόρ και το «θαύμα του τουρισμού», τη «βαριά βιομηχανία» της χώρας, αλλά δεν ξέρουν, δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα για όσα συμβαίνουν στους αρχαιολογικούς χώρους, για τα κενά στα Μουσεία που απαξιώνουν την Πολιτιστική μας Κληρονομιά, για τις τεράστιες ουρές που δυσφημούν τη χώρα κτλ.

Περιμένοντας τα «νέα Τέμπη»…

Αν οι αρχές μάς αντιμετώπιζαν ως κατοικίδια ζώα, θα φρόντιζαν τουλάχιστον να έχουμε σκιά, πρόσβαση σε νερό, κλιματιζόμενους χώρους κτλ. Μπορεί τότε οι συνθήκες εργασίας να βελτιώνονταν δραστικά για πολλούς συναδέλφους μας, που σηκώνουν το βάρος στους πιο δύσκολους χώρους ανά την επικράτεια. Δεν είμαστε, όμως, υπάκουα κατοικίδια, χωρίς φωνή και συνείδηση. Η δική μας υπομονή έχει τελειώσει προ πολλού.

Αναρωτιόμαστε τι άλλο περιμένουν οι υπεύθυνοι για να συγκινηθούν και να πάρουν επιτέλους δραστικά μέτρα; Πρέπει να έχουμε κάποια τραγωδία, για να κινητοποιηθεί ο μηχανισμός του Υπουργείου και των τοπικών Εφορειών;

Τους λέμε κατηγορηματικά: Δε θα περιμένουμε το επόμενο ατύχημα-δυστύχημα για να απαιτήσουμε εδώ και τώρα ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και τα απαραίτητα μέσα προστασίας για όλους τους συναδέλφους.

Απαιτούμε:
-Κλείσιμο όλων των ανοιχτών αρχαιολογικών χώρων, κατά τις μεσημβρινές ώρες, με αποχώρηση των εργαζομένων, σε μέρες καύσωνα, που η θερμοκρασία υπερβαίνει τους 38 βαθμούς.
-Να λογοδοτήσουν άμεσα οι υπεύθυνοι που αγνοούν τις γενικές οδηγίες και κρατούν ανοιχτούς τους χώρους, με δική τους ευθύνη.
-Προστασία του αναγκαίου φυλακτικού προσωπικού από τις ακραίες καιρικές συνθήκες, με την παραμονή του αποκλειστικά σε κλιματιζόμενους χώρους.
-Να υπάρχει γενικός γιατρός εργασίας, για έκτακτα περιστατικά.

Δε μας αρκούν οι γενικόλογες παραδοχές των αρχών πως «κάνουν ό,τι μπορούν». Όπως έχει αποδειχτεί στην πράξη, το κράτος μπορεί να είναι άκρως αποτελεσματικό για τους τομείς που βάζει σε προτεραιότητα. Οι υπεύθυνοι αδιαφορούν για την τύχη μας, γιατί μας θεωρούν αναλώσιμους. Αλλά είναι στο χέρι μας να επιβάλουμε ως προτεραιότητα τα δικαιώματά μας, με τον αγώνα μας και τη συλλογική μας δράση.

Εκείνος που σωπαίνει θα χαθεί
Να μην αφήσουμε να εξατμιστούν τα δικαιώματά μας

Μας θεωρούν δεδομένους, φοβισμένους, χωρίς φωνή και δικαιώματα. Συνάδελφοι, είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας να σπάσουμε τον φόβο και το τείχος της σιωπής. Είναι θέμα αξιοπρέπειας να αντιδράσουμε, να δείξουμε πως δεν ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση, να διεκδικήσουμε όσα δικαιούμαστε.

Κανείς συνάδελφος δεν είναι μόνος του απέναντι στην αδιαφορία και την αυθαιρεσία των αρχών.
Οργανωνόμαστε στο Σωματείο μας, δυναμώνουμε τη φωνή μας και τον αγώνα μας. Σπάμε τον φαύλο κύκλο του ατομικού δρόμου και της λογικής του «κανιβαλισμού», απέναντι στους συναδέλφους μας.
Σηκώνουμε ανάστημα και αντιδράμε, γιατί γνωρίζουμε πως «εκείνος που σωπαίνει, θα χαθεί»…

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Photo Credit: Aris Oikonomou/ SOOC (Φωτό αρχείου)