Τιτίκα Σαριγκούλη: «Άλλος δρόμος και “σωτήρας” από το ΚΚΕ για τις λαϊκές τάξεις δεν υπάρχει»

Θλίψη σκόρπισε η είδηση ότι η Τιτίκα Σαριγκούλη έφυγε από τη ζωή. Όσο κι αν ακούγεται «πολυφορεμένη» η συγκεκριμένη έκφραση αντικατοπτρίζει απολύτως την πραγματικότητα, καθώς η δημοφιλής ηθοποιός διατηρούσε ισχυρούς δεσμούς αγάπης με το κοινό αλλά και στον ίδιο τον καλλιτεχνικό χώρο τον οποίο κόσμησε με την πολύχρονη και ιδιαιτέρως αξιόλογη διαδρομή της.

Η Τιτίκα Σαριγκούλη ξεκίνησε την πορεία της στο χώρο του κινηματογράφου και του θεάτρου στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Έγραψε και σκηνοθέτησε θέατρο, ενώ πρωταγωνίστησε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις με τελευταία το κλασικό έργο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα», παράσταση που παρουσιάστηκε και στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, τον Γενάρη του 2019.

Ξεχωριστή υπήρξε η τηλεοπτική της παρουσία, σε σειρές όπου υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία ρόλους μιας ενίοτε αθυρόστομης και δυναμικής γιαγιάς, που λάτρεψε το κοινό, ενώ εκτός από ηθοποιός υπήρξε συγγραφέας δεκάδων βιβλίων.

Η Τιτίκα Σαριγκούλη υπήρξε άνθρωπος με άποψη και πολιτική θέση την οποία εξέφραζε χωρίς δισταγμό. Εκφράζοντας με γλαφυρότητα την αντίθεσή της στο κατάπτυστο νομοσχέδιο κατά των διαδηλώσεων, τον περασμένο Ιούλη, σημείωνε ότι οι συντάξεις πείνας, η άγρια φορολογία, η αντιλαϊκή πολιτική στο σύνολό της, βγάζουν το λαό στο δρόμο, που με το δίκιο του διεκδικεί τα δικαιώματά του, τονίζοντας: «Ο κόσμος δεν βγαίνει στο δρόμο τυχαία. Δεν θα σας πάρει με τις πέτρες όταν δεν έχει να φάει;».

Στάθηκε σταθερά και ενεργά στο πλευρό του ΚΚΕ και υπερασπίστηκε την Ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος και την ΕΣΣΔ. Στις ευχές της για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ σημείωνε: «Το κυριότερο όλων είναι ότι το ΚΚΕ, από την ίδρυσή του κιόλας, αγκάλιασε την εργατική τάξη, τη μόνη τάξη που μπορεί να αντισταθεί και να πολεμήσει μέχρι τέλους τον καπιταλισμό. Τρανό παράδειγμα η Οκτωβριανή Επανάσταση. Γι’ αυτό και πολεμιέται τόσο η Επανάσταση, όσο και η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στα χρόνια του Στάλιν, μέχρι και τις μέρες μας.

Το ΚΚΕ ήταν το Κόμμα που αντιστάθηκε και στον ιταλοελληνικό πόλεμο, που δημιούργησε την Εθνική Αντίσταση, που μπήκε μπροστά στον ΔΣΕ.

Το νέο αίμα του Κόμματος να φτάσει την υπόθεσή μας ακόμα πιο μακριά!».

Τον Σεπτέμβρη του 2015, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, απένειμε τιμητικό έπαινο στην Ττιτίκα Σαριγκούλη μετά την παράσταση «Βάκχες» του Ευριπίδη που παρουσιάστηκε στο Θέατρο της Πετρούπολης, και στη συνέχεια και στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. «Το Κομμουνιστικό Κόμμα ήταν πάντα ο φορέας του πολιτισμού. Το σοβιετικό κράτος υπήρξε το πρώτο κράτος που ίδρυσε Υπουργείο Πολιτισμού. Η εποχή της Σοβιετικής Ένωσης και του μεγάλου Στάλιν έβγαλε τους μεγάλους σκηνοθέτες , τους μεγάλους ηθοποιούς, τους μεγάλους συντελεστές της τέχνης. Ας λυσσομανάει η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, που έχουν ματοκυλίσει τον κόσμο, και συγκρίνουν τον φασισμό με τον κομμουνισμό, το Στάλιν με το Χίτλερ. Η εποχή του Στάλιν έβγαλε τους μεγάλους δασκάλους της Τέχνης» είπε με πάθος κατά την απονομή η Τιτίκα Σαριγκούλη:

Η ίδια πριν τις τελευταίες εκλογές (2019) υπογράμμιζε την αναγκαιότητα του αγώνα στο πλευρό του ΚΚΕ: «Όσο το ΚΚΕ βγαίνει ενισχυμένο από την κάθε εκλογική αναμέτρηση, τόσο και οι αγώνες του λαού δυναμώνουν, διεκδικώντας – μισθωτοί, συνταξιούχοι και άνεργοι – όσα έχουν κερδηθεί με αίμα και θυσίες. Μια και το μόνο όπλο στα χέρια του λαού που έχει απομείνει, ύστερα από την ανατροπή του σοσιαλισμού, είναι ο δρόμος του αγώνα. Και αυτό το όπλο ήταν και παραμένει το μόνο αντίπαλο δέος του καπιταλισμού».

Η αγαπημένη ηθοποιός δεν μάσαγε τα λόγια της κι όταν απαντούσε σε όσους επικαλούνταν «σωτήρες» για να δει ο λαός μας καλύτερες μέρες, τονίζοντας ότι ο μόνος δρόμος για να συμβεί αυτό είναι το οργανωμένο λαϊκό κίνημα και η συστράτευση με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών: «Σωτήρες για το λαό δεν υπάρχουν. Οι σωτήρες ανήκουν στο κεφάλαιο και είναι μόνο για τα μονοπώλια. Ο μόνος “σωτήρας” για το λαό είναι οι αγώνες του και η πάλη του ενάντια στα μονοπώλια που του ρουφούν το αίμα. Και η συνισταμένη όλων αυτών των αγώνων είναι το λαϊκό κίνημα που πάντα εκφράζουν τα Εργατικά και Κομμουνιστικά Κόμματα. Επομένως, άλλος δρόμος και “σωτήρας” από το ΚΚΕ για τις λαϊκές τάξεις δεν υπάρχει, αν θέλουμε να κρατήσουμε την ψυχή μας εμείς οι απλοί άνθρωποι ακόμα.»